Oczywiście ta sytuacja jest godna pamięci i czci...
ale mnie się wydaje, że to zdjęcie będzie miało dużą wartość (emocjonalną) i przesłanie, dopiero za kilka lat.

Przepraszam ale to chyba nie jest analiza a zwykły komentarz, mimo tego dziękuję. Chciałbym jednak wyjaśnić - mnie chodzi o trochę inną myśl, której poświęcam cały cykl i którą zawarłem w jego tytule. Wyjaśniłem to pod pierwszym zdjęciem cyklu, wczoraj.

właściwie racja, nie przeczytałem opisu. ale trochę brakuje na twarzy tych ludzi takiego żalu, każdy jest obojętny, idzie w inną stronę

to zdjęcie ma teraz przekaz, jakąś historię, ale w poprzedniej analizie chodziło mi o to że za kilka lat ta fotografia będzie ważniejsza.

nie widzę tu jedności, widzę tylko tłum.. słabe

Jakie Wy chcecie tu mieć emocje? Emocje to się wlaśnie zaczęły później, gdy pojawili się obrońcy krzyża i ich przeciwnicy. Ale wtedy już nie było tej jedności o którą mi chodzi. Mam takie zdjęcia ale nie dla tego cyklu. W tych pierwszych godzinach był żal, smutek, zaduma. Tu to widać na twarzach. Tak, każdy szedł w inną stronę, ludzie nie wiedzieli co robić, czekali na nowe wiadomości, nie byli zorganizowani ani sterowani. Nie chodzi o jedność w kierunku patrzenia czy w działaniu. Chodzi o jedność myśli i uczuć jaka wtedy miała miejsce, brak podziałów, kłótni i sporów. Uważam, że to widać. Kto tam był to wie. Ale cóż, nie spodziewałem się innej reakcji tutaj.

A co byś chciała zobaczyć? Przyszli ludzie, tłumy, osoby, które były przeciwnikami zmarłego prezydenta by okazac żal i współczucie. Pokazałem pewien moment historyczny, czas gdy ucichły spory. Nie potrafię tego prościej wytłumaczyć. Przypomina mi się jak niedawno ktoś w analizie wytykał autorowi zdjęcia architektury, że nie ma w nim emocji ani uczuć.

Zresztą emwi - wczoraj pokazałem emocje to były zarzuty, że kadr przypadkowy. Dziś kadr uporządkowany to jest zarzut o brak emocji... Zawsze się znajdzie bat.

Emwi, problem w tym, że wymyśliłem sobie cykl. A cykl można dopiero ocenić w całości. Moge go jednak umieszczać tylko pojedynczymi kadrami i to w odstępach czasowych. To zdjęcie było mi potrzebne dla kompletności tego cyklu. W dodatku nie można w takiej sytuacji zachować anonimowości co już stawia mnie na straconej pozycji.
W każdym razie ja się nie zrażam i robię swoje. Dziękuję i pozdrawiam

podoba mi sie to zdjecie. bardzo.
mimo iz kazdy patrzy w inna strone, wyczuwa sie duza harmonie, nietylko w kadrze. jedno z lepszych zdjec ostatnio tu wystawianych. brawo.

Uff, jest jedna osoba, której się podoba. Więc warto było zamieścić. Dziękuję Dzielnicowa, dodałaś mi sił. Już zaczynałem wątpić czy warto opowiadać dalej. Warto. Dobry teatr gra nawet dla jednego widza. Pozdrawiam.

ja też chętnie obejrzę ciąg dalszy

Dzięki emzet !

Publikuj...i nie dlatego by manifestować swoją "niepoprawność polityczną"- jest to dokument o Polakach, z którego jestem dumny...

ojej. nie wiedzialam, ze moj koment ma taka magiczna moc :))))

Publikuj. Dobrze pokazałeś to, co było i dobrze realizujesz swoją myśl zawartą w tytule.

tak, wartość tego ujęcia będzie rosła z upływem czasu...
ja chcę zwrócić uwagę na jedną rzecz...
doszukujemy się tu więcej, niż było, bo wiemy, co było później...
tego dnia tak to wyglądało... ludzie byli zaskoczeni, zdezorientowani, szli pod pałac, ale po tłumie widać, że przechodzą głównie, ten tłum jest w ruchu... zauważcie, że nie ma jeszcze flag, których w następnych dniach wszędzie było pełno... ktoś niesie kubek z kawą, a nie znicz...
tak było...

Tak aster, masz rację, niektórzy przyszli zapewne z ciekawości jednak ogromna większość z potrzeby serca, wiem to bo tam byłem i rozmawiałem z wieloma ludźmi i obserwowałem. Nie musieli przychodzić, każdej soboty mają coś lepszego do roboty. I przede wszystkim nie było sporów, kłótni i podziałów w tym dniu i to chciałem pokazać.
Tak, nie było jeszcze flag ale nie było też transparentów dzielących ludzi na prawdziwych Polaków, godnych by tam przyjść, i tych niegodnych. Dlatego napisałem o krótkiej chwili jedności.

pisząc swój komentarz, miałam na myśli te, których autorzy skłaniali się do zdania:'nie widze tego o czym piszesz ( "sa zjednoczeni w zalu i smutku" )'
właśnie... tłum... ludzie chcieli być razem..! pałac był - tak myślę - miejscem symbolicznym, ale wtedy chodziło o wszystkie ofiary katastrofy... to się zmieniło następnego dnia, kiedy przywieziono trumnę z ciałem prezydenta, potem wynikła awantura o Wawel - i już wszystko było inaczej...