hej... postanowiłam napisać moja pierwszą w życiu analizę.
Będzie to forma osobistego wyznania.
Z góry przepraszam, ponieważ nie jestem dobrym mówca ani pisarzem i dla niektórych nie będzie to analiza, nie będzie technicznie ani konkretnie.
Bedze osobiście.
Jakieś parę dni ten padło porównanie odnośnie fotografii kreatywnej "ponurej" do słodkiej, ciepłej pastelewej. Zacznę może inaczej. Parę lat temu kiedy zaczynałam swoją przygodę z fotografią byłam wręcz zbulwersowana ilością Photoshopa jaka się stosuje...byłam wręcz przekonana, że kiepskie zdjęcia właśnie tak się ratuje tworząc maziaje zwane "atrem". Bolalo mnie to ponieważ wierzyłam i chciałam by fotografia pozostała fotografia...zdjecie prosto z puszki bez zbędnych manipulacji..."czysta fotografia"... i tak przez parę lat topornie się opierałam i wsciekalam wewnątrznie na taką postać rzeczy... zatracajac poczucie biegnącego czasu i trendów i tego, że świat idzie do przodu i wyrazy artystyczne również.
Dlatego też Photoshopa mam dopiero od zeszłego roku od listopada... większość obrabialam na Corelu ( i właśnie na początku 2018 pochłonął mnie totalnie świat manipulacji) ...ale do czego zmierzam...moja frustracja wychodziła tylko i wyłącznie z jednego powodu... chciałam się wyrazić, a z braku umiejętności i lenistwa i zazdrości nie mogłam przełknąć Photoshopa, nauczyć się podstaw. Bolało mnie to, że inni mogą a ja nie. Jakie to było egoistyczne z mojej strony i dziecinne... dojrzałam i zakochałam się w ponurych środkach wyrazu... w mojej ciemnej duszy... w krzykach... i zatraciłam się bez pamięci w tworzeniu ( a, że wcześniej malowalam to odkrycie było dla mnie zbawieniem) ...
I właśnie zdjęcie powyżej jest tak bardzo bliskie memu sercu. Takie uwielbiam i takie mi grają.
Zrozumiałam, że nie muszę kochać wszystkich kategorii, mogę je obiektywnie docenić ale nie będę ich porównywać, która wyraża więcej emocji, która jest lepszym środkiem wyrazu. Obie maja prawa bytu... i póki świat istnieje wiem, że zawsze będzie miejsce na fotografie klasyczna i kreatywna, na słodka i gorzka....
I wiem, że fotografia nigdy nie zginie, że każda jej postać jest istotna tak samo ważna, piękna.
Nie ma bardziej lub mniej wartościowej, obie techniki istotne, piękne wymagają poczucia etstetyki i wkładu autora.
Powyższa fotografia "kreatywna" wisi juz u mnie na ścianie, jest jak obraz, każda rysa to machniecie pędzla, tekstura... światło... ciemność... modelka zagrała cudownie... bije z niej spokój, ciepło, blogosc, miłość. Jest bezpieczna w obieciach swojego kochanka...

Czy to będzie pastelowa panienka czy ponura dama... każdy znajdzie coś dla siebie..... jast jak jest...
Uważam, że jest to najlepsza odsłona z wszystkich zaprezentowanych... domyślam się autora ponieważ jego prace stały sie rozpoznawalne, styl jest jak podpis...
Nie faworyzuje nikogo, twardo stąpam po ziemi, jestem uparta i wiem czego chce... chcę tego obrazu powyzej, chcę więcej takich prac...wiem, że nie jest to analiza tylko wyznanie... z góry przepraszam...chcialam się podzielić emocja, refleksja jaka wywarła na mnie powyższa praca.
Dopóki tworzymy fotografie będzie ona istnieć, każda jej forma.
Dziękuję i przepraszam za moje osobiste bełty...pozdrawiam Autora i wszystkich Forumowiczów
Dziękuję :)

Czytając analizę Sandevi, również pragnę się odnieść do ostatnich uwag na FF mających na celu prymitywizowanie wartości konceptualnych prac (gdzie edycja pozwala na stworzenie kreatorskiej wizji autora). Pozwoliłam sobie na umieszczenie tego komentarza w analizie, aby był bardziej widoczny dla innych.

Uważam, że post-processing nie jest przejawem nieumiejętności fotograficznych, a wręcz przeciwnie. Często najpierw trzeba je opanować, aby pójść "dalej" w swoje zakamarki umysłu. Dla mnie i dla wielu innych grafika, czy fotografia kreatywna jest odskocznią od codzienności (a takową jest dla mnie klasyczna fotografia). Wszystkie kategorie (w tym i manipulacyjna) wymagają dużego nakładu pracy oraz inwencji twórczej ze strony autora (z tym, że progresywna, to dodatkowe spędzone godziny nad procesem tworzenia).

W przypadku powyższej pracy kadr został nienaruszony. Na obraz nałożonych zostało kilka tekstur. Dużo czasu poświęciłam na pracę z modelami, a później jeszcze na realizację tematu w edycji.

Uważam, że warto poszerzać horyzonty i nie ograniczać się tylko do samej fotografii - owszem, wartością jest umieć wykonać naturalne, czy środowiskowe zdjęcia np. portretowe lub pejzażowe, ale jeszcze cenniejsze jest żonglowanie na wielu płaszczyznach twórczych, w różnych kategoriach i technikach wykonania. Nie polecam apatii fotograficznej! A wręcz nakłaniam do eksperymentowania. Jest to na pewno wyzwanie, ale opłacalne, bo satysfakcja płynie z tego przeogromna!

Chyba najlepsza praca z tej serii jak dotychczas, o ile dobrze domniemywam autora.

Dziękuję.

publikuj

publikuj

O jesssu... sorry za literówki w analizie... ale już nie mogę poprawić... pisałam szybko... aaaa sorki ;(

Dzieki za analizę :) Jak widać opłacało się...Pierwsze koty za płoty ;)

bardzo malarsko, publikuj

popchałem poleciłem i ozłocę:)

Dzięki

Kipi emocjami ten obraz, gratuluję:)

Ode mnie też nimi kipi czasem ;) Dzięki i pozdrawiam.

Niestety, w moim odbiorze zaprezentowany sposób narracji zalatuje ckliwym kiczem. Nie dostrzegłem pracy w Inferii, więc zapewne promocja nastąpiła szybko. W związku z powyższym powstrzymuję się od oceny.

Niestety...bywam wbrew pozorom kiczowato ckliwa..toteż dałam temu wyraz ;) Pozdrawiam!

... i szybka. Również pozdrawiam. :)
PS. Bez urazy Autorko, podziwiam Twoje liczne prace i cykle tematyczne. Ten jednakże do nich nie należy.

Ile ludzi, tyle opinii - kilka osób zaznaczyło, że ta praca najlepsza z serii, Ty odwrotnie...Nie da się mieć wszystkiego ;)
Nie przestaję je wykonywać, więc może jeszcze coś przypadnie do gustu.

zgadzam sie z jedna i druga analiza, sama niedawno wrocilam z kursu post-procesu i mimo, ze grzebie juz w photoshopie od jakiegos czasu, wciaz czuje sie na poczatku tej drogi

moim zdaniem @panthomas jest troszke niesprawiedliwy... to nie takie oczywiste stworzyc taki "kicz"
...zeby same takie "kiczowate" zdjecia trafialy do inferii

ale chyba to dobrze ze nie wszystkim sie ta praca podoba, to znaczy, ze nie jest sztampowa, ze jest nieoczywista i obojetnie jak jest odbierana wywoluje jakies emocje

Także mam takie poczucie, że om dalej idę, tym wiecej jeszcze do nauki :D

Analizy obydwie na czas dzisiejszy całkiem do rzeczy, podobne mam zdanie że wszystko idzie do przodu w tym sposób powstawania fotografii i takie gadanie że za dużo fotoshopa w dzisiejszych czasach jest bez sensu. Obrazy w technice cyfrowej od samego początku tj od puszki, są przerabiane, liczy się jak dla mnie to co możemy oglądać jako efekt finalny, gdzie podstawą wyjściową jest rozpoznawalne zdjęcie. Specjalne zabiegi istniały również w fotografii analogowej i nikt tego nawet nie analizował. Potęga post-procesu na dzień dzisiejszy jest potężna, bardzo żałuję że mam w tym temacie wiele jeszcze do nauki. Samo wykonanie tej pracy mnie się bardzo podoba, zresztą widać że nie jestem w tym odosobniony.

Tak...kolega, który siedział w analogu, też mówił, że można było dużo różnych gadżetów wykorzystywać do manipulacji obrazem...A że technologia była "zacofana wtedy" to były inne, bardziej prymitywne metody...ale jednak były manipulacją w obraz widziany z wizjera :) Wtedy nikt nie krzyczał.