Złota (3):
13 głosów
Srebrna (2):
0 głosy
Brązowa (1):
0 głosy
Brak oceny (0):
0 głosy
Szczęśliwie czasem wychodzą z lasu na teren szkółki leśnej, gdzie docierają pierwsze promienie słońca. Młody ma dość ciemną sierść. Myślę, że geny po czarnym tatusiu, którego raz miałam szczęście zobaczyć. Niestety nie zdążyłam sfotografować :)
To mój pierwszy opublikowany. Mam już sporą kolekcję zadków jak również danielowych mototypii:) Po trzech miesiącach codziennych spacerów w lesie, znam ich terytorium. Jakieś kilkadziesiąt ha... ;) Głównie siedzą w gąszczu świerków, czasem przemkną przez drogę. Bywają w szkółce ( jak tu), ale nigdy w tym samym miejscu. O siedzeniu i czekaniu nie ma mowy. Pozostaje bezszelestny podchód, najlepiej na czworaka w czapce niewidce ;)
Miło, że Kolega docenił :)
Jak dotąd widziałam daniele wyłącznie na wybiegach w prywatnych hodowlach. Miło zobaczyć na wolności...
Bardzo miło. Nie ma jak natura. Jest wyzwanie w tropieniu zwierza i emocje są.
Mam godzinę od domu małą hodowlę. Czasami przejeżdżając przystaję i z dorodnym samcem patrzymy sobie w oczy przez siatkę. Zrobiłam też zdjęcia jak mama karmi młode, ale do własnych zbiorów.
Biedaki, niby wszystko mają, ale wolności im brak...
Leśne polany niekoszone dają dużo smacznej zieleniny. Zawsze też można na polu jakąś młodą oziminę przekąsić. Zim teraz nie ma, głodu nie ma. Wrogów poza człowiekiem też nie. No, może jeszcze te trzy wilki, które u mnie są, ale na oczy nie widziałam :)