Bilet na molekularny spektakl

Wnikanie leków do komórki jest trudniejsze niż nam się wydaje. Do przemycenia tak dużych molekuł konieczna jest specjalna przepustka a określenie mechanizmu tego procesu to wyzwanie. Naukowcy rozwikłali tę zagadkę i opracowali nową metodę do badania transportu dużych cząsteczek do komórki. Z gigantyczną tabletką symbolizującą medyczny kontekst pracy badawczej, na tle Trasy Łazienkowskiej której światła pojazdów oddają ducha transportu pozuje główna autorka badań- dr Marta Pilz.

PS: przy okazji wyszło trochę jakby świątecznie. I w tym miejscu chciałbym Wam wszystkim złożyć serdeczne życzenia pomyślności w życiu prywatnym, weny, satysfakcji z wykonywanej pracy, a przede wszystkim dobrych ludzi, których spotykamy na życiowej drodze do wymarzonego celu. Obyśmy tylko takimi się otaczali

ja zawsze popijam burbonem... pięknie się tabletki wchłaniają

spróbuj popić taką :D

eee to chyba czopek jest ;-)

czopki mają inny kształt ale jak chcesz to popij taki czopek :P

Publikuj.

Jeśli byłby problem z połknięciem lub zaczopowaniem to można użyć prostego śrubokrętu i sobie wkręcić w innym miejscu ( jeśli są dwie krzyżujące się kreski na tabletce, to wiadomo - użyć krzyżaka )

Wzajemnie wszystkiego Najlepszego.
Sproket - dzięki, jakże ułatwiasz mi życie z połykaniem tabletek ;) A jednak fotografia kształci.
Zdjecie interesujace z opisem , publikuj.

Słyszałem , że rynek farmaceutyczny się wypala ...

Ludzie są coraz bardziej świadomi propozycji tego sektora, zmian które proponuje...

Jak to wpływa na Twórcę fotograficznego związanego z branżą???

Zawsze mnie to ciekawiło. Z góry dziękuję za odpowiedź :))

Nie jestem związany z rynkiem farmaceutycznym tylko popularyzuję chemię, fizykę, biologię i medycynę. To pewna różnica. Pracując nad realizacją poszczególnych zagadnień zastanawiam się po prostu co one mogą przynieść zwykłym ludziom i jak w sposób obrazowy dla humanistów opowiedzieć skomplikowane, bardzo zawiłe prace badawcze w sposób, który działa na wyobraźnię. Zawsze szukam takich form wyrazu, żeby ubrać w obraz coś czego nie ogarnia 99% ludzi, w tym często ja sam :P Efekty, które możesz zobaczyć są zawsze wynikiem rozmów i pracy twórczej tego co mam w głowie. A farmakologia w skali rynku i tak przetrwa, ludzie zawsze będą chorować i stosować leki

Napisałeś, że: "Zawsze szukam takich form wyrazu, żeby ubrać w obraz coś czego nie ogarnia 99% ludzi, w tym często ja sam :P "

To wyrażenie - "często ja sam :P " miało zadziałać jak zmiękczacz do tkanin, ale ja jestem nieco uporczywą tkaniną, ciężko zmiekczalną, z wrodzonym opornym genem na jakiekolwiek zmiękczanie.

Nie widzę w tym obrazie tego o czym mówisz - to nie jest wymagający obraz.
Nie powiedziałbym, że 99% widzów gimnastykuje się mentalnie patrząc na to co tutaj widzi...
Większość została przygotowana społecznie na taki obraz - zero gimnastyki...
Ktoś być może, zadaje sobie niestandardowe pytania związane z powyższą pracą ... Jednak jest to tak samo wymagające jak analiza portretu ze zrobionym świerzakiem z biedronki...


Wybacz za szczerość, ale często portret dziecka z tym świerzakiem z biedronki emanuje większą szczerością niż to co widzę powyżej.

A teraz jak ktoś się nie zgadza z tym co napisałem niech się wypowie, a jeżeli nie to niech zamilknie na wieki ;)))

przede wszystkim jestem humanistą. Nie ogarniam chemii, fizyki, medycyny czy biologii. Mój projekt, który z satysfakcją rozwijam od 16 lat ma za zadanie przybliżyć innym humanistom bardzo trudne zagadnienia, przyciągnąć zainteresowanie do płaszczyzny merytorycznej, którą ilustruję. Jak to robię? Motywuję badaczy żeby prostymi słowami opowiedzieli o tym nad czym pracują co jest dla większości niezwykłym wyzwaniem. Jak ja zrozumiem istotę zagadnień mogę to potem tak opisać obrazem, żeby zadziałało jak magnes. Piszesz, że na Ciebie to nie działa, nie czujesz się zachęcony do gimnastyki intelektualnej. Pamiętaj jednak, że zdjęcia z tej serii o ile tworzą związek z tematem o tyle bardzo często funkcjonują samodzielnie w przestrzeni, również outdoor, w wielkim formacie. Natomiast ich główną siłą w mojej ocenie jest to, że pewną prostotą, plastycznością wyrazu niosą się w świat usamodzielniając się i spójną formą docierając do najdalszych zakątków (Kanada, Brazylia, Indie, Korea Południowa, Australia etc). Bardzo często słyszę z ust młodych naukowców wszystkich kolorów skóry, że zainteresowali się polskimi placówkami badawczymi widząc te zdjęcia. Mam tę przyjemność, że podczas pracy spotkałem ich setki (przez 16 lat), w różnych instytutach PAN zwłaszcza, zatem jest to miarodajny feedback. Przeczytałeś opis, popatrzyłeś na zdjęcie i uznałeś, że to zbyt proste, żeby mogło być ciekawe. To teraz oderwij to zdjęcie od opisu i wyobraź sobie, że idziesz ulicą i widzisz wielkie zdjęcie tego typu. Nie wiesz o czym jest bo opis znajduje się pod kodem QR. Widzisz coś dość abstrakcyjnego żeby postawić znak zapytania. Ty być może rzucisz okiem i pójdziesz dalej ale nawet nie wyobrażasz sobie jaką ja mam radochę jak widzę ludzi którzy spacerują po Warszawskiej Woli albo Ochocie i stają naprzeciwko z telefonami, żeby zrobić zdjęcie. Albo rozmawiam z kimś obcym, wspominam o tym projekcie i nagle okazuje się, że słyszał, widział, zna... i nagle przestajesz być anonimowy bo wiesz, że robisz od podstaw coś co jest jakieś, zapadające w pamięć. Portret ze świeżakiem jest portretem ze świeżakiem. "Fairy tale" o skomplikowanych badaniach opowiedzianych obrazem mojego autorstwa przez utytułowanych naukowców z krwi i kości; który stanowi efekt tygodni pracy koncepcyjnej i organizacyjnej; w otoczeniu dopowiadającym historię ich pracy badawczej; stanowiący spójny w formie element znacznie większej układanki wykraczający daleko poza zimne ściany laboratoriów tworzy coś co śmiem nazwać największą fotograficzną przygoda mojego życia. I nie, nie jestem egocentrykiem większym niż przeciętny fotograf, który z satysfakcją i sukcesami robi coś własnego nie tylko do szuflady. P prostu staram się obrazowo opisać emocje związane z tym wycinkiem mojego życia twórczego.

To poleciałeś autorze :)))

Ja też jestem narcyzem i lubię patrzeć na swoje, no wiesz - te rzeczy, które mi się w życiu udały - tak w skrócie.

Ale czy my nadal rozmawiamy o danym obrazie zamkniętym w kadrze wyrwanym z kontekstu Twoich zamiłowań, czy o pracy podsumowującej Twoje dokonania, które nie błyszczą z tego jednego obrazu ?

Oczywiście, że widz ocenia i moim zdaniem nawet powinien oceniać prace autora poprzez pryzmat autora ( nie jestem entuzjastą anonimowości publikacji), to jednak autor nigdy nie powinien bronić się większym kontekstem.


Cieszę się, że się spełniasz... Że te QR kody na ulicy działają...
Ale powieś taki code QR na wybiegu dla szympansów w jakimkolwiek Zoo, daj smartfon z odzysku pierwszej lepszej małpie, i gdy ona jakimś cudem użyje go w sposób jak sobie wymarzyłeś - nagródź ją przekąską.

Będziesz miał coraz więcej zainteresowanych małp taką współpracą :)))

Ludzie skanują dzisiaj QR cody na ścieżkach dydaktycznych z przepustowością 2 turystów miesięcznie.

Ty oczywiście jesteś w bardziej przepustowej strefie ;)))

znamy się dostatecznie długo żebym z pełną odpowiedzialnością mógł Twoje zdjęcie z dowodu umieścić przy pojęciu sardonizmu :) Lubisz kontestować, brawo ty ale pamiętaj, że jeżeli robisz to zawsze i wszędzie ta maniera powszednieje a jej użytkownik sam się stawia w przegródce: zrzędy :P Spróbuj czasami być trochę mniej zblazowany a świat uśmiechnie się do Ciebie odwzajemniając, z czasem niewymuszony grymas napięcia wybranych mięśni twarzy. Poza tym dzięki temu podobno żyje się dłużej

Przeczytałem z wnikliwością to co nabazgrałeś...

Ale do wszystkiego powyżej, zniechęca mnie " dzięki temu podobno żyje się dłużej".

Muszę Ci nadmienić, że wartości mojego życia z całą pewnością nie chciałbym rzucać na wadze w kontekście jego długości, albo ile Qr wygenerowanych przeze mnie ktoś bezmyślnie zeskanuje :)

Ja odchodząc jutro z tego padołu, wiem, że każdego dnia walczę o to w co wierzę... nic więcej nie muszę ani sobie ani nikomu udowadniać.

P.S. ja jestem optymistą... nie jestem malkontentem.
I nie będę oceniał wyżej prac, które są przeciętne, po to by żyć dłużej :)))

żyjemy w wolnym kraju, jesteśmy wolnymi ludźmi. Rób co chcesz, uważasz albo co Ci podpowiada nerwica natręctw. Ja będę robić swoje jak czuje, uważam i chcę, i nie zmienią tego twoje złośliwości. Skoro czujesz taką nieodpartą potrzebę i poprawia Ci to nastrój- krytykuj, deprecjonuj, neguj. Jestem za stary i zbyt świadomy siebie żeby się tym przejmować i nie chcę Tobie tego zabraniać. Autopsychoterapia bywa przydatna szczególnie w przypadku osób, które iluzoryczną pewnością siebie przykrywają kompleksy kosztem innych. Szczęśliwego nowego roku, Wielkanocy, Święta zmarłych, miesięcznicy i czego tam jeszcze chcesz

A no właśnie, bo się nie odniosłem ... od tężca do tężyzny - tej intelektualnej, bo tylko o tej możemy rozmawiać w dalszym rozwinięciu - miliony świetlne.

Ćwicz mięśnie twarzy autorze ale i dystans pomiędzy nimi a tymi, które nie potrafią oprzeć się zwykłemu rozwolnieniu w przypadku stresu ;)))

Okej.
teraz możemy wrócić do rozmowy o obrazie, fotografii, i tego jak powinna być tutaj oceniana. Czyli bez stresu. Bez tych wycieczek o zaglądaniu sobie w ID.

Czerwony na FF to nie ten czerwony utarty w popkulturze ;))) Szanujmy się

Nie wiem, czy zauważyłeś... ale jesteśmy właśnie w trakcie Twojej autopsychoterapii ;))). Na moją zapraszam pod moje prace.

Okej, co jeszcze dobrego z różnych okazji świąt obchodzonych w tym kraju, chciałbyś życzyć swoim widzom Autorze:))), albo z okazji odmiennego zdania widza, niż Twoje autorze?