Aby modnym na portalu nie stało się pisanie analiz pod własnymi pracami, tym razem - i to już drugą pod rząd- wystosuję na obcej ziemi, "Tej Ziemi".

Osobiście uwielbiam oglądać obrazy "z pogranicza tu i tam", które nie mają wyrazistego punktu zaczepienia w chronologii czasu...tzn takie, które poprzez własną formę, ładunek emocjonalny i przesłanie, stają się uniwersalne, symboliczne, ponadczasowe... Nie ingerują zbyt mocno w to co było, co jest i co będzie, po prostu są i niczym kroplówka sączą się nienahalnie do krwiobieg odbiorcy.
Aby osiągnąć taki efekt nie potrzeba wiele, nie wymaga to wyrafinowanych technik i super sprzętów. Często wystarczy pomysł i jego subtelna w przebiegu realizacja. Czasem jednak dzieje suę wręcz odwrotnie... z efektem i przytupem muszą trafić w widza, czasem nieco śniącego, czasem trochę zajętego natłokiem spraw i problemów, może obojetnego...muszą nim wstrzasnąć by go zatrzymać i zmusić do refleksji.
Pomysłów i realizacji jest wiele - liczy się efekt końcowy.

Twoja Autorze praca, zatrzymuje w ten pierwszy sposób...

Kompozycyjnie nie tylko bez zarzutów, te stonowane ciepłe barwy, z dominującym elementem czerni nie tylko się równoważą...
Te nieostrości, zaszumienia, przenikania są niczym innym jak tą chwilą zatrzymaną w fotografii i wprawioną w ruch, nieco wolniej, tylko na chwilę albo na zawsze - pisałem o tym w poprzedniej analizie.
Obraz bardzo symboliczny...mocno przypomina mi to wazon kwiatów. Przypomina mi to silne pragnienie obcowania z naturą - po to przecież przynosimy tę do swoich domów, z ogrodu, łąk i lasów i umieszczamy w wazonach, donicach. Ten kwiat nie został jednak ścięty wczoraj - poteżne ukorzenienie może świadczyć o tym, że kwiat ten jest tutaj od dawna, nauczył się żyć w tym mniej sprzyjającym świecie, albo jest w nim od zawsze.

Drugim takim mocnym symbolem jest odwrócenie kielicha kwiatu od żródła światła... rośliny zazwyczaj za tym podążają...jednak nie zawsze, a dzieje się to zazwyczaj, kiedy organizm nie ma już siły za światłem podążać, kiedy poddaje się ale i również wtedy, kiedy akceptuje zjawisko przemijania, odklejenie się duszy od ciała i przejścia w miejsce, które może być taką samą niespodzianką jak świat, z którym własnie się żegna...


Proszę mi wybaczyć te nostalgiczno ponure interpretacje ;)))

Toś mi rekomendację odpalił teraz!

Często coś mną ruszy takiego, że usiądę sobie w kącie, gdy mam już czas na refleksję, wytchnienie...i lecę...
I choć myślę sobie kogo obchodzą osobiste doznania marnej poetki, to jednak coś mnie skłania do publikacji.
Czytając tę analizę czuję się zaszczycona, że kogoś jednak one zatrzymują. Taka forma komunikacji z drugim człowiekiem też potrafi wznieść ku wyżynie i sprawić, że nie czuję się osamotniona.
Dziękuję Ci za to.

Cała przyjemność po mojej stronie

Nie wiem jakie zielsko jaracie, ale ja też chcę...

Nic z tego...my tak bez zielska hahahahah

Ja mam własnie syndrom odstawienny...
Mnie używki wyłączają.

Gratuluję :))

Dzięki :*

Gratki!

Dziękuję :)

pzecudna fota, poczytam jutro bo padam na kolana i leze na podlodze :-)
https://www.youtube.com/watch?v=ry4_9_Df-G4

pozdrawiam

Bardzo rozwinięta w tej pracy świadomość fotograficzna, brawa, gratulacje :)

Tak. Niektórzy myślą, że coś biorę heh...oczywiście w żartach. Ale nieeee. Uczę się nazywać swoje naturalne stany emocjonalne (nie te sztucznie wywołane przez leki, wpływające na funkcjonowanie mózgu, czy zachwalane lekkie czy twarde narkotyki), aby potem je materializować, formując obraz. A stany ludzkie bywają jak wiadomo przeróżne. Moja umiejętność w tym wzrasta po prostu. Uważam, że to jest lepsze, na wyższym poziomie świadomości, a nawet więcej, bo prawdziwie artystyczne, niż formowanie ich pod wpływem alkoholu, czy narkotyków. Można stworzyć pasję z wizualizowania emocji i w tym kierunku będę podążać. Takie uwieńczanie moich prac (przez np. wyróżnienia) cieszą mnie i przekonują, że właściwa drogę wybrałam :) Dziękuję za GW :)

Gratuluje. Swietna praca.



"...bo prawdziwie artystyczne, niż formowanie ich pod wpływem alkoholu, czy narkotyków"

Akurat z ta "psychoterapeutyczna tyradą" pozwole sie nie zgodzic :)
Witkacy wykorzystywal uzywki podczas tworzenia obrazow (podpisywal je zreszta na nich) i sa to dziela pradziwie artystyczne. Jesli ktos w taki sposob otwiera sobie bramy percepcji i pomaga mu to w tworzeniu, to niech sie tym cieszy. Jego sprawa.
Nie zapominajmy, ze to portal fotograficzny (jakby nie bylo artystyczny), a nie gabinet uzaleznien :)

Nie popieram metod tworzenia pod wpływem środków odurzających - choćby cały świat się nimi zachwycał i je uznawał - po prostu potępiam bardzo i raczej zdania nie zmienię w tej materii. Choć jego prace są uznawane, to mnie one kompletnie nie "leżą".
Pewnie, że to nie gabinet uzależnień, ale wiele prac (np. portrety) stwarzają szerokie pole na dyskusje psychologiczne, nic dziwnego, że omawianie wątku psychologicznego jest tutaj dość często spotykane i jak najbardziej na miejscu. W swoje zdanie wyrazić lubię :)
Fotografia to nie tylko fotografia ale przecież szerokie spektrum tematyczne.