Akurat patrząc na to przypomniałem sobie pewne słówko z polskiego filmu:
"zajebiozka"

No wiesz...czasem tak strasznie sie utożsamiam z moim bohaterem :/
że to słówko jak ulał tu pasuje - cokolwiek ono znaczy ;)

Cudne!

Jeszcze nutkę cudną dorzucę do posłuchania :)
https://www.youtube.com/watch?v=MC44L5T0FVA

Piekna bajka na dobranoc, milo popatrzec i posluchac ;)

Oj tak...bardzo refleksyjna muzyka i kojąca. Polecam zamiast psychotropów ;)

Temu slimaczkowi gwiazdke daje zlotą
A rymy Autorki poczytam z ochotą
Teraz pora zdjęcia poogladać ciekawe
Ale to za chwilę - czas pier...ć kawę

Milej soboty :)

No i proszę, odważniak się znalazł - kolejny chętny!
Uczyń nam miłe chwile, by dzień nie był tak smętny!
Weekend co prawda i leniuchowanie...
Niech dzionek poetycki "W zawiłych drogach" nastanie :)

Andrzeju, Andrzeju, słow mądrych nasz dobrodzieju!
Ugość nas dziś swym wierszem, nie prozą!
Proszę! Niechlubne nudy nam tu grożą!

Skoro mają tu być rymy w czytaniu miłe,
to spróbuję, choć tworzenie ich to męka,
niczym ślimaka drogi zawiłe:)

Skoro to pokaźna męka, cóż nie będę Ciebie nękać.
Ale dobre każde słowo, to już coś! - ruszyłeś głową ;)

Dziękuję za gwiazdkę - radości namiastkę.

Ślimaczek przykucnął w wygodnej skorupie
i słucha rymów o Maryni...
Drogach zawiłych ;-))

Pozdrowienia!

Zachęcam do odsłuchania muzyki
- choć nie ma w niej disco rytmiki,
to porusza swym brzmieniem wnętrze
a wyboiste drogi nie są już tak pokrętne ;)

By się nasze Niewiasty rymujące zrodziły przed panem Adamem
to tego Pana Tadeusza w parze by prędzej skrobnęły :-))

"Pan Tadeusz" rzecz szlachetna, szanowana, owszem...
Tylko..nic go prawie nie pamiętam, odpuść nam go, proszę!

W szkolnej ławie cytować trzeba go było,
na szczęście "pałą" się to dla mnie nie skończyło :D

Było cymbalistów wielu...
Też pamiętam ten fragment :))
nawet synowi zaszpanowałem jakiś czas temu, he he

Zaszpanowałeś...a oklaski chociaż dostałeś?

Mknie ślimak po falach
Światełkiem powala
Raz w górę, raz w dół
I trafił na stół

Soboto, ochoto
I słońce, i błoto
Końcówka drastyczna
Jak lampa turystyczna

Na mój stół nigdy nie trafi!!!
Prędzej zęby ktoś by stracił!

Miło nam, że dołączyłeś wreszcie!
Weekendową imprezkę rozpocząłeś grzecznie!

Jutro też kontynuować będziemy?
Tkliwy poranek rytmem słownym rozpoczniemy! :D

I jeszcze taki drobiażdżek dla krajobrazowców:

Na chwilę niebo zapłonęło całe
Na chwilę wstyd opanował świat
Że słońce było duże
A teraz jest już małe
I ktoś kto chciał je zgasić
Na tym przestępstwie wpadł.

Na chwilę niebo było całe w ogniu
Jak zadośćuczynienie, ktoś róże wszystkie dał
Popatrz pan - Panie Nikt
Popatrz też przechodniu
Dopiero tam zachodził
Przed chwilą jeszcze stał.

Po chwili wszystkie ślady noc pochowa
Po chwili i sumienie nie będzie łkać
Panie Nikt - to przecież
Zwykła próba lakmusowa
Pół nieba to zasada
Do drugiej kwas spokojnie można wlać.

To niebo się spowiada, że upuściło słońce
To niebo ma alibi, bo przecież idzie noc
To niebo krzyknie brzaskiem
Że znowu jest gorące
My pod tym niebem dzisiaj
Znów rozłożymy koc.

Niech ci co muszą grzeszyć, dziś grzeszą dla gawiedzi
Niech ci co muszą dzwonić, niech dzwonią, zaraz po
Gdy męczy ich coś w środku
Niech dzwonią dla spowiedzi
Panie Nikt,
A Pan to kto?

Ta myśl, ten wiersz..to już wyższa szkoła jazdy...
Takiego nie utworzę!..wolę już policzyć gwiazdy :D

Aleś się rozkręcił, nadrabiasz zaległości...
odstraszyłeś wszystkich naszych gości ;)

Ale wrócą, nabiorą refleksji,
o świcie zbudują wiersze do perfekcji ;)

Ale nie o same rymy tu chodzi przecie..
ale o to co najważniejsze na naszym świecie.

O nienawiść, by ją przepędzić uczciwym rachunkiem sumienia,
poszukiwaniami zmaterializowanego demona bez imienia!

O Bożą Miłość co żar namiętności wygasi,
i w białą szatę, przed śmiercią naszą duszę okrasi!

Słowo w poezję zamienione
Myśli ukradkiem wyrwane
Z życia bez myśli i poezji.

Życie w pęd zmienione
Pędzących myśli chmura
Poezja pędem ochlapana.

Pędzącą myślą stanąłem w polu.
Poezją zapachu zatrzymałem
Pęd życia przed kałużą.

Otworzyłeś się na takie słowa,
to już filozoficzna jest przemowa!

Życie i kałuże...piękne porównanie!
Niech czasu stanie się wstrzymanie!

Każdy tego potrzebuje,
kiedy cały ten wyścig szczurów
duszę mu rujnuje!
Budując coraz to więcej murów.

Jakoś dawno nie było pajączków:

Rozwieszam pajęczynę
Lepką pragnieniem
Złowienia myśli i słów
Prostych i czystych

Skojarzeń budujących
Nadzieję
Balsamicznych drogowskazów
Dla siebie

Pająk, pan własnego świata
Ograniczony do bytu
Przynoszący uprzedzenia
I dobrą wróżbę.

Właśnie! Jesteśmy pająkami, swojego własnego życia.
Z dziurami, plamami, pajęczyna utkana
nie nadająca się do zmycia.
Często boję się śmierci, bo dusza ma zbrukana!

Niezapominanie - na dobranoc

W pamięci tkwię
W niezapominaniu
Uciążliwością myśli
Dręczącej. I ciepłej

Gorączką pośpiechu
Zachłannością
Zatrzymuję chwile
Od życia. Dla życia

Dymem gryzącym
I ulotnym
Łzawią oczy
Wypatrzone. Zatarte

Dreszczem rozstania
Jego nieuchronnością
Studzę rozpalone czoło
Utrwalam niezapominanie

Moje łzy ciekną autentycznie...
...stało się aż nadto patetycznie.
Nie chcę dreszczu rozstania! Nigdy nie lubiłam!
Kiedyś cząstkę siebie srodze zagubiłam.
Pozwoliłam jej oddalić się z moją rodzicielką.
Szukałam dlugo, teraz zwę ją WIELKĄ!

Wielką, bo ma cele wielkie,
ale serce...niebywale miękkie :(

Współpracy serca i duszy na wskroś nie ma!
Boże mój! Chcę już do Nieba!!!

Andrzej w noc sobotnia poetycko szaleje
zapuscił sie rymami w fotografii knieje
pewnie duzo wyniósł z niedawnego wykładu
w temacie ostrosci i swiatla układu

Wykład to byl zacny, zyskał powazanie
chociaz było slychac Maniaka chrapanie
Ja pilnie notowałem wszelkie zawiłosci
Prefesorka zakonczyla hymnem o miłosci

Miłujta sie wszyscy i nie patrzta w obiektyw
wazne by się z wizja autora chcial zgodzic kolektyw
Street, portrety, grafiki, a nawet motyle
Moja wizja jest swięta. To by było na tyle

:)

Tak szaleje,
że uczuciami zawieje.

Doprowadził mnie do łez.
Odwdzięczę mu się też ;)

Kochani,
Wam z noblistami stawać w szranki :))

Co do zaimponowania synowi recytowaniem Pana Tadeusza...
Stwierdzam, że mocniejsze wrażenie wywarł by strzał pod poprzeczkę z rzutu wolnego :)

hahahah

Przybiję mu piątaka,
bo to zawadiaka.
Lubię takich nicponi,
co za koniem uwielbiają gonić.

Tak sobie pomyślałem, że to poniżej będzie pasowało do obrazu.
Miłej niedzieli życzę. I nie chcę psuć Wam zabawy zbędną powagą.
Pozdrawiam i spadam :)

Cicho, miękko, mięciutko
Skrada się bezszelestnie
Jest, tuż, tuż, na oddech
Wyczuwalny bez światła

Wiruje wokół, wolno
Bez ruchu powietrza
Nutą zapachu, taka delikatną
Z pogranicza czucia. Tchnie

Za zamkniętymi oczami
Czerń, pustka, blask, pełnia
Zmieniają się bezkształtne obrazy
Z plamy w lamę. Kalejdoskop

Bez ruchu reki, nieruchomo
Stoję w oczekiwaniu niespodzianki
Otwieram oczy. Nie ma
Jak zwykle nie ma. I jest

Pasuje jak ulał, dzięki wielkie.
i znow mi serce bardziej mięknie!

Czarujesz! Dostrzegam w Tobie mężczyznę,
Który rozkrusza emocjonalną szarzyznę.

Aż mnie wstyd odzywać się w tym poetyckim kręgu, toteż tylko ozłocę:)

Bardzo dziękuję,
słów prozę także przyjmuję.
Wstydzić się nie ma czego,
lubię rymy języka macierzystego :)
Nie wszyscy lubią rymować
i to należy uszanować.

C OO L

Oznajmiam, że z nad morza powróciłam.
- kąpiel słoneczną oczywiście zaliczyłam.
Kurs zmieniliśmy na Puck, z powodu korków
- utknęlibyśmy w nim aż do wtorku ;)

Wieczór poetycki kontynuuję do północy
potem mogę już nie mieć na to ochoty.

Może ktoś nowy dołączy?
Dzień jeszcze się nie skończył :D

Chyba już wszyscy są wymęczeni,
poskrywali się do swoich zacnych cieni.

Zatem dziękuję wszystkim za spotkanie przemiłe.
Tak dobiegły ku końcowi pogawędki na "Drogi zawiłe".

Dobranoc! :)

Przez chwilę pomyślałam, że portale pomyliłam
I na poetyckim się bawiłam...
A tu ślimaka trza oceniać
a nie słowa w rymy zmieniać!
Do poety Andrzeja, cóż..daleko...
Zamykam więc słów moich wieko.
Niech ślimak ma mniej zawiłe drogi,
to może dostanie sera na pierogi?

Chyba nikt nie przebije Andrzeja!
Grozi to zderzeniem z drzewem w kniejach ;)

Ale Twój wierszyk całkiem zgrabny
Inteligentny, cięty i powabny :)

Ślimaka poczęstuję serem w nagrodę
do tej pory tego nie uczyniłam - aż pluję się w brodę :(

Jak mogłaś nie dać sera na pierogi!
A jak teraz zmarnieją mu rogi?
Po zawiłych drogach chodzić mu kazałaś
I nawet niczym go nie poczęstowałaś!

Sama mam teraz wyrzuty sumienia!
Jednak to niegodziwego faktu nie zmienia,
żem pomyślała tylko o sobie.
Gdy skona, będę płakać na jego grobie :(

Co do poezji na tym portalu...
czyż fotografia nie jest poezją obrazu?
Tylko mi tu nie dokazuj!