Kadr, opanowanie światła, to podstawowe mankamenty tego zdjęcia.

Jedno silne światło okienne z tylno-bocznej góry, drugie na wprost z góry lekko doświetlone lampą z softboxem, trzecie doświetlone również lampą z softobxem z prawej. Przy silnym błysku konie się płoszą a tutaj te silne światło zastane utrudniało poprawne ustawienie świateł. Światło mierzone światłomierzem aby były w miarę zrównoważone. Na początku próbowałem blendą z prawej ale koń się na jej widok płoszył bo prawdopodobnie widzi rzeczy jako większe niż są w rzeczywistości. Najlepiej gdyby można było wyprowadzić konia na zewnątrz ale dziewczyna takiej zgody nie otrzymała z uzasadnionych powodów. Tak więc światło na miarę możliwości było pod kontrolą. Kadr celowo ciasny bo głównym celem było również pokazanie łzy płaczącego konia, zbiegiem okoliczności jest autentyczne pożegnanie bo koń zostaje sprzedany i jest to ostatnie spotkanie z wcześniejszymi przysmakami jak i pieszczotami. Opisałem to tak dla ciekawości, odbiór każdego z nas to bardzo indywidualna sprawa i nie ma tu zlituj się. Mam z sesji więcej zdjęć dziewczyn bliźniaczek zakochanych w koniach, wszystkie w środku, gdzie cały czas walczyłem z tym światłem w co niektórych boksach. Tu nie podchodź bo ugryzie z tyłu nie stawaj bo kopnie, tu się przestraszy, mało o koniach wiedziałem i myślałem że to takie bardzo spokojne zwierzęta. Pozdrawiam

Niewiele się zmieniło w porównaniu do wersji kolor. Doszedł tylko element ratowania przepału na policzku. Niestety nieudany - w formie zblurowanego nadmiernie fragmentu kadru.

a pegasusem też nie podsłuchiwano, są też inne sposoby niż najprostsze blurowanie, dokonano szereg innych poprawek ale to bez znaczenia, oceniamy to widzimy ostatecznie, taki jest Twój odbiór i on się ostatecznie liczy. Dzięki za poświęcenie czasu, pozdrawiam