Działa na mnie, czuje to. Tylko nie wiem jak to wytłumaczyć. Postaram sie.
Metafora pułapki.
Bohaterka zamknięta w swojej własnej świadomości. Znam to uczucie. Towarzyszy mi cale życie. I niektórym z was pewnie również. Ale ona walczy, o wyższą stawkę. O własne życie. Nie do końca przekonana czy jej się uda, wyciąga rękę w stronę światła. Nieśmiało poczuć jego ciepło, choc przez chwile. Jak tam jest? A może kiedyś tam dotrę? Reka jest zamknięta. To jeszcze nie jej moment. Trudne to zdjecie, ale mnie dotyka. No więc dalej...
Autora charakteryzuje odwaga. Na granicy kiczu, pastizu stara się przekazac nam coś znacznie głębszego. I ja to widzę i czuję. Postarajcie się i wy.
Ten pusty wzrok do nikad, niby jest pusty a jednak pełen jakichś przemyśleń.
To nie jest przypadkowy obraz.
Autor wyabstrahowuje ciała ludzkie z rzeczywistosci. Patrze i widzę zombie, ale to odrealnienie nadaje charakter fotografii. W pogoni za falszywym odbiciem w lustrze, ludzie zapominaja o tym co najwazniejsze. A przeciez "najwazniejsze jest niewidoczne dla oczu". Myślę, że by okreslic jednoznacznie to zdjecie , trzeba by się odnieść do calej serii, którą nam Autor na naszym portalu prezentuje. Zapraszam dzisiaj was go Galerii Wysokiej i sami sobie odpowiedzcie na pytanie czy powyzsza fotografia naprawde powinna zostac w ciemni?
Nie szukajcie klasycznego portretu w pracach Autora, bo go nie znajdziecie, jednakze jego eksperymenty powinny zostac docenione, bo są mocne. Proponuje kontre moi drodzy. Pozdrawiam was.

kontra

Również kontra!

Kontra.

Prace odważnych autorów często lądują w GW i kontrze :)

KONTRA!

Kontra

jak dla mnie to gw!
kontra!