Zastanawiajac sie nad pojeciem fotografii i jakie niesie za soba konsekwencje, mylac o moralnosci, dochodzimy do wniosku (ja dochodze do wniosku :-), ze i w tym konkretnym momencie dziejowym w jakim zyjemy wciaz istnieja tematy tabu. Tematy o ktorych wolimy nie mowic, nie myslec, omijac.
Zdjecia Autora przepelnione sa zawsze zastygla dynamika. To ich czas i urok. To to cos co sprawia, ze te obrazy zatrzymuja.
Estetyka nienaganna. Technika opanowana. Kompozycja prosta i dobra.
Fotograf oswaja otaczajacy go swiat. Dotyka problemow trudnych, ale moze odczuwa taka potrzebe dialogu z widzem. I dobrze.
Ten Pan ze zdjecia ma marzenie. Chce wstac i znowu chodzic.
Widze odpowiedzialnosc formy do tresci u Autora.
Pochylenie sie nad prawda i zrozumienie, dostrzezenie swiata. Na swoj sposob. Wedlug wlasnej wizji, wlasnego odczuwania.
Publikuj.

Na tak

dzięki :)

Edycyjnie troche zgrubne. Obrys postaci jest troche jak z wycinanki.

mhm, a dokładniej?

Obrys lewej reki (zwlaszcza ten bialy klin: Tag) jest albo wyostrzony, albo to dosc widoczne wklejenie postaci.

raczej jest to element tła, ściany (muszę w domu to sprawdzić dokładnie), jeśli chodzi o wycinanie, to postać nie jest wycięta i wklejona... obrys ręki jest oryginalny, nic nie było przy nim kombinowane.

Tytuł, spojrzenie i gest dłoni.
Aż trzy elementy nakierowujące na temat pracy, trochę za dużo.

W miejscu na które wskazuje @brownsville optycznie brakuje oparcia jak po lewej stronie, stad doszukiwanie się (w sumie uzasadnione ;)) edycji.
Trzeba było je tam domalować ;)

Do góry poszedł...Platfusa mamy?

Lubię takich "wariatów" pozdrawiam.

Autor małymi kroczkami przenosi się w świat obrazu.
Przy kolejnej odsłonie, na krzesełku ujrzymy samo ubranko a Pan Autor goluśki spojrzy na nas zza ramy :-))

Ciekawy pomysł ;)