To Twoja ulubiona pora roku
Schyłek czasu, garść oszronionych nadziei
Skąpana wewnątrz i na zewnątrz w mroku
Dumna i nieustępliwa

Jak Ty

Dzień w odwrocie przestaje już nagabywać do aktywności
Patrz więc w jego kierunku śmielej i odważniej
To przecież tylko chwila pośród spojrzeń
Rozproszonych obietnic pogubionych fotonów

Jak Ty

Licz każdy oddech lodowatego wiatru
Przestań już go mylić z własnym
Myślami omijaj gruzy przedwiecznych problemów
Jest ich więcej niż poprzednim razem
Zdążyłem je przykryć liśćmi dla Ciebie
Postrzępionych i ostrych

Jak Ty

Idź przed siebie w mym płaszczu z szarości
Wyznaczoną ścieżką pośród przewróconych drzew
Które równie dumne tędy kroczyły

Jak Ty

Hej, Whisper.Najpierw zobaczylam foto i ten wzrok ...i pomyslalam : Tata idzie! Bedzie lanie. Chowaj sie, kto moze!
A potem juz mi nie bylo do smiechu, bo przeczytalam Twoj tekst.
Nie dalej jak wczoraj sluchalam sobie The Wall Pink Floydow i wciaz mi jeszcze w glowie brzmia teksty Watersa, wiec dedykuje Ci utwor "Hey You". Jak Ci sie bedzie chcialo, to znajdziesz w necie.
Od siebie dodam tylko tyle. Zapadles, a moze to wrodzona choroba?, ktorej wiekszosc boi sie jak ognia. Glownym objawem jest brak przyzwolenia i obojetnosci na to co dzieje sie wokol...
Wiem, ze pisze banaly, ale nie moglam ot, tak przejsc bez slowa.

Hej Ty

Cześć, dziękuję za dedykację muzyczną - znam doskonale!
Niejedno w PS przeskrobałem przy nutach Pink Floydów.

Cynizmem na tym padole szczepią każdego jak leci zanim zapuści korzenie, jednak w jakiś niesprawiedliwy sposób pewne sprawy niektórym jednostką wchodzą klinem przez oczy i uszy, prosto do serca...
Być może to zbyt mała dawka
A może nie zachowano profilaktyki unikania choćby takich tekstów jak Hey You...

Idziemy w ten listopad :)))

Pozdrawiam

Publikuj

Dzięki

W listopadzie jest coś smutnego, jakby
wszystko otaczały czarne ramy. Myśli
wydłużając się i ginąc też płyną
ku najgłębszej wodzie. Wystarczy
dotknąć palcem.

Listopad zawsze kojarzył mi się z czarnymi kałużami, w które już niechętnie wskakiwałem...
Jest coś na rzeczy

Najgłębsza i najczarniejsza woda jeszcze przed nami :)

A ja jestem dziewczyna - listopad...
Uwielbiam ten miesiąc...
Pełen ciężkich spojrzeń...
Ze źrenicami w rozbłyskach niknącego słońca...
Miesiąc który dostrzega więcej i bardziej...
Który potrafi ogrzać i potrafi zaziębić...
Miesiąc pełen sprzeczności...
Oryginalny sam w sobie...

Tak naprawdę wszyscy urodziliśmy się w listopadzie...
A TV kłamie !

Strach się bać.... Pozdrawiam

Nie bój żaby !

Opadający liść jest tylko dowodem na to że żyjemy w świecie opartym na cyklach.
Nie rozumiejąc najważniejszego z nich, i jakby z automatu podporządkowując się liniowemu upływowi czasu, który to paradoksalnie od zarania dziejów mierzymy na podstawie cyklicznych ruchów ciał niebieskich, nazbyt skupiamy się na etapach...z osobna...
Kałuże wyschną, po mroku który już daje o sobie znać przyjdzie i światło, jak też wyrośnie nowy liść...
A to, za co nie lubimy listopada jest w nas.
Jak Ty, który nie lubisz mnie, za to co jest w Tobie...;)
Bierzemy to krótko... za ryj...i w mordę!
Bo listopada to...tak naprawdę nie ma. Ciii. ;))
Autorze, widzę i wierzę, że potrafisz. ;)