2020-07-02 07:59:04
@bakulok-skoro głosowali na nie, widocznie jakieś powody mieli. Dużo krzyczysz, że komentujący Twoje zdjęcia obrażają Ciebie swoimi komentarzami, ale ja widzę, że w tej chwili to Ty obrażasz innych: "głosowali nie bo nie, bez żadnych argumentów". Odmawiasz tym, co byli na nie, samodzielnego myślenia? Nie mieli takiego prawa?
Druga kwestia, to taka, że czasami nie chce się użytkownikom wypowiadać przy zdjęciach autorów, którzy rzeczowe komentarze uważają za głupie i robią osobiste wycieczki typu: "proponuję skupić się także na swoich zdjęciach a później z dystansem podchodzić do innych." To naprawdę zniechęca do dzielenia się swoimi przemyśleniami. Autora można się domyślić po pierwszym komentarzu "ratującym" zdjęcie (powiedzmy tak na 99,9%) :-)
Więc...podsumowując...
-nieciekawa kompozycja
-w prawym dolnym rogu, tudzież z lewej strony ważki brzydkie ciemne plamy
-każdy fotografujący powinien mieć wpływ na tło i wyszukać takie, które będzie atrakcyjne, bądź zastosować takie parametry aby atrakcyjnym się stało; tutaj nie możemy mówić o takiej atrakcyjności, choć może to też kwestia edycji.
-warto także zadbać o szczegóły, jak choćby wykasowanie pewnych niesprzyjających elementów, jak ten tutaj [tag=61,502,0,0]Tag[/tag] , albo choćby nie pasujący do całości zaniebieszczony PD - to są oczywiście niuansiki.
Poza tym, wycieczki typu: "to jest najbardziej poważny problem tego portalu, ludzie którzy oddają oceny aby tylko wyrobić normy. Żenujące to trochę ale cóż nie poradzimy tu nic" - chyba nie są przedmiotem dyskusji o Twoim zdjęciu, to jest kwestia do rozważenia raczej na forum. Tyle moich przemyśleń, które znowu, mogą okazać się wg Autora głupie :-)......no, ale zgodnie z prośbą :-)
2017-11-10 08:10:56
Dla mnie rewelacja!
Tak, życie to teatr, w którym ludzie odgrywają różne role. Czasem nie chcą zrzucić swoich masek z obawy przed...
Najlepiej być sobą i móc drugiemu człowiekowi spojrzeć prosto w oczy.
Tryptyk doskonale prezentuje się na pełnym ekranie. Każde zdjęcie coś wnosi, o czymś opowiada. Ułożone są w idealnej kolejności. Bohaterka obrazu zastanawia się co zrobić, jak postąpić, odsłonić siebie i swoje uczucia, czy przywdziać pozę (foto nr 1). Wybiera to drugie, bryluje w swoim udawaniu, grze pozorów (foto nr 2)...ale od samego siebie uciec nie można. To ciąży, przytłacza, stąd nieco zgarbiona sylwetka. Już jest sama, nie musi udawać (foto nr 3).
Fotograf dobrze stworzył nastrój, poprzez odpowiednie oświetlenie sceny. Światło jest klimatyczne, tak samo jak poszczególne elementy garderoby. Burgundy świetnie się prezentują z elementami zieleni i granatami. Na uwagę zasługuje również wyśmienita gra Modelki, oraz jej urok osobisty. Wszystkie trzy fotografie maja dobrą kompozycję, a wcześniej wspomniane przeze mnie inne czynniki sprawiają, że nie mogłam przejść obok tego zdjęcia obojętnie, nie tylko w sferze wizualnej, ale również i emocjonalnej.
Bądźmy sobą! Nie grajmy ról w teatrze życia...chyba to niemożliwe...
2017-10-26 09:15:24
Tutaj aż się prosi o symetryczną kompozycję. Modelkę przesuwamy nieco w lewo, aby głowa posadowiona była pośrodku ceglastego tła. Zyskujemy równowagę, oraz zasłonięcie niezbyt fortunnego, jaśniejszego elementu przylegającego do prawego ramienia modelki (od strony widza po lewej stronie).
Zawęziłabym również kadr, aby elementy w górnych rogach aż tak nie odciągały wzroku. Jak dla mnie są one zbyt duże i dominujące, zwłaszcza mocno oświetlony lewy w stosunku do zacienionego prawego: [frame=36,4,886,633]Kadr[/frame].
Rąbek spódnicy wprowadza niejaką dysharmonię w obrazie. Proponowałabym takie kadrowanie, aby tylko bluzka była widoczna. Element przylegający do dolnej krawędzi [tag=131,623,0,0]Tag[/tag] swoim przechyleniem nie wnosi niczego dobrego. Przepalenie na dzbanku do zlikwidowania, albo przygaszenia.
Kolejnym elementem zwracającym uwagę są białka oczu, raczej zbyt mocno potraktowane w procesie post produkcji. Co do światła na twarzy, zbyt mocne, przydałoby się bardziej klimatyczne.
Analizę napisałam, ponieważ chciałam uzasadnić swój głos na nie. Podsumowując: zdjęcie z potencjałem, ale niedopracowane. Najbardziej przeszkadza mnogość rozpraszających elementów tła.
2016-08-13 22:15:59
Może nie będzie to obszerna analiza sensu stricto, ale w związku z tym zdjęciem nasuwa mi się kilka spostrzeżeń, którymi chciałabym się z Wami drodzy Fotoferianie podzielić. Otóż pierwsza sprawa to głosowanie. Czy klikamy po to, aby klikać, na prawo, na lewo, bez wnikliwej obserwacji obrazu? Nie chodzi tutaj bynajmniej o rozbieranie zdjęcia na czynniki pierwsze, ale na tym powyższym abberacje i świecące krawędzie są widoczne gołym okiem...no chyba, że głosujemy na telefonie :) Czy w obliczu takich błędów edycyjnych zdjęcie powinno trafić do Galerii Niskiej? Moim zdaniem nie. W zasadach głosowania wytyczne są wyraźne, Autor niestety o ciemnię nie poprosił. Druga sprawa to **ocenianie** . Czy po komentarzach wskazujących ewidentnie wyżej wymienione błędy zdjęcie powinno otrzymywać najwyższe noty? Co kieruje osobami, które pomimo wad fotografii stawiają tak wysokie oceny? Myślę, że jest to nawet działalność na szkodę portalu, ponieważ podważa jego wiarygodność, oraz dewaluuje oceny. Pamiętajmy, że skala ocen jest dosyć szeroka...a " złotko" nie oznacza "podoba się", "lubię to" . Wielu zdjęciom, które podobały mi się i to nawet bardzo, postawiłam srebro, ponieważ uważam, że jest to bardzo dobra ocena, natomiast do galerii Wysokiej powinny trafiać zdjęcia naprawdę wyjątkowe. Nie szastajmy więc złotem ;-) Nie działajmy jak automaty, aby ocenić jak najwięcej zdjęć, ale oglądajmy, czytajmy komentarze i wyciągajmy wnioski. Czy jeśli będziemy dawali złote feerie zdjęciom przeciętnym, czy obrazom z błędami, to czy będą one miały dla nas jakąkolwiek wartość? I czy będą miały wartość dla Autora? Apeluję, aby była to naprawdę wyjątkowa ocena, przeznaczona dla zdjęć wybitnych, a nie dla tych, które po prostu nam się podobają.
Kilka słów jeszcze odnośnie powyższego obrazu. Wydaje mi się, że takie posadowienie człowieka w kadrze prosi się o większą symetrię względem ławki, przeszkadza mi z lewej strony szersza jej końcówka, natomiast z prawej tylko cieńki plasterek. Moja propozycja jest następująca: [frame=19,2,849,669]Kadr[/frame] . W B&W zdjęcie także nabrałoby większego szlifu :) Mimika twarzy pana: bezcenna, nawet w kontekście nagłówka, który widzi widz.
Apelu swojego nie piszę tylko jako użytkownik margerita, ale także jako członek teamu, który powinien dbać o poziom portalu. Ba! powinno na tym zależeć nam wszystkim....
2016-05-19 08:25:16
Szczur...słowo i skojarzenie wywołujące dreszcz..przynajmniej u mnie ..a tutaj...pokazany w bardzo sympatyczny sposób, wręcz chciałoby się go pogłaskać ;-)
i te szczurkowe łapki..rozbrajające !
Zdjęcie o bardzo dobrej jakości, w przyjemnym świetle i z profesjonalnie dobraną głębią ostrości. Fotografia przybliża nam bardziej sielski obraz szczurzego bytowania, wręcz "maskotkowo-bajkowy". Zwierzęta kojarzone zazwyczaj z piwnicami i kanalizacją jak się okazuje mogą być urzekająco-czarujące (ale tylko na zdjęciu). Oczywiście to tylko pozory, ponieważ jak wiemy dzikie szczury powodują olbrzymie straty gospodarcze. No, ale wróćmy do zaprezentowanej fotografii..Posadowienie zwierzaka w kadrze może być przykładem dla innych, natomiast naturalna i współgrająca kolorystyka powodem do tego, że zdjęcie wraz ze wszystkimi walorami technicznymi i artystycznymi można śmiało polecić do Galerii Wysokiej.
2015-07-10 20:07:01
Obraz zapadający w pamięć, obraz do którego już po raz kolejny dzisiaj wracam.. Wzrok zwierzęcia porusza serce. Usta otwarte w niemym krzyku...Pozycja ciała wyraża zniechęcenie.. Marazm życia codziennego w "ekosystemie ludzkim", w ZOO..
Dziecko, z właściwą sobie ciekawością wkracza w ten świat.. Ładny kapelusik, powabna sukienka i ulubiona zabawka. Nic nie brakuje. Niewinnie wyciąga rączkę w geście przywitania.. natrafia na szybę, szkło oddzielające inne światy..wolność i niewola, zainteresowanie i apatia...miłość i jej brak.. natrafia na szybę, symbol oddzielenia, ale także zjednoczenia..bo w tym szkle splatają się ich losy i ich ciała.. niby razem, a jednak osobno.. martwe wzroki dwóch par oczu..
Nie wiem czy przy takim emocjonalnym ładunku warto wspominać o kompozycji(która nota bene sprawia, iż fotografię odbiera się spójnie, a elementy istotne dla fotografowanego tematu są rozmieszczone harmonijnie), konwersji, czy jakości, ale moim zdaniem warto podkreślić dobraną głębię ostrości. Autor sygnalizuje nam (podświadomie bądź zupełnie świadomie) gdzie mamy najpierw kierować wzrok, co jest ważne.. i w tym kontekście chyba bardziej zasadnym (oczywiście moim zdaniem) byłoby umieszczenie zdjęcia w kategorii "zwierzęta", bo jednak dla mnie człowiek/dziecko odgrywa tutaj raczej drugoplanową rolę.. Nie zdziwiłabym się, gdyby zdjęcie otrzymało zaszczytny tytuł "zdjęcia dnia" i szczerze temu kibicuję :) ode mnie "złotko" będzie.
2013-09-12 21:40:59
Pomimo, iż ślimak wystawił ładnie różki mam tutaj kilka zastrzeżeń...Zacznę może od formatu zdjęcia, któremu bliżej do kwadratu, niż do prostokąta..Jest on dla mnie taki trochę niezdecydowany. Nie chcę domniemywać dlaczego Autor nie pokusił się o czysty kwadrat, niemniej jednak prezentacja w "prawie-kwadracie" jakoś do mnie nie przemawia..
Kwiat trochę chaotycznie wprowadzony w kadr, myślę, że lepiej by się prezentował z choćby minimalną ilością łodyżki i z całością główki. Niedopracowany lewy dolny róg [tag=13,648,0,0]tutaj[/tag], oraz prawy górny [tag=583,11,0,0]tutaj[/tag]. Mam niedosyt również w pokazaniu przez Autora ślimaczka..Rogi wystawił on wyśmienicie, ale reszta tworzy dosyć niekształtną masę..mięczak zwinął się w dość mało pokazowy sposób...Przy dopracowaniu kilku rzeczy zdjęcie miałoby zadatek na udaną odsłonę..Z pozytywnych cech wyróżnię kolorki (jak dla mnie połączenie żółtego z niebieskim jest udane), oraz tańczące bliczki... a żeby dopełnić formalności muszę napisać, iż kliknęłam niestety "nie publikuj" z nadzieją, że następnym razem Autorze będzie inaczej..
2013-08-14 08:20:09
Kiedy pierwszy raz ujrzałam to zdjęcie odszukałam w zakamarkach pamięci, a później w internecie wyniki konkursu NG "Jesień w obiektywie". Byłam niemalże pewna, że to właśnie Autor, który zajął I miejsce prezentuje nam tutaj swoją pracę. Jednakże to nie była tamta konkursowa fotografia, ale łudząco poza pewnymi szczegółami do niej podobna. Załączam do niej link: http://fotoferia.pl/photo/14130#full Szczerze mówiąc myślałam, ze to Autor tej konkursowej nieco "przerobił" swoje foto. Później się okazało, ze Autorów jest dwóch.. Dlaczego o tym piszę? Dlatego, że te obydwa zdjęcia niepokoją i zastanawiają mnie w dość dziwny sposób...zastanawia mnie niebywałe podobieństwo ich obu, zważywszy na fakt iż dzieli je rok różnicy w wykonaniu...Czy to możliwe, aby ilość liści na gałęziach zgadzała sie w aptekarski sposób po takim okresie czasu? Czy to możliwe by było nawet jeśli zdjęcia zostały wykonane w tym samym roku po kilku dniach? Na powyższym widzimy mniejszą ilość liści na wodzie w stosunku do zalinkowanego..widzimy inne niebo...ale po dokładniejszym przyjrzeniu się zdjęcia mają bardzo wiele punktów stycznych.. Pozwolę sobie je otagować :[tag=856,299,0,0]tutaj[/tag][tag=939,303,0,0]tutaj[/tag][tag=72,353,0,0]tutaj[/tag][tag=319,112,0,0]tutaj[/tag][tag=683,36,0,0]samotny liść[/tag]i jeszcze kilka innych..myślę, że to wystarczy za przykład. Jestem daleka od posądzeń kogokolwiek, pisząc analizę chciałabym wywołać dyskusję na temat podobieństwa tych dwóch zdjęć..dla mnie podobieństwa te są po prostu niesamowite i powiem szczerze, ze po prostu zastanawia mnie to na tyle mocno aby dodać tę analizę. Otwórzcie sobie w dwóch oknach te obydwa zdjęcia i dokonajcie porównań :) zapraszam do dyskusji.... [tag=688,43,0,0]jeden listek tutaj[/tag] i zaraz w prawo dwa listki jedn pod drugim...czy to możliwe???
2013-04-08 09:40:53
To ja oddałam głosik przesądzający i "przenoszący" zdjęcie do ciemni..taki symboliczny..więc może skrobnę kilka słów o moich odczuciach..dla mnie to, iż zdjęcie zostało wykonane analogiem nie sprawi, iż zachwycę się nim..liczy się efekt końcowy..samego fotografowania analogiem nie uważam za artyzm, gdyż kiedyś tylko taka forma rejestrowania obrazu była dostępna..sama mając 12 lat robiłam zdjęcia analogiem i nie uważam tego za jakiś mega wyczyn :-) Co widzimy na powyższym zdjęciu? Drzewa, śnieg i jakieś formy (betonowe? nie wiem) w kształcie prostokątów i kwadratów..Czy to wystarczy aby się zachwycić? Bądż czy to wystarczy by zrozumieć przekaz? Ja nie rozumiem, więc może Autorze napiszesz słówko co chciałeś pokazać/przekazać ? Ale nawet jesli dopiszesz tutaj swoją historię, zdjęcie nie będzie mi się podobało więcej ani mniej..bo to własnie zdjęcie ma się bronić..nie słowa..ale jestem ciekawa co właśnie Ty Autorze ciekawego tutaj widzisz..naprawdę mnie to ciekawi..
2013-02-28 13:59:39
Niestety Autorze kompozycja nie należy do udanych..Pierwszy plan w krajobrazie również odgrywa ważną rolę, ale w tym przypadku jest zbyt przytłaczający..Warto byłoby zadbać, aby uwypuklić w mocnym punkcie jakiś interesujący motyw (wtutaj mógłby to być szczyt góry).Niebo zupełnie nieakceptowalne z tym wielkim przepaleniem, ku któremu wzrok w pierwszej kolejności podąża..może trzeba pomyśleć o zakupie odpowiednich filtrów, które zrównoważyłyby jasne części zdjęcia z ciemnymi..W takiej odsłonie jestem na nie..
2013-02-15 08:12:21
Portret doskonały w każdym calu, począwszy od człowieka, którego przedstawia skończywszy na warsztacie Autora. J.CH. z Varanasi, świętego miasta hinduizmu jako Model jest bardzo interesującą osobą..charakterystyczna twarz, którą będę długo pamiętała, wymowne spojrzenie i naturalność jaką promieniuje ten portret to wielkie jego zalety..Podoba mi się również kolorystyka przedstawionej pracy, a pomarańczowe akcenty w postaci chusty na głowie, częściowo wystającej koszuli, kreski na czole, a także kosmyka włosów od razu zwróciły moją uwagę jako coś nieskończenie doskonałego..Mówi się, że ciekawy model to połowa sukcesu..może to i prawda, ale sztuką jest również złapanie istoty danego człowieka, złapanie spojrzenia, którym nas obdarzy...i tutaj Autor stanął na wysokości zadania..GN to kwestia minut..ja polecam ten portret do Galerii Wysokiej
2013-02-07 21:17:42
A więc witamy Nowego Fotoferiowicza;-)
Na przywitanie postanowiłam skreślić parę słów.. :-)
Powyższe zdjęcie już wcześniej zwróciło moją uwagę swoim klimatem, a teraz wracam ponownie..Jesienne, bardzo przyjemne foto z ładnym światełkiem i mgiełką..czyli to, co najbardziej w tego typu odsłonach pożądane..żółte listowie wprawdzie nie tworzy barwnego kobierca, ale bardzo ładnie układa się na pierwszym planie podkreślając uroki jesieni...
a teraz może kilka słów o naszej bohaterce zmierzającej "na drzewo" jak to określił Mikolyo, lub "w krzaka" - Maka133...przyglądając się temu zdjęciu po raz pierwszy miałam dokładnie takie same odczucia..jakoś nie współgrało mi to z fajnie uchwyconym momentem...po oswojeniu się ze sceną i ponownym do niej powrocie już mnie to tak nie razi..zaczęłam zauważać przypadkową zapewne, ale jakże trafną stylizację tej kobiety...Brązy i siwości jej ubrań to jesień dosłownie i w przenośni...brązy, czerwienie, żółcie, pomarańcze to kolory tytułowej pory roku..dosłownie..a w przenośni? siwość włosów, płaszcza to "jesień życia" ......i już nie mówię, iż Pani idzie na drzewo..wymyśliłam sobie, że zmierza ku majaczącej we mgle ławeczce, by rozkoszować się chwilą poranka...Usiądę więc razem z nią..publikuj
2013-01-23 20:14:42
Czas...przemijanie... świetnie tu zostało pokazane na skutek zestawienia portretu sprzed lat z realną kobietą z teraźniejszości...
Dawniej młoda,piękna, z nieskazitelną cerą, nie znająca swoich ścieżek przyszłości...dziś...również piękna..piękna tym wewnętrznym pięknem i dobrem, które aż promieniuje z tego portretu..i pomimo, że zmarszczek na twarzy przybyło, oczy wydają się młode..ta kobieta już zna większość swoich życiowych dróg, zapewne niejeden krzyż dźwigała (świetna symbolika w postaci wisiorka, choć nie jest to raczej tymczasowa ozdoba, lecz znak jej zespolenia z Bogiem i ufności)..Zdjęcie to napawa mnie optymizmem, iż jesień życia może być radosna i pogodna, jak ta Pani ze zdjęcia..czego życzę wszystkim Fotoferiowiczom i sobie :-) Publikuj
2013-01-17 10:29:44
Udany fotomontaż to wg mnie taki, który doskonale udaje rzeczywistość..w taki sposób by widz może i się zadziwił, może zachwycił a może zadumał..połączyć wszystkie elementy w doskonały sposób to nie lada zadanie..w przedstawionym powyżej obrazie pierwsze co zwróciło moją uwagę to nienaruralne proporcje sowy do chociażby pnia, na którym siedzi.Drugą kwestią jest nieuzasadnione wprowadzenie węża, który w żaden sposób nie tworzy interakcji z reszta obrazu..dwa "grzybki w barszcz" to dla mnie w tym wykonaniu zdecydowanie za dużo..Kolejnym elementem, który chyba nie został do końca przemyślany jest kompozycja. Czy nie lepiej by było aby wzrok sowy miał przed soba trochę więcej przestrzeni? czy nie lepiej było posadowić ją i cały konar z prawej części kadru lub odwrócic w przeciwną stronę? Lewa część obrazu wydaje sie być przytłoczona trzema elementami: sową, konarem i wężem..w tej odsłonie byłam na nie..
2013-01-04 07:52:37
Zdjęcia zwierząt takich zwykłych, domowych to dosyć trudna kategoria jak dla mnie..pokazać je w sposób niebanalny to duże wyzwanie:-)Powyższe zdjęcie jest dowodem na to, iż Autor świetnie sobie poradził z tym tematem..Przedstawiony Stwór mało, że budzi sympatię to jeszcze sfotografowany jest z klasą! Padający z nieba puch ubogaca scenę, mokra sierść daje wrażenie zespolenia z aurą..Krzaczaste brwi, broda i uszy są świetnym elementem psiego portretu..Dołu mi tutaj nie brakuje, a manipulacje głebią ostrości dały malarski efekt.Biele i czernie pięknie się uzupełniają i są tutaj również bardzo fajnym środkiem wyrazu..Aż chciałoby się przytulić tego Sierściucha i zapytać jak ma na imię? Bardzo udana psia fotografia..gratuluję..
2013-01-02 12:49:28
Jak odlany z brązu posąg..człowiek, mężczyzna, czarny Apollo...mięśnie napiete w oczekiwaniu, pięści gotowe..samoobrona? chyba tak, ponieważ wzrok raczej mówi co innego..czoło skupione..zamarł w oczekiwaniu..Światło pięknie muska ciało i chociaż głowa mogłaby cała zmieścić sie w kadrze zgodnie z sugestią innej analizy, to mz takie cięcie jak pokazane powyżej uwydatnia linie skupienia na czole..bardziej oddziałowuje na oglądającego..Dobry, sugestywny portret ze świetną konwersją do B&W
2012-12-19 09:00:00
Jeśli Autor wrzuca tutaj zdjęcie być może uważa je za swoje największe osiągnięcie..każdy ma jakieś początki i właściwie do samego końca uczy się i doskonali..to my jestesmy Moderatorami i decydujemy o losie danej fotografii..po cóż inna moderacja?;-)inni Uzytkownicy mogą również wyciągać z tego wnioski i dochodzić do własnych spostrzerzeń..oczywiście fachowe komentarze pomagają zwrócić uwagę na potencjalne niedoskonałości, ale każdy ma prawo do publikacji i pokazania swoich prac, nawet jeśli nadają się tylko do albumów rodzinnych:-)Za każdym takim zdjęciem kryją się uczucia innej osoby, nawet wręcz emocjonalny związek z pokazywanym szerszej publiczności swoim uchwyceniem danej chwili..czy to w krajobrazie, naturze czy portrecie, bądź innych kategoriach..to taka dygresja( może zbyt przydługa) do komentarza poniżej..Jeśli chodzi o naturę tutaj przedstawioną to owszem, mgielny dzień, krople wody na gałązkach mogą być dobrym tematem..pozostaje jeszcze pytanie czy to co widzi Autor przełoży sie później na sukces chociażby w postaci opublikowania w GN..Tutaj widzę nieprzemyślany i przypadkowy kadr..może w przyszłości warto by było ubogacić go jakimś np. ślimakowym akcetem w powiązaniu z eksperymentami z głębia ostrości..tutaj zbyt dużo elementów w kadrze, tworzy się bałagan..Zachęcam Autora do studiowania fotografii opublikowanych w GN i GW w tej samej kategorii..poprzez takie podglądanie innych wiele można sie nauczyć..a jeśli uzupełnimy swoją wiedzę fachową literaturą to myślę, że w przyszłości sukces gwarantowany:-)Nie zniechęcajmy ludzi na początku ich przygody z fotografią, bo myślę że właśnie z takim Autorem mamy tu do czynienia..
2012-12-14 13:33:22
Profesjonalizm w wykonaniu, kadrze i pomyśle..Wydawać by się mogło, iż jest to bardzo realistyczne zdjęcie wykonane podczas podróży do krainy baśni..Niesamowity klimat tworzy nie tylko tytułowa Strażniczka Lasu, ale również to co dzieje się w tle: tańczące w swoim opadaniu liście, mgła i drzewa, które chylą sie w niemej akceptacji dla tej baśniowej postaci..Jestem pełna podziwu dla "włosów" i "sukni" tej Niesamowitej Pani, która również może być utożsamiana z jesienną porą roku..oraz..nostalgią i tęsnotą do rzeczywistego pilnowania przyrody, aby ręka ludzka nie niszczyła jej i nie dewastowała..Jakośc fotomontażu i rozłożenie w kadrze jak dla mnie jest idealne..Ciekawa praca zasługująca na duże uznanie..Wpatruję się już od kilku minut..
2012-12-05 21:42:52
Przeurocza modelka z iście egzotyczną urodą to zapewne wielki plus tej odsłony. Kręcone "afrykańskie" włosy niesfornie wystające spod chusty, piękne oczy i zmysłowe usta oczarują niejednego "fotoferyjnego" mężczyznę:-)I chciałoby się podziwiać tę piękność Afryki w całej rozciągłości i bez zakłóceń..niestety takowe są..Po pierwsze tekstura i winieta-w takiej postaci i tak podane wprowadzają niejaki dysonans..zwłaszcza szkoda, że "ciemność" wchodzi na współgrający z tytułem plemienny(?) naszyjnik.. Jeśli chodzi o kadr to pozorna pustka po prawej stronie całkiem fajnie koresponduje ze wzrokiem dziewczyny..widz automatycznie podąża w kierunku patrzenia i nie dusi się brakiem przestrzeni..tajemnicę gdzie lub na kogo patrzy Afrykanka zna tylko fotograf, a widz może snuć swoją historię..Szkoda mi drastycznego cięcia dołu, chciałoby się przynajmniej zobaczyć zarys ramion do linii piersi..Urocza chusta na głowie mówi nam raczej o czasach współczesnych, niż dawno minionych, i jest udanym elementem stylizacji,jednakże ciemny "pręt" wychodzący z głowy w kierunku lewego górnego rogu nadaje się tylko do usunięcia. Podsumowując: zdjęcie na pewno za sprawą modelki miło się ogląda, jednakże po kilku poprawkach mogłoby stać się bardziej interesujące..
2012-11-30 14:52:45
ojojoj...ostro!nóż, tłuczek..a na koniec jeszcze wrzątkiem może oblać..te żyły na ręku chyba wskazują na najwyższy poziom zdenerwowania;-) daję więc "publikuj", bo sie trochę boję... a tak naprawdę, pomimo tego furio-klimatu to rozbawiło mnie:-)dobre jest!!!czernie i biele fajnie tutaj tworzą klimat..Pomysł i wykonanie zasługuje na uwagę!Trochę tajemnicy, grozy i groteski..Tłuczek mniemam już był w użyciu, teraz cios nożem i trochę "gorącej wody" dla zatarcia śladów..czajnik bulgocze złowieszczo..Ludzie! dawajcie publikuj;-)a i analizę polecajcie;-)bo być może....
@bakulok-skoro głosowali na nie, widocznie jakieś powody mieli. Dużo krzyczysz, że komentujący Twoje zdjęcia obrażają Ciebie swoimi komentarzami, ale ja widzę, że w tej chwili to Ty obrażasz innych: "głosowali nie bo nie, bez żadnych argumentów". Odmawiasz tym, co byli na nie, samodzielnego myślenia? Nie mieli takiego prawa? Druga kwestia, to taka, że czasami nie chce się użytkownikom wypowiadać przy zdjęciach autorów, którzy rzeczowe komentarze uważają za głupie i robią osobiste wycieczki typu: "proponuję skupić się także na swoich zdjęciach a później z dystansem podchodzić do innych." To naprawdę zniechęca do dzielenia się swoimi przemyśleniami. Autora można się domyślić po pierwszym komentarzu "ratującym" zdjęcie (powiedzmy tak na 99,9%) :-) Więc...podsumowując... -nieciekawa kompozycja -w prawym dolnym rogu, tudzież z lewej strony ważki brzydkie ciemne plamy -każdy fotografujący powinien mieć wpływ na tło i wyszukać takie, które będzie atrakcyjne, bądź zastosować takie parametry aby atrakcyjnym się stało; tutaj nie możemy mówić o takiej atrakcyjności, choć może to też kwestia edycji. -warto także zadbać o szczegóły, jak choćby wykasowanie pewnych niesprzyjających elementów, jak ten tutaj [tag=61,502,0,0]Tag[/tag] , albo choćby nie pasujący do całości zaniebieszczony PD - to są oczywiście niuansiki. Poza tym, wycieczki typu: "to jest najbardziej poważny problem tego portalu, ludzie którzy oddają oceny aby tylko wyrobić normy. Żenujące to trochę ale cóż nie poradzimy tu nic" - chyba nie są przedmiotem dyskusji o Twoim zdjęciu, to jest kwestia do rozważenia raczej na forum. Tyle moich przemyśleń, które znowu, mogą okazać się wg Autora głupie :-)......no, ale zgodnie z prośbą :-)
Dla mnie rewelacja! Tak, życie to teatr, w którym ludzie odgrywają różne role. Czasem nie chcą zrzucić swoich masek z obawy przed... Najlepiej być sobą i móc drugiemu człowiekowi spojrzeć prosto w oczy. Tryptyk doskonale prezentuje się na pełnym ekranie. Każde zdjęcie coś wnosi, o czymś opowiada. Ułożone są w idealnej kolejności. Bohaterka obrazu zastanawia się co zrobić, jak postąpić, odsłonić siebie i swoje uczucia, czy przywdziać pozę (foto nr 1). Wybiera to drugie, bryluje w swoim udawaniu, grze pozorów (foto nr 2)...ale od samego siebie uciec nie można. To ciąży, przytłacza, stąd nieco zgarbiona sylwetka. Już jest sama, nie musi udawać (foto nr 3). Fotograf dobrze stworzył nastrój, poprzez odpowiednie oświetlenie sceny. Światło jest klimatyczne, tak samo jak poszczególne elementy garderoby. Burgundy świetnie się prezentują z elementami zieleni i granatami. Na uwagę zasługuje również wyśmienita gra Modelki, oraz jej urok osobisty. Wszystkie trzy fotografie maja dobrą kompozycję, a wcześniej wspomniane przeze mnie inne czynniki sprawiają, że nie mogłam przejść obok tego zdjęcia obojętnie, nie tylko w sferze wizualnej, ale również i emocjonalnej. Bądźmy sobą! Nie grajmy ról w teatrze życia...chyba to niemożliwe...
Tutaj aż się prosi o symetryczną kompozycję. Modelkę przesuwamy nieco w lewo, aby głowa posadowiona była pośrodku ceglastego tła. Zyskujemy równowagę, oraz zasłonięcie niezbyt fortunnego, jaśniejszego elementu przylegającego do prawego ramienia modelki (od strony widza po lewej stronie). Zawęziłabym również kadr, aby elementy w górnych rogach aż tak nie odciągały wzroku. Jak dla mnie są one zbyt duże i dominujące, zwłaszcza mocno oświetlony lewy w stosunku do zacienionego prawego: [frame=36,4,886,633]Kadr[/frame]. Rąbek spódnicy wprowadza niejaką dysharmonię w obrazie. Proponowałabym takie kadrowanie, aby tylko bluzka była widoczna. Element przylegający do dolnej krawędzi [tag=131,623,0,0]Tag[/tag] swoim przechyleniem nie wnosi niczego dobrego. Przepalenie na dzbanku do zlikwidowania, albo przygaszenia. Kolejnym elementem zwracającym uwagę są białka oczu, raczej zbyt mocno potraktowane w procesie post produkcji. Co do światła na twarzy, zbyt mocne, przydałoby się bardziej klimatyczne. Analizę napisałam, ponieważ chciałam uzasadnić swój głos na nie. Podsumowując: zdjęcie z potencjałem, ale niedopracowane. Najbardziej przeszkadza mnogość rozpraszających elementów tła.
Może nie będzie to obszerna analiza sensu stricto, ale w związku z tym zdjęciem nasuwa mi się kilka spostrzeżeń, którymi chciałabym się z Wami drodzy Fotoferianie podzielić. Otóż pierwsza sprawa to głosowanie. Czy klikamy po to, aby klikać, na prawo, na lewo, bez wnikliwej obserwacji obrazu? Nie chodzi tutaj bynajmniej o rozbieranie zdjęcia na czynniki pierwsze, ale na tym powyższym abberacje i świecące krawędzie są widoczne gołym okiem...no chyba, że głosujemy na telefonie :) Czy w obliczu takich błędów edycyjnych zdjęcie powinno trafić do Galerii Niskiej? Moim zdaniem nie. W zasadach głosowania wytyczne są wyraźne, Autor niestety o ciemnię nie poprosił. Druga sprawa to **ocenianie** . Czy po komentarzach wskazujących ewidentnie wyżej wymienione błędy zdjęcie powinno otrzymywać najwyższe noty? Co kieruje osobami, które pomimo wad fotografii stawiają tak wysokie oceny? Myślę, że jest to nawet działalność na szkodę portalu, ponieważ podważa jego wiarygodność, oraz dewaluuje oceny. Pamiętajmy, że skala ocen jest dosyć szeroka...a " złotko" nie oznacza "podoba się", "lubię to" . Wielu zdjęciom, które podobały mi się i to nawet bardzo, postawiłam srebro, ponieważ uważam, że jest to bardzo dobra ocena, natomiast do galerii Wysokiej powinny trafiać zdjęcia naprawdę wyjątkowe. Nie szastajmy więc złotem ;-) Nie działajmy jak automaty, aby ocenić jak najwięcej zdjęć, ale oglądajmy, czytajmy komentarze i wyciągajmy wnioski. Czy jeśli będziemy dawali złote feerie zdjęciom przeciętnym, czy obrazom z błędami, to czy będą one miały dla nas jakąkolwiek wartość? I czy będą miały wartość dla Autora? Apeluję, aby była to naprawdę wyjątkowa ocena, przeznaczona dla zdjęć wybitnych, a nie dla tych, które po prostu nam się podobają. Kilka słów jeszcze odnośnie powyższego obrazu. Wydaje mi się, że takie posadowienie człowieka w kadrze prosi się o większą symetrię względem ławki, przeszkadza mi z lewej strony szersza jej końcówka, natomiast z prawej tylko cieńki plasterek. Moja propozycja jest następująca: [frame=19,2,849,669]Kadr[/frame] . W B&W zdjęcie także nabrałoby większego szlifu :) Mimika twarzy pana: bezcenna, nawet w kontekście nagłówka, który widzi widz. Apelu swojego nie piszę tylko jako użytkownik margerita, ale także jako członek teamu, który powinien dbać o poziom portalu. Ba! powinno na tym zależeć nam wszystkim....
Szczur...słowo i skojarzenie wywołujące dreszcz..przynajmniej u mnie ..a tutaj...pokazany w bardzo sympatyczny sposób, wręcz chciałoby się go pogłaskać ;-) i te szczurkowe łapki..rozbrajające ! Zdjęcie o bardzo dobrej jakości, w przyjemnym świetle i z profesjonalnie dobraną głębią ostrości. Fotografia przybliża nam bardziej sielski obraz szczurzego bytowania, wręcz "maskotkowo-bajkowy". Zwierzęta kojarzone zazwyczaj z piwnicami i kanalizacją jak się okazuje mogą być urzekająco-czarujące (ale tylko na zdjęciu). Oczywiście to tylko pozory, ponieważ jak wiemy dzikie szczury powodują olbrzymie straty gospodarcze. No, ale wróćmy do zaprezentowanej fotografii..Posadowienie zwierzaka w kadrze może być przykładem dla innych, natomiast naturalna i współgrająca kolorystyka powodem do tego, że zdjęcie wraz ze wszystkimi walorami technicznymi i artystycznymi można śmiało polecić do Galerii Wysokiej.
Obraz zapadający w pamięć, obraz do którego już po raz kolejny dzisiaj wracam.. Wzrok zwierzęcia porusza serce. Usta otwarte w niemym krzyku...Pozycja ciała wyraża zniechęcenie.. Marazm życia codziennego w "ekosystemie ludzkim", w ZOO.. Dziecko, z właściwą sobie ciekawością wkracza w ten świat.. Ładny kapelusik, powabna sukienka i ulubiona zabawka. Nic nie brakuje. Niewinnie wyciąga rączkę w geście przywitania.. natrafia na szybę, szkło oddzielające inne światy..wolność i niewola, zainteresowanie i apatia...miłość i jej brak.. natrafia na szybę, symbol oddzielenia, ale także zjednoczenia..bo w tym szkle splatają się ich losy i ich ciała.. niby razem, a jednak osobno.. martwe wzroki dwóch par oczu.. Nie wiem czy przy takim emocjonalnym ładunku warto wspominać o kompozycji(która nota bene sprawia, iż fotografię odbiera się spójnie, a elementy istotne dla fotografowanego tematu są rozmieszczone harmonijnie), konwersji, czy jakości, ale moim zdaniem warto podkreślić dobraną głębię ostrości. Autor sygnalizuje nam (podświadomie bądź zupełnie świadomie) gdzie mamy najpierw kierować wzrok, co jest ważne.. i w tym kontekście chyba bardziej zasadnym (oczywiście moim zdaniem) byłoby umieszczenie zdjęcia w kategorii "zwierzęta", bo jednak dla mnie człowiek/dziecko odgrywa tutaj raczej drugoplanową rolę.. Nie zdziwiłabym się, gdyby zdjęcie otrzymało zaszczytny tytuł "zdjęcia dnia" i szczerze temu kibicuję :) ode mnie "złotko" będzie.
Pomimo, iż ślimak wystawił ładnie różki mam tutaj kilka zastrzeżeń...Zacznę może od formatu zdjęcia, któremu bliżej do kwadratu, niż do prostokąta..Jest on dla mnie taki trochę niezdecydowany. Nie chcę domniemywać dlaczego Autor nie pokusił się o czysty kwadrat, niemniej jednak prezentacja w "prawie-kwadracie" jakoś do mnie nie przemawia.. Kwiat trochę chaotycznie wprowadzony w kadr, myślę, że lepiej by się prezentował z choćby minimalną ilością łodyżki i z całością główki. Niedopracowany lewy dolny róg [tag=13,648,0,0]tutaj[/tag], oraz prawy górny [tag=583,11,0,0]tutaj[/tag]. Mam niedosyt również w pokazaniu przez Autora ślimaczka..Rogi wystawił on wyśmienicie, ale reszta tworzy dosyć niekształtną masę..mięczak zwinął się w dość mało pokazowy sposób...Przy dopracowaniu kilku rzeczy zdjęcie miałoby zadatek na udaną odsłonę..Z pozytywnych cech wyróżnię kolorki (jak dla mnie połączenie żółtego z niebieskim jest udane), oraz tańczące bliczki... a żeby dopełnić formalności muszę napisać, iż kliknęłam niestety "nie publikuj" z nadzieją, że następnym razem Autorze będzie inaczej..
Kiedy pierwszy raz ujrzałam to zdjęcie odszukałam w zakamarkach pamięci, a później w internecie wyniki konkursu NG "Jesień w obiektywie". Byłam niemalże pewna, że to właśnie Autor, który zajął I miejsce prezentuje nam tutaj swoją pracę. Jednakże to nie była tamta konkursowa fotografia, ale łudząco poza pewnymi szczegółami do niej podobna. Załączam do niej link: http://fotoferia.pl/photo/14130#full Szczerze mówiąc myślałam, ze to Autor tej konkursowej nieco "przerobił" swoje foto. Później się okazało, ze Autorów jest dwóch.. Dlaczego o tym piszę? Dlatego, że te obydwa zdjęcia niepokoją i zastanawiają mnie w dość dziwny sposób...zastanawia mnie niebywałe podobieństwo ich obu, zważywszy na fakt iż dzieli je rok różnicy w wykonaniu...Czy to możliwe, aby ilość liści na gałęziach zgadzała sie w aptekarski sposób po takim okresie czasu? Czy to możliwe by było nawet jeśli zdjęcia zostały wykonane w tym samym roku po kilku dniach? Na powyższym widzimy mniejszą ilość liści na wodzie w stosunku do zalinkowanego..widzimy inne niebo...ale po dokładniejszym przyjrzeniu się zdjęcia mają bardzo wiele punktów stycznych.. Pozwolę sobie je otagować :[tag=856,299,0,0]tutaj[/tag][tag=939,303,0,0]tutaj[/tag][tag=72,353,0,0]tutaj[/tag][tag=319,112,0,0]tutaj[/tag][tag=683,36,0,0]samotny liść[/tag]i jeszcze kilka innych..myślę, że to wystarczy za przykład. Jestem daleka od posądzeń kogokolwiek, pisząc analizę chciałabym wywołać dyskusję na temat podobieństwa tych dwóch zdjęć..dla mnie podobieństwa te są po prostu niesamowite i powiem szczerze, ze po prostu zastanawia mnie to na tyle mocno aby dodać tę analizę. Otwórzcie sobie w dwóch oknach te obydwa zdjęcia i dokonajcie porównań :) zapraszam do dyskusji.... [tag=688,43,0,0]jeden listek tutaj[/tag] i zaraz w prawo dwa listki jedn pod drugim...czy to możliwe???
To ja oddałam głosik przesądzający i "przenoszący" zdjęcie do ciemni..taki symboliczny..więc może skrobnę kilka słów o moich odczuciach..dla mnie to, iż zdjęcie zostało wykonane analogiem nie sprawi, iż zachwycę się nim..liczy się efekt końcowy..samego fotografowania analogiem nie uważam za artyzm, gdyż kiedyś tylko taka forma rejestrowania obrazu była dostępna..sama mając 12 lat robiłam zdjęcia analogiem i nie uważam tego za jakiś mega wyczyn :-) Co widzimy na powyższym zdjęciu? Drzewa, śnieg i jakieś formy (betonowe? nie wiem) w kształcie prostokątów i kwadratów..Czy to wystarczy aby się zachwycić? Bądż czy to wystarczy by zrozumieć przekaz? Ja nie rozumiem, więc może Autorze napiszesz słówko co chciałeś pokazać/przekazać ? Ale nawet jesli dopiszesz tutaj swoją historię, zdjęcie nie będzie mi się podobało więcej ani mniej..bo to własnie zdjęcie ma się bronić..nie słowa..ale jestem ciekawa co właśnie Ty Autorze ciekawego tutaj widzisz..naprawdę mnie to ciekawi..
Niestety Autorze kompozycja nie należy do udanych..Pierwszy plan w krajobrazie również odgrywa ważną rolę, ale w tym przypadku jest zbyt przytłaczający..Warto byłoby zadbać, aby uwypuklić w mocnym punkcie jakiś interesujący motyw (wtutaj mógłby to być szczyt góry).Niebo zupełnie nieakceptowalne z tym wielkim przepaleniem, ku któremu wzrok w pierwszej kolejności podąża..może trzeba pomyśleć o zakupie odpowiednich filtrów, które zrównoważyłyby jasne części zdjęcia z ciemnymi..W takiej odsłonie jestem na nie..
Portret doskonały w każdym calu, począwszy od człowieka, którego przedstawia skończywszy na warsztacie Autora. J.CH. z Varanasi, świętego miasta hinduizmu jako Model jest bardzo interesującą osobą..charakterystyczna twarz, którą będę długo pamiętała, wymowne spojrzenie i naturalność jaką promieniuje ten portret to wielkie jego zalety..Podoba mi się również kolorystyka przedstawionej pracy, a pomarańczowe akcenty w postaci chusty na głowie, częściowo wystającej koszuli, kreski na czole, a także kosmyka włosów od razu zwróciły moją uwagę jako coś nieskończenie doskonałego..Mówi się, że ciekawy model to połowa sukcesu..może to i prawda, ale sztuką jest również złapanie istoty danego człowieka, złapanie spojrzenia, którym nas obdarzy...i tutaj Autor stanął na wysokości zadania..GN to kwestia minut..ja polecam ten portret do Galerii Wysokiej
A więc witamy Nowego Fotoferiowicza;-) Na przywitanie postanowiłam skreślić parę słów.. :-) Powyższe zdjęcie już wcześniej zwróciło moją uwagę swoim klimatem, a teraz wracam ponownie..Jesienne, bardzo przyjemne foto z ładnym światełkiem i mgiełką..czyli to, co najbardziej w tego typu odsłonach pożądane..żółte listowie wprawdzie nie tworzy barwnego kobierca, ale bardzo ładnie układa się na pierwszym planie podkreślając uroki jesieni... a teraz może kilka słów o naszej bohaterce zmierzającej "na drzewo" jak to określił Mikolyo, lub "w krzaka" - Maka133...przyglądając się temu zdjęciu po raz pierwszy miałam dokładnie takie same odczucia..jakoś nie współgrało mi to z fajnie uchwyconym momentem...po oswojeniu się ze sceną i ponownym do niej powrocie już mnie to tak nie razi..zaczęłam zauważać przypadkową zapewne, ale jakże trafną stylizację tej kobiety...Brązy i siwości jej ubrań to jesień dosłownie i w przenośni...brązy, czerwienie, żółcie, pomarańcze to kolory tytułowej pory roku..dosłownie..a w przenośni? siwość włosów, płaszcza to "jesień życia" ......i już nie mówię, iż Pani idzie na drzewo..wymyśliłam sobie, że zmierza ku majaczącej we mgle ławeczce, by rozkoszować się chwilą poranka...Usiądę więc razem z nią..publikuj
Czas...przemijanie... świetnie tu zostało pokazane na skutek zestawienia portretu sprzed lat z realną kobietą z teraźniejszości... Dawniej młoda,piękna, z nieskazitelną cerą, nie znająca swoich ścieżek przyszłości...dziś...również piękna..piękna tym wewnętrznym pięknem i dobrem, które aż promieniuje z tego portretu..i pomimo, że zmarszczek na twarzy przybyło, oczy wydają się młode..ta kobieta już zna większość swoich życiowych dróg, zapewne niejeden krzyż dźwigała (świetna symbolika w postaci wisiorka, choć nie jest to raczej tymczasowa ozdoba, lecz znak jej zespolenia z Bogiem i ufności)..Zdjęcie to napawa mnie optymizmem, iż jesień życia może być radosna i pogodna, jak ta Pani ze zdjęcia..czego życzę wszystkim Fotoferiowiczom i sobie :-) Publikuj
Udany fotomontaż to wg mnie taki, który doskonale udaje rzeczywistość..w taki sposób by widz może i się zadziwił, może zachwycił a może zadumał..połączyć wszystkie elementy w doskonały sposób to nie lada zadanie..w przedstawionym powyżej obrazie pierwsze co zwróciło moją uwagę to nienaruralne proporcje sowy do chociażby pnia, na którym siedzi.Drugą kwestią jest nieuzasadnione wprowadzenie węża, który w żaden sposób nie tworzy interakcji z reszta obrazu..dwa "grzybki w barszcz" to dla mnie w tym wykonaniu zdecydowanie za dużo..Kolejnym elementem, który chyba nie został do końca przemyślany jest kompozycja. Czy nie lepiej by było aby wzrok sowy miał przed soba trochę więcej przestrzeni? czy nie lepiej było posadowić ją i cały konar z prawej części kadru lub odwrócic w przeciwną stronę? Lewa część obrazu wydaje sie być przytłoczona trzema elementami: sową, konarem i wężem..w tej odsłonie byłam na nie..
Zdjęcia zwierząt takich zwykłych, domowych to dosyć trudna kategoria jak dla mnie..pokazać je w sposób niebanalny to duże wyzwanie:-)Powyższe zdjęcie jest dowodem na to, iż Autor świetnie sobie poradził z tym tematem..Przedstawiony Stwór mało, że budzi sympatię to jeszcze sfotografowany jest z klasą! Padający z nieba puch ubogaca scenę, mokra sierść daje wrażenie zespolenia z aurą..Krzaczaste brwi, broda i uszy są świetnym elementem psiego portretu..Dołu mi tutaj nie brakuje, a manipulacje głebią ostrości dały malarski efekt.Biele i czernie pięknie się uzupełniają i są tutaj również bardzo fajnym środkiem wyrazu..Aż chciałoby się przytulić tego Sierściucha i zapytać jak ma na imię? Bardzo udana psia fotografia..gratuluję..
Jak odlany z brązu posąg..człowiek, mężczyzna, czarny Apollo...mięśnie napiete w oczekiwaniu, pięści gotowe..samoobrona? chyba tak, ponieważ wzrok raczej mówi co innego..czoło skupione..zamarł w oczekiwaniu..Światło pięknie muska ciało i chociaż głowa mogłaby cała zmieścić sie w kadrze zgodnie z sugestią innej analizy, to mz takie cięcie jak pokazane powyżej uwydatnia linie skupienia na czole..bardziej oddziałowuje na oglądającego..Dobry, sugestywny portret ze świetną konwersją do B&W
Jeśli Autor wrzuca tutaj zdjęcie być może uważa je za swoje największe osiągnięcie..każdy ma jakieś początki i właściwie do samego końca uczy się i doskonali..to my jestesmy Moderatorami i decydujemy o losie danej fotografii..po cóż inna moderacja?;-)inni Uzytkownicy mogą również wyciągać z tego wnioski i dochodzić do własnych spostrzerzeń..oczywiście fachowe komentarze pomagają zwrócić uwagę na potencjalne niedoskonałości, ale każdy ma prawo do publikacji i pokazania swoich prac, nawet jeśli nadają się tylko do albumów rodzinnych:-)Za każdym takim zdjęciem kryją się uczucia innej osoby, nawet wręcz emocjonalny związek z pokazywanym szerszej publiczności swoim uchwyceniem danej chwili..czy to w krajobrazie, naturze czy portrecie, bądź innych kategoriach..to taka dygresja( może zbyt przydługa) do komentarza poniżej..Jeśli chodzi o naturę tutaj przedstawioną to owszem, mgielny dzień, krople wody na gałązkach mogą być dobrym tematem..pozostaje jeszcze pytanie czy to co widzi Autor przełoży sie później na sukces chociażby w postaci opublikowania w GN..Tutaj widzę nieprzemyślany i przypadkowy kadr..może w przyszłości warto by było ubogacić go jakimś np. ślimakowym akcetem w powiązaniu z eksperymentami z głębia ostrości..tutaj zbyt dużo elementów w kadrze, tworzy się bałagan..Zachęcam Autora do studiowania fotografii opublikowanych w GN i GW w tej samej kategorii..poprzez takie podglądanie innych wiele można sie nauczyć..a jeśli uzupełnimy swoją wiedzę fachową literaturą to myślę, że w przyszłości sukces gwarantowany:-)Nie zniechęcajmy ludzi na początku ich przygody z fotografią, bo myślę że właśnie z takim Autorem mamy tu do czynienia..
Profesjonalizm w wykonaniu, kadrze i pomyśle..Wydawać by się mogło, iż jest to bardzo realistyczne zdjęcie wykonane podczas podróży do krainy baśni..Niesamowity klimat tworzy nie tylko tytułowa Strażniczka Lasu, ale również to co dzieje się w tle: tańczące w swoim opadaniu liście, mgła i drzewa, które chylą sie w niemej akceptacji dla tej baśniowej postaci..Jestem pełna podziwu dla "włosów" i "sukni" tej Niesamowitej Pani, która również może być utożsamiana z jesienną porą roku..oraz..nostalgią i tęsnotą do rzeczywistego pilnowania przyrody, aby ręka ludzka nie niszczyła jej i nie dewastowała..Jakośc fotomontażu i rozłożenie w kadrze jak dla mnie jest idealne..Ciekawa praca zasługująca na duże uznanie..Wpatruję się już od kilku minut..
Przeurocza modelka z iście egzotyczną urodą to zapewne wielki plus tej odsłony. Kręcone "afrykańskie" włosy niesfornie wystające spod chusty, piękne oczy i zmysłowe usta oczarują niejednego "fotoferyjnego" mężczyznę:-)I chciałoby się podziwiać tę piękność Afryki w całej rozciągłości i bez zakłóceń..niestety takowe są..Po pierwsze tekstura i winieta-w takiej postaci i tak podane wprowadzają niejaki dysonans..zwłaszcza szkoda, że "ciemność" wchodzi na współgrający z tytułem plemienny(?) naszyjnik.. Jeśli chodzi o kadr to pozorna pustka po prawej stronie całkiem fajnie koresponduje ze wzrokiem dziewczyny..widz automatycznie podąża w kierunku patrzenia i nie dusi się brakiem przestrzeni..tajemnicę gdzie lub na kogo patrzy Afrykanka zna tylko fotograf, a widz może snuć swoją historię..Szkoda mi drastycznego cięcia dołu, chciałoby się przynajmniej zobaczyć zarys ramion do linii piersi..Urocza chusta na głowie mówi nam raczej o czasach współczesnych, niż dawno minionych, i jest udanym elementem stylizacji,jednakże ciemny "pręt" wychodzący z głowy w kierunku lewego górnego rogu nadaje się tylko do usunięcia. Podsumowując: zdjęcie na pewno za sprawą modelki miło się ogląda, jednakże po kilku poprawkach mogłoby stać się bardziej interesujące..
ojojoj...ostro!nóż, tłuczek..a na koniec jeszcze wrzątkiem może oblać..te żyły na ręku chyba wskazują na najwyższy poziom zdenerwowania;-) daję więc "publikuj", bo sie trochę boję... a tak naprawdę, pomimo tego furio-klimatu to rozbawiło mnie:-)dobre jest!!!czernie i biele fajnie tutaj tworzą klimat..Pomysł i wykonanie zasługuje na uwagę!Trochę tajemnicy, grozy i groteski..Tłuczek mniemam już był w użyciu, teraz cios nożem i trochę "gorącej wody" dla zatarcia śladów..czajnik bulgocze złowieszczo..Ludzie! dawajcie publikuj;-)a i analizę polecajcie;-)bo być może....