Od razu napisze że jestem za publikacją. jakość zdjęcia jest świetna a i wszystkie kanony poprawności zachowane, czyli kolory, papierowa głębia itp. Ale w tej poprawności fotograficznej jest coraz mniej fabuły historii itp... gdzieś pogubiliśmy się w pościgu za papierową głębią i plastycznością pełnej klatki... zdjęcia już nie opowiadają i to mnie smuci. publikuj....

Dziękuję jagger za słowo. Kurczę - jako autor znający kulisy sesji i wszystkie powstałe na niej kadry mam trochę inne odczucia. Dla mnie to był spacer po lesie pełen radości i fascynacji nowym pojazdem oraz przyrodą. Pojazd zakupiony dla syna największą furorę zrobił u córki, która się z nim nie rozstawała :) Do tego szukaliśmy w lesie oznak wiosny, nieopodal płynęła rzeczka, zakwitły śnieżyce, słychać i widać było dzięcioła. Ja przez wizjer dostrzegałem radość i ciekawość tego co dookoła. Jeżeli ten kadr tych emocji nie przedstawia to jest to zadanie domowe dla mnie. Będą jeszcze inne kadry może bardziej opowiedzą?

Byłem za publikuj, analizy nie popieram bo zarówno zdjęcia z głębią mają swój urok jak i te z płytką głębią. Natomiast zdjęcie jest ciekawe dlatego byłem za publikacją, niemniej po powiększeniu ostrość spada idąc w górę modelki, najmniej ostre oczy i wyżej, jest to na granicy do przyjęcia.

Ja z tych nielicznych co to byłem po lewo. Najbardziej mi nie pasuje brak interakcji modelki z widzem. Patrzy w dal, co w tak szerokim ujęciu jest dla mnie niezrozumiałe. Ostrość faktycznie uciekła nieco, ale to mogę pominąć. Natomiast zupełnie do mnie nie trafia kadr, pov i kompozycja.

Brak interakcji to podstawa tego zdjęcia. Coraz więcej staram się obserwować z boku i pozostawać niezauważony tak, żeby łapać niepozowane momenty z dzieciństwa. Ograniczam się do wyboru miejsca, stroju, ewentualnego gadżetu i albo znikam albo zagaduje na temat tego co nas otacza lub czym się bawimy itp.
Komentarz luukaas'a jest jak najbardziej zbieżny z moją wizją.
Mam oczywiście też kadr z interakcją wolę jednak ten opublikowany.
Dla mnie patrzenie w przestrzeń, a nie np.: zderzenie wzroku z krawędzią kadru jest jak najbardziej zrozumiałe :)
Co do kadru, pov i kompo nie mam żadnych wyrzutów sumienia. Zawsze pochylam się nad uwagami, staram się spojrzeć oczami "krytykującego" to jednak tym razem ni cholery nie potrafię przyczepić się do tych punktów. Twardo obstaje przy swoim :)
Pozdrawiam!

A mi sie podoba ze fota jest nie sztampowa i dziewczynka nie ma wzroku skierowanego w obiektyw ,,co wg mnie mowi o jakiejs zastanej sytuacji nie pozowanej .
Jestem na tak, mysle ze ta fotka byla by fajna w tryptyku .. czyli widzimy obecnie tylko jakas czesc pewnej historii .

Dzięki - widzimy to tak samo :)

l@luukaas . Całkowicie się z tobą zgadzam Łukaszu, w tryptyku np. miałoby to swoje miejsce. Jako samodzielny obraz, odbieram to tak, jak napisałem wcześniej. Nic nie mam do wzroku donikąd, ale w tym przypadku nieco inna perspektywa i inny kadr, a mógłbym się zachwycać, bo generalnie fotka przyjemna. Pozdrawiam serdecznie.

Ps.
Mz, krok do przodu, krok w lewo i perspektywa niższa, bez paska nieba.

Mnie ten pasek w ogóle nie przeszkadza przeszkadza stąd jego obecność :)
W razie czego jeden ruch i go nie ma Kadr
Moim zdaniem robi się jednak duszno i za dużo lewej zostaje, a przycięcie lewej burzy linie ścieżki, która z głową modelki tworzy kompo oparte na spirali.

Generalnie byłem na nie, lecz szanując zdanie innych, jak już tu jest, to niech pozostanie.

Oczywiście szanuję autorski punk widzenia, co nie znaczy że jest on zbieżny z moim. Masz wiele zdjęć Michale, które mnie się podobają i to bardzo. Za powyższym akurat nie przepadam, co nie znaczy, że jest złe albo nie może podobać się innym. Może po prostu moje spojrzenie na kompozycję jest inne, może inaczej odbieram intencje autora, lecz wyrocznią nie jestem. Co do moich propozycji koncepcyjnych, zawartych w odpowiedzi do Łukasza, to nie miałem na myśli przycięcia lewej strony, bo to zburzyłoby całkowicie koncept kompozycyjny. Raczej chodziło mi o przesunięcie się z aparatem w lewo i niżej, a komponując obraz, postać dziecka byłaby bliżej prawej. Co do cięcia góry, to raczej miałem na myśli kadrowanie po tych niższych czubkach drzew, czyli przycięcie około 1 cm. Pozdrawiam serdecznie, i nie żebym się czepiał, po prostu tak to widzę, a oglądając Twoje zdjęcia córci, uważam że to akurat najlepsze nie jest.

Spoko - nie odbieram tego jako czepiania.

Dorzucę dwa słowa.
Co do kadrowania w pełni zgadzam się z @ gryzzli. Mnie ten jasny pasek u góry drażni.
Kompletnie nie przeszkadza mi brak interakcji z widzem. Podoba mi się zapatrzenie małej modelki. Wygląda jakby coś wypatrzyła na drzewie - może dzięcioła, wiewiórkę... Widać na buzi zaciekawienie.
Wolałabym chyba ciut żywsze kolory, bo dzieciaki kojarzą mi się z radością. A to takie lekko sprane i eleganckie jak dla starszej damy :)

Bingo! Dzięcioł :)
W moim odczuciu pasek dodaje oddechu i pokazuje skąd się wylewało światło.
Co do kolorów to akurat przy tym ujęciu słońce schowało się za cienką chmurę. Przez to światło było bardziej przytłumione, kolory nie były takie żywe jak na innych ujęciach. Nie czułem jednak potrzeby ich podkręcania.
Wyszedłem z założenia, że pojazd jest w stylu retro, ubiór (no może poza butami) też w podobnym klimacie więc kierunek delikatnej sepii w kolorystyce bez podkręcania pomarańczy/czerwieni podkreśli nostalgiczny charakter.