Klikam na zdjęcie, głosuję na tak...ale zaraz, zaraz!
Jako jedna z nielicznych pomyliłam się widząc jakość głosowania? 

Zatrzymałam się przy tej fotografii, by doszukać się mankamentów przemawiających za tym, dlaczego "powinna" zdaniem większości trafić do Ciemni.
Analizując ją pod względem treści oraz techniki, dochodzę do wniosku, że to całkiem ciekawe ujęcie i w nastroju, i w opowieści.

To zdecydowanie historia o nostalgii, tęsknotach i przemijaniu.
Okulary na głowie (nie na oczach, to też ważne!), również mają tu swój mocny przekaz.
Wzrok młodej dziewczyny, podąża za czymś utęsknionym, za czymś, co za chwileczkę dobiegnie końca. To przełomowy moment.
Dłoń nałożona na ramię, symbolizuje pożegnalne, braterskie zobowiązanie: "będę pamiętać!" 

Kadr wygląda jak zatrzymany moment z jakiegos filmu o wakacjach, młodzieńczych ideałach, dorastaniu, silnych więzach i emocjach.

Szum i paprochy (analog) nie wadzą, a wręcz nadają charakteru tej pracy. Odnoszę wrażenie (być może mylne), że to stara fotografia, wyjęta z szuflady - nastrojem przypomina lata 80-te.

Kompozycja na plus : wyważona, staranna, nawet w prawym górnym rogu mocniejsze ziarno ją równoważy (plamy i szumy też można wykorzystywać do tego celu, czemu nie?).

Jedynie co mi przeszkadza, to jasna otoczka wokół ramienia widoczna najbardziej po prawej stronie kadru. Podciągnęłabym też ciut więcej kontrastu.

W moim odczuciu nie dyskwalifikuje to tej pracy do GN.
Nie pozwolę spuścić do miejsca niedocenionego! :D

To dobry portret, niecodzienny portret!
Publikuj piękną "Viki"!

Na pierwszy rzut oka zdjęcie może przyciągać. Ale...
Zrobienie zdjęcia analogowego nie jest wyznacznikiem wartości artystycznej. "NAWET" jeśli się je zrobiło mitycznym "średnim formatem". Kwadratowe kadry są atrakcyjne. W moim przekonaniu o wiele ciekawsze niż standardowe prostokąty. Ale to zdecydowanie za mało, aby się z automatu zachwycać. W mojej skromnej ocenie analizowane zdjęcie to zdjęcie zwyczajne. W miękkich szarościach. Zdjęcie uwypukla masywność ramion, co raczej nie jest z punktu widzenia modelki zabiegiem korzystnym. Poza tym wzrok ucina się na lewej krawędzi. Nie odczuwam, patrząc na tę fotografię, "dali", w która modelka się wpatruje. Nie dostrzegam także "nostalgii" w tej fotografii. Mam wrażenie, że fotograf po prostu kazał modelce "spojrzeć w prawo". Przepraszam za może zbyt dosadne określenia, ale tak czuję, a więc tak to opisuję. I proszę, autorze, nie bierz tych uwag do siebie jako krytykę. To jedynie moja percepcja fotografii.

Prosze zwrocic uwage na rogi (glownie na prawy gorny rog). Czy taka jakosc ma zwiazek z filmem i z wywolaniem, czy ze skanowaniem?

trudno to dzisiaj ocenić, sądzę że z jednym jak i drugim

Dla mnie nie ma znaczenia z jakiego aparatu wykonano zdjęcie. Gdyby bylo z cyfrowego, równiez byłabym na TAK. Zaznaczyłam, że to analog...stąd takie paprochy...że to nie programowo dodane, jako tekstura. Pozdrawiam!

kontra

I ODE MNIE KONTRA. Mnie się ta praca podoba i już ...nawet jeśli wiekszość uważa, że to "gniot"... Moja wrażliwość taka jest, jaka jest i trzeba z tym teraz żyć :D
Jeszcze zapytam Autora, w którym roku wykonałeś powyższą fotografię?

Chyba ze dwa lata temu, sam film wywoływałem jak i go później skanowałem, zdjęcie jest lekko przycięte z zachowaniem formatu.

a szumik naturalnie powstal? Jakie ISO?

Kasiu, Fomapan 200 to i ISO 200 :)

Andrzej...ja dziecko cyfrófki :( Czyli wychodzi na to, ze tekstura dodana wraz z szumem.

Kwadratowy szum to ze skanera musiał wyjść. Czyli cyfrowy jednak.

KONTRA...KONSEKWENTNIE...
Wracam tak do tej fotografii...i dalej mi sie podoba...
a już na prawdę próbuję rozgrzebywać ją na czynniki pierwsze...i nie widzę tego, co ci, którzy byli na NIE...

Miło mi że się podoba, mnie też się podoba i mam go nawet w ramie. Dodatkowo uchylę trochę tajemnicy, w tym czasie ta bardzo młoda dziewczyna straciła swojego pierwszego chłopaka, nastrój miała fatalny. Namówiłem ją na zdjęcia i co prawda że poprosiłem ją aby spojrzała w bok a nie w obiektyw, ale ogólnie mimika jak i wzrok ma wiele wspólnego z odlotem myślami za swoim problemem, i to już jest nie udawane. Można by rzec, że co niektórzy widzą więcej, taka spostrzegawczość psychologiczna. Pozdrawiam@izis

Kontra!