Uchwycenie następnego kroku postaci nadałoby zdjęciu większej dynamiki i czytelniej pokazałoby ucieczkę ze zurbanizowanej rzeczywistości.
Wszystko co skomplikowane za nimi, jasność przed nimi.
Przy takiej miejscówce zastanowiłbym się nad czytelniejszym wykorzystaniem promienistych linii w prawej, dolnej części obrazu. Byłoby (w moim odczuciu) bardziej tajemniczo, co prawda mniej kontrastowo, ale bardziej zaplątałoby akcję i treść.
A w ten sposób mamy spacerowe oddalanie się od gmatwaniny. Ale przecież nie wszystkim musi się spieszyć, nie wszyscy muszą się bać (chociaż wielu by tego oczekiwało).
Daję plusa mimo tej statyki :)

Dziękuję bardzo za ciekawą analizę, za poświęcony czas...

Nie odczytuję tego obrazu jako ucieczki od zurbanizowanej rzeczywistości (patrz analiza). Wręcz przeciwnie. Swoista nonszalancja widoczna w akcji, brak pośpiechu, oddanie się rozmowie w tak zgeometryzowanym i odhumanizowanym w formie środowisku, wskazywać może na całkowite zasymilowanie człowieka, reprezentowanego przez widoczne postaci, z wygenerowanymi przez siebie coraz mniej naturalnym obrazem świata. Swoisty znak czasu. Niebanalna grafika. Publikuj.

Jak z pewnością łatwo zauważyć użyłem trybu warunkowego. Celowo.

W żadnej mierze nie próbuję kwestionować Twojego odbioru pracy. Piszę jedynie o własnym. Ocena znaczeniowa obrazów nie może być jednoznaczna. To wielka zaleta sztuki.

Spacer w muzeum geometrii przestrzennej. To tak a propos analizy, z którą się w sumie zgadzam. :)

Tak