2015-10-09 13:47:48
Jest to dla mnie tak absurdalny zarzut, że nawet nie będę z nim dyskutował. Po prostu następnym razem poproszę Słońce i chmury, żeby nie były takie kreatywne.
2013-09-04 00:55:16
Mam kłopot z oceną tego zdjęcia, dlatego zdecydowałem się na analizę, chociaż nie zamierzam ani go jakoś specjalnie krytykować, ani chwalić. Pomijam kwestie techniczne, bo są bez zarzutu. Chodzi mi bardziej o zaznaczenie pewnego trendu czy tendencji w fotografii krajobrazu i być może wywołanie jakiejś dyskusji.
Otóż, trudno mi odebrać ten krajobraz jako... krajobraz. Ingerencja Autora jest na tyle silna, że obraz przestaje przypominać cokolwiek, co można zarejestrować w naturze własnym okiem. Jestem skłonny patrzeć na tę pracę jako na kompozycję abstrakcyjną, która na każdego działa inaczej, bo każdy inaczej kojarzy. Widać to zresztą nawet po tytule pracy: nie "skały w morzu o zachodzie" tylko "buty". Trudno jest ocenić wielkość obiektów: może być tak, że dodany człowiek byłby plamką na szczycie jednego z nich ale równie dobrze mógłby stać jedną nogą na jednym a drugą na drugim. Mogłoby też być to zdjęcie mikroskopowe jakichś kryształów.
Moją ideą fotografowania krajobrazu jest oddanie piękna środowiska, w którym się poruszamy i żyjemy. Które jest piękne takie, jakie jest, bez ingerencji człowieka (albo z niewielką) - ma własny porządek, własny "pomysł", który można odkrywać przy pomocy aparatu fotograficznego. Na tym zdjęciu krajobraz (moim zdaniem) jest mniej istotny, stanowi tylko bazę do pokazania wizji Autora. Jego wizji piękna, które składa się z proporcji, kształtów, kolorów, tonów i wzajemnego uporządkowania elementów. Nie mam zdania, czy to dobrze, czy źle. Potrafię też docenić klasę tego zdjęcia. Jednak częściej wolę chyba popatrzeć na zdjęcia jakichś banalnych krzaczorów biebrzańskich czy tatrzańskich ścieżek, które trudno doprowadzić na tego rodzaju skraj abstrakcji - bo one tego zwyczajnie nie chcą. Tak jest po prostu bliżej natury.
2013-05-29 00:30:24
Scena ma przyjemny klimat i pewnie wiele osób zamieniłoby się z tą szczęściarą. Ładne jest światło, które przykuło uwagę Autora i pewnie przyczyniło się do naciśnięcia spustu migawki.
Ale to tyle o zaletach, bo jest tu kilka "szkolnych" błędów.
Ze spraw technicznych: bardzo rażą flary po lewej stronie. Czasem jest to element wyrazu artystycznego, tutaj szkodzą. Albo tulipan albo nawet jedna ręka, która zasłania obiektyw poprawiłyby sprawę.
Różnica w tonach między lewą a prawą stroną jest zbyt duża, gubią się szczegóły zarówno w cieniach jak i w światłach.
Głębia ostrości: trzeba się zdecydować, albo wyróżnić modela a resztę zostawić poza GO, albo zadbać o ostrość całego zdjęcia, zależy od pomysłu. Tutaj ostry jest model i trawa przed nim, reszta nieostra, prawdopodobnie z powodu takiej a nie inne GO ale też chyba z powodu ruchu traw i gałęzi - czyli potrzebny by był krótszy czas ekspozycji.
I ostatnia z tych bardziej istotnych spraw, kompozycja. Tutaj przydałoby się więcej oddechu z prawej, by widz mógł trochę pouczestniczyć w przeżyciach modela, podążyć za jego wzrokiem. I trochę mniej z lewej, żeby nic tam się za modelem nie czaiło w mroku :) Sam format trochę dyskusyjny, bardziej panoramiczny dałby więcej swobody zdjęciu i widzowi.
Czyli ogólnie chwila złapana niezła, ale technika kuleje. Co przy pewnej uważności na wspomniane sprawy łatwo zmienić na lepsze.
Pozdrawiam :)
2013-04-25 14:14:17
"A dlaczego to piszesz akurat pod tym zdjęciem a nie pod tymi innymi banałami ?"
Dobre pytanie. Chyba dlatego, że w Twoim widać umiejętności, jest niezłe technicznie, jest wysiłek szukania motywu, jest orientacja w tym "co warto fotografować i jak". Jeśli natomiast zdjęcie jest banalne pod każdym innym względem, to być może autor powinien zająć się czymś innym niż fotografia. W Twoim przypadku być może wystarczyłoby przejść kilkadziesiąt metrów, by znaleźć coś niebanalnego, coś co będzie tylko Twoim wkładem w ten mocno eksploatowany temat. Tutaj takiego wkładu nie ma.
Przypomina mi się taka znana próba złożenia w programie komputerowym twarzy, która byłaby wzorcem piękna. W tym celu wybrano "najpiękniejsze usta", "najpiękniejsze oczy", uszy itd. Złożona w ten sposób twarz wyszła... nijaka.
2013-03-09 03:05:41
Moim zdaniem praca niezwykłej urody, nie wspominając o poświęceniu fotografa w poszukiwaniu odpowiedniej pory i motywu :)
Z jednej strony zwykła chata a z drugiej wirujący kosmos - nie jest łatwo połączyć tak odległe sfery, tutaj jednak się to wybornie udało. Czas chwilowy i czas wieczny.
Efekt rozmycia ruchu gwiazd nie jest tu tylko efekciarstwem, jest częścią opowieści o czasie, o jego przemijaniu.
Całości dopełnia sugestywna, nastrojowa kolorystyka i techniczna dbałość o szczegóły.
Z mojej strony gratulacje.
2011-11-04 22:49:40
Dobrze skadrowane jest to zdjęcie i na pierwszy rzut oka do kupienia. Wychwycone ciekawe światło, szczególnie na drugim planie. Jednak kontrasty na pierwszym planie (m. in. czarne plamy pni) psują odbiór, podobnie nieostrości i przeostrzenia w najniższych i najwyższych partiach kadru. Przydałaby się tu wieksza głębia ostrości i mniej agresywna obróbka pierwszego planu, żeby światło mogło się przez niego przesączać. Na ten moment na nie, ale może są inne kadry, bo scenka przyjemna. Pozdrawiam.
Jest to dla mnie tak absurdalny zarzut, że nawet nie będę z nim dyskutował. Po prostu następnym razem poproszę Słońce i chmury, żeby nie były takie kreatywne.
Mam kłopot z oceną tego zdjęcia, dlatego zdecydowałem się na analizę, chociaż nie zamierzam ani go jakoś specjalnie krytykować, ani chwalić. Pomijam kwestie techniczne, bo są bez zarzutu. Chodzi mi bardziej o zaznaczenie pewnego trendu czy tendencji w fotografii krajobrazu i być może wywołanie jakiejś dyskusji. Otóż, trudno mi odebrać ten krajobraz jako... krajobraz. Ingerencja Autora jest na tyle silna, że obraz przestaje przypominać cokolwiek, co można zarejestrować w naturze własnym okiem. Jestem skłonny patrzeć na tę pracę jako na kompozycję abstrakcyjną, która na każdego działa inaczej, bo każdy inaczej kojarzy. Widać to zresztą nawet po tytule pracy: nie "skały w morzu o zachodzie" tylko "buty". Trudno jest ocenić wielkość obiektów: może być tak, że dodany człowiek byłby plamką na szczycie jednego z nich ale równie dobrze mógłby stać jedną nogą na jednym a drugą na drugim. Mogłoby też być to zdjęcie mikroskopowe jakichś kryształów. Moją ideą fotografowania krajobrazu jest oddanie piękna środowiska, w którym się poruszamy i żyjemy. Które jest piękne takie, jakie jest, bez ingerencji człowieka (albo z niewielką) - ma własny porządek, własny "pomysł", który można odkrywać przy pomocy aparatu fotograficznego. Na tym zdjęciu krajobraz (moim zdaniem) jest mniej istotny, stanowi tylko bazę do pokazania wizji Autora. Jego wizji piękna, które składa się z proporcji, kształtów, kolorów, tonów i wzajemnego uporządkowania elementów. Nie mam zdania, czy to dobrze, czy źle. Potrafię też docenić klasę tego zdjęcia. Jednak częściej wolę chyba popatrzeć na zdjęcia jakichś banalnych krzaczorów biebrzańskich czy tatrzańskich ścieżek, które trudno doprowadzić na tego rodzaju skraj abstrakcji - bo one tego zwyczajnie nie chcą. Tak jest po prostu bliżej natury.
Scena ma przyjemny klimat i pewnie wiele osób zamieniłoby się z tą szczęściarą. Ładne jest światło, które przykuło uwagę Autora i pewnie przyczyniło się do naciśnięcia spustu migawki. Ale to tyle o zaletach, bo jest tu kilka "szkolnych" błędów. Ze spraw technicznych: bardzo rażą flary po lewej stronie. Czasem jest to element wyrazu artystycznego, tutaj szkodzą. Albo tulipan albo nawet jedna ręka, która zasłania obiektyw poprawiłyby sprawę. Różnica w tonach między lewą a prawą stroną jest zbyt duża, gubią się szczegóły zarówno w cieniach jak i w światłach. Głębia ostrości: trzeba się zdecydować, albo wyróżnić modela a resztę zostawić poza GO, albo zadbać o ostrość całego zdjęcia, zależy od pomysłu. Tutaj ostry jest model i trawa przed nim, reszta nieostra, prawdopodobnie z powodu takiej a nie inne GO ale też chyba z powodu ruchu traw i gałęzi - czyli potrzebny by był krótszy czas ekspozycji. I ostatnia z tych bardziej istotnych spraw, kompozycja. Tutaj przydałoby się więcej oddechu z prawej, by widz mógł trochę pouczestniczyć w przeżyciach modela, podążyć za jego wzrokiem. I trochę mniej z lewej, żeby nic tam się za modelem nie czaiło w mroku :) Sam format trochę dyskusyjny, bardziej panoramiczny dałby więcej swobody zdjęciu i widzowi. Czyli ogólnie chwila złapana niezła, ale technika kuleje. Co przy pewnej uważności na wspomniane sprawy łatwo zmienić na lepsze. Pozdrawiam :)
"A dlaczego to piszesz akurat pod tym zdjęciem a nie pod tymi innymi banałami ?" Dobre pytanie. Chyba dlatego, że w Twoim widać umiejętności, jest niezłe technicznie, jest wysiłek szukania motywu, jest orientacja w tym "co warto fotografować i jak". Jeśli natomiast zdjęcie jest banalne pod każdym innym względem, to być może autor powinien zająć się czymś innym niż fotografia. W Twoim przypadku być może wystarczyłoby przejść kilkadziesiąt metrów, by znaleźć coś niebanalnego, coś co będzie tylko Twoim wkładem w ten mocno eksploatowany temat. Tutaj takiego wkładu nie ma. Przypomina mi się taka znana próba złożenia w programie komputerowym twarzy, która byłaby wzorcem piękna. W tym celu wybrano "najpiękniejsze usta", "najpiękniejsze oczy", uszy itd. Złożona w ten sposób twarz wyszła... nijaka.
Moim zdaniem praca niezwykłej urody, nie wspominając o poświęceniu fotografa w poszukiwaniu odpowiedniej pory i motywu :) Z jednej strony zwykła chata a z drugiej wirujący kosmos - nie jest łatwo połączyć tak odległe sfery, tutaj jednak się to wybornie udało. Czas chwilowy i czas wieczny. Efekt rozmycia ruchu gwiazd nie jest tu tylko efekciarstwem, jest częścią opowieści o czasie, o jego przemijaniu. Całości dopełnia sugestywna, nastrojowa kolorystyka i techniczna dbałość o szczegóły. Z mojej strony gratulacje.
Dobrze skadrowane jest to zdjęcie i na pierwszy rzut oka do kupienia. Wychwycone ciekawe światło, szczególnie na drugim planie. Jednak kontrasty na pierwszym planie (m. in. czarne plamy pni) psują odbiór, podobnie nieostrości i przeostrzenia w najniższych i najwyższych partiach kadru. Przydałaby się tu wieksza głębia ostrości i mniej agresywna obróbka pierwszego planu, żeby światło mogło się przez niego przesączać. Na ten moment na nie, ale może są inne kadry, bo scenka przyjemna. Pozdrawiam.