Kurcze to moja pierwsza analiza a z boku napisali mi, "Prosimy o dodawanie tylko poważnych tekstów" ;)
Postaram się zatem by było poważnie ... no w miarę poważnie.

Praca z potencjałem, bardzo ciekawa scena jednak potraktowana po macoszemu a modelki tak cudnie zapozowały.
Hanka - pierwsza z lewej ... to dumna i świadoma kobitka - frywolność bluzki przy takich dużych oczach ... o tem świadczy. Terenia - ta obok Hanki - nauczycielka na emeryturze ... ona swoje wie i swoje widziała ... Blisko Hanki siedzi - zatem noga za nogę automatem "zachodzi".
Gienia - Gienia to Gienia ... ciężko pracowała, odhodowała dzieci, czasem pomaga w wychowywaniu wnuków ... lubi spotykać się z Terenią na ploty. Spracowane dłonie Gieni ... ściśnięte jedynie razem ... i nogi ..., które bolą okrutnie w upalne dni ... jak ten.
Kryśka - O Kryśce to można pisać godzinami. Jak chłop - żywemu nie przepuści. Zawsze stawia na swoim. Zawsze.
I Zosia - Zosia to Kokietka - nadal upina włosy ... tak samo jak 30 lat temu, nadal lubi podwyższone botki, nadal ma dobry wzrok by spiąć bransoletkę.

Siadły baby i siedzą ... czy będzie deszcz?
A może zaserwują swym chopom ... nowe obiady, usłyszane i zaczytane w poradniku "Dobra Gospodyni" ...

Autorze.
Tonacja na nie - totalnie nie.
Kadrowanie - scenka rodzajowa walczy z górą o pierwszeństwo.
Więcej konkretności (kontrastu), wyłuskania i podania mimik modelek - cierpliwa praca na krzywych.
Przygasiłabym to co jest w dali ... może nawet delikatnie winietką potraktować ...
Może by podciągnąć pod klimat "włoski"
Tutaj nawet delikatne ziarenko doda smaczku ...

Myślę, że warto wrócić do pracy i poświęcić jej dosłownie 3 min. Ja tyle poświęciłam i wyszła u mnie pychota.
Z uszanowaniem,
miro

Miro72 - dziękuję za tak obszerną analizę. Moim zdaniem tak precyzyjny opis bohaterek sfotografowanej scenki świadczy nie tylko o Twojej spostrzegawczości, dociekliwości i wyobraźni. Dowodzi on także, że udało mi się uchwycić scenę wymowną, treściwą i charakterystyczną. A fakt, że poświęciłaś tyle czasu i słów przekonuje, że udało mi się wciągnąć Cię w tę opowieść. I to już jest dla mnie satysfakcja.
Będę polemizował z jednym zarzutem - nie pasującej czy zbyt kontrastowej góry. Otóż ten kontrast ma też swoje miejsce w opowieści. Jest to pewien znak czasu - panie przysiadały dawniej na pogawędki na ławeczce przed sklepem GSu lub obok baru mlecznego, teraz wszechobecne puby i ogródki kawiarniane ozdabiane są parasolami reklamującymi kompanie piwowarskie. Ale paniom to nie przeszkadza i nie robi różnicy - dostosowują się bez problemu do każdej nowej sytuacji i potrafią korzystać z tego co jest wygodne i dostępne.
Pozostałe uwagi przyjmuję. Kombinowałem trochę z tonacją i miałem nawet taką, która bardzo mnie się podobała (chyba spełniała Twoje postulaty) ale przewidywałem, że tu nie znajdzie uznania. Może myliłem się. Jeśli pozwolisz skonsultuję na privie ale dopiero w weekend. Z pozdrowieniami, Kamilo

było by fajnie ale młoda w złym momencie trafiona

Opowiada, nie musi patrzeć w oczy przecież

poprawnie, ale nie zachwyca ...

Deja vu? Kolejne kumoszki? na nie!

Nie, to nie kumoszki

fajna scenka (nie gosuję)

A ja raczej na nie bo brakuje mi zdecydowanej sceny.

Scharakteryzowanie postaci przez Miro pozwoliło mi dostrzec w osobach detale, które bez opisu pewnie by mi umknęły,
no i fantazjowanie Koleżanki nadało scenie (w moim postrzeganiu) odrobinę humorystycznego wydźwięku, z korzyścią dla fotografii oczywiście,
podział osób 1+4 w kompozycji, trąca nieco groteskowością, i to również jest tu fajne,
wspomniana reklama piwa na kawiarnianych parasolach jest doskonałym odzwierciadleniem obecnego ducha czasu, za dwadzieścia lat i więcej, ta sytuacyjna scenka nabierze innego wydźwięku właśnie ze względu na scenerię,
jestem na tak... :)

Ja to samo napisze, co slawekol.

za Sławkiem, na nie

Marcinurbanowicz,..chyba czegoś nie doczytałeś..;):)