Tytuł zdjęcia "Opowieści toskańskie" i gdyby nie obcojęzyczne napisy na reklamówce i szyldzie w tle ,można ,by to zdjęcie nazwać dowolnymi opowieściami np."poznańskimi",albo "opowieściami z Wąchocka".
Problem jednak nie w tytule ,ale moim zdaniem w tym ,że trudno w tym zdjęciu dostrzec ciekawą opowieść.Ot ,dwie panie plotkujące na ulicy.Sytuacja ,jakie można napotkać w każdym miejscu ,w każdym mieście.Nie dostrzegam tu czegoś co zatrzymało by na dłuższe oglądanie.Kadr niczym nie zadziwia.Jest nawet moim zdaniem zbyt banalny. Jeśli to słowo uraziło autora(-kę) to z góry pragnę przeprosić,ale tak widzę to zdjęcie.Brakuje tu tytułowej opowieści ,a jest raczej pokazana zwyczajna sytuacja z życia każdej ulicy.Myślę,że temat i jego pokazanie tutaj jest głównym mankamentem.Trudno raczej pisać o wadach w kadrowaniu (bo fotografia uliczna rządzi swoimi prawami) :),trudno tu doczepić się do światła(moim zdaniem jest ok).Opcja z BW też wydaje mi się dobrym rozwiązaniem i pasuje do tego typu ujęć.

Bez względu na to jakie będą losy tej pracy i na to czy wcześniejsze odsłony były bardziej zajmujące, to żyje swoim życiem. Prawdopodobnie przez przypadek napis nad głową jednej z Pań zapewne można przetłumaczyć "produkt" lub podobnie. Produkt tych czasów, tego miejcsa i towarzyszącej temu atmosferze. Bardzo ciekawie wygląda zabawa w "znajdź różnice" pomiędzy Paniami. Żarty na bok; sam próbowałem takich ujęć w podobnym zestawieniu osobowym. Raczej nie są to publikacje na FF, ale jakże sympatyczne w odbiorze. Wracającąj do pracy: nic bym nie zmieniał. Jest dynamika rozmowy, gestykulacji. Jest światło. A kadr? Wszyscy, którzy podobnie próbują fotografować czują, że nie zawsze jest najwazniejszy. Zdjęcie żyje i opowiada zwykłą historię; bez dramatów, krwi, łez, wzruszeń. Pociąga zwykłością i powszedniością. Pozdrawiam Autora:)

Ja tym razem jestem na nie, może bym głosował inaczej, ale jakoś nie mogę się oderwać od poprzedniej, niedawnej odsłony tej samej sytuacji:)

dziękuję za analizę ... muszę rzec, że w pełni się z nią zgadzam poza ... wnioskiem (dlatego też jej nie poleciłem) ... tak, to są moje toskańskie opowiadania, acz sytuację mógłbym sfotografować choćby na rogu mojej ulicy ... tak, sytuacja jest codzienna i banalna ... takich właśnie scen szukam, fotografuję i tego sytuacje właśnie mnie zadziwiają, unoszą, cieszą ... ok, ma to w sobie coś z podglądania, bycia nieobecnym, ale jednocześnie w środku, bycia obcym jednocześnie bliskim ... Musze przyznać, że do bohaterów takich opowieści podchodzę z pewnego rodzaju czułością ale i zaciekawieniem ... staram się odnaleźć w scenkach to czego tam w istocie nie ma ... opowieść jest prozaiczna, lecz dla mnie oderwana od rzeczywistości ... magiczna wręcz ... w tym przypadku mam nadzieje również zabawna ... Rozumiem, że nie każdy musi podążyć za moim wyobrażeniem, bronił będę jednak swego sposobu widzenia świata i próby odnajdywania znaczeń w prozaicznych sytuacjach ... jeśli ktoś odnajdzie w tym coś dla siebie, dla mnie będzie super, jeśli nie, to nieco mniej ... ale to tylko tyle i aż tyle ... pozdrawiam :)

Andrzej, dziękuję za analizę a przede wszystkim ciekawą interpretację, dzięki też za pozdrowienia ... odpozdrawiam :)
PS. Abstrahując od tej konkretnej fotografii, myślę, że foty o których piszesz jak najbardziej mają i znajdą swoje miejsce na FF ... publikuj jak tylko uznasz, że chcesz i warto pokazać (mniejsza z tym, czy ostatecznie trafią do GN, nie mniej na pewno znajdą mniej lub więcej zainteresowanych odbiorców)

Wywołuje uśmiech na twarzy:)

poleciłem obydwie analizy

no i publikuj :)

To zdjęcie w galerii niskiej? Gratuluję ,ale osobiście trudno mi zrozumieć ten wybór.

dzięki za gratulacje ... w jakimś sensie Cię rozumiem, bo czasem tez tak mam ... tyle, że wiem już, że na nic próby zrozumienia ... nie tędy droga ... albo się coś czuje albo nie ... i to się liczy ... jeśli nie czuję czegoś to po prostu idę dalej ... to nie jest dla mnie i tyle, nawet jeśli jest dla innych czy nawet wielu innych ... i nie ma co mieć pretensji ani do siebie ani do innych ... taka jest natura rzeczy, że czujemy, widzimy i rozumiemy inaczej i już ... to jest w porządku. Pozdrawiam :)