Pierwszą rzeczą jakie pojawia się gdy widzimy ten kadr jest jego harmonijność zderzona z elementem zaburzającym. Za harmonijne w tej kompozycji autora należny uznać to, iż umiejscowił dwa ptaki obok siebie, z których jeden jest idealnie w lewym mocnym punkcie zdjęcia, zaś drugi znajduje się na tyle blisko, iż pomimo, iż jest bliżej środka kadru, nie zakłóca to odbioru całości. Nasuwa to od razu, zgodność z tytułem zdjęcia, gdyż choć nie wiemy w jakim celu oba ptaki znalazły się obok siebie, to wnioskujemy, iż łączy je wyraźna więź. Domyślamy się tego też z wiedzy o społecznych zachowaniach samych kruków, iż musi istnieć między dwoma bohaterami, określona bliższa relacja. Zdjęcie jest w pełni dobitne i wyraziste, z wyraźnym oddaniem głębi ostrości na środkowym planie, z szczególnie ładnie rozmytym tłem. Ogólny plan zdjęcia na który autor się zdecydował ma standardowy charakter, ukazuje ptaki w niewielkim wycinku ich naturalnego środowiska. Nienaganna jest "żabia"perspektywa, dzięki której autor pięknym ptakom jakie są kruki nadał dodatkowej dostojności. Napięcie zaburzające nieco zaistniałą harmonię powoduje przeciwstawne skierowanie obu ptaków. Znana jest bowiem zasada, by obiekt w ptasiej fotografii sytuować od lewej w kierunku czytania, tak by pozostawić mu więcej miejsca przed nim. Być może taki nawet był początkowy zamysł autora by uzyskać dwa ptaki, usytuowane blisko siebie i symetrycznie zwrócone w prawo, by uzyskać rytmiczne ich zestawienie. Jednak fotografia ptaków, istot żywych, spowodowała zapewne, iż autor musiał złamać takie "książkowe zasady". Wskutek niego tylko jeden kruk ma więcej przestrzeni przed sobą niż za sobą. Niemniej mimo tego, autor nadał dzięki tak uchwyconemu momentowi pewien dyskomfort, to wyrównuje go w odbiorze narzucająca się zbieżność "intencji", oba ptaki wyraźnie rozglądają się w swoje strony, wypatrują czegoś, są "skupione" na przeciwległych obszarach pola. Tym samym mimo, iż same ptaki są statyczne, to ich wzajemne usytuowanie i pozy jakie przybrały powoduje nadanie pewnego dynamicznego aspektu, oba nie "siedzą tak po prostu" lecz kieruje nimi jakiś zbieżny "zamysł". Dynamikę nadaje też sam wyraźny kontrast barwny - czarnych ptaków na wyraźnie jaśniejszym tle, tym samym sama natura pozwoliła autorowi uniknąć problemu zbieżności tonalnej głównego obiektu z tłem . Z całego obrazu biją zresztą dzięki bardzo dobremu wykorzystaniu warunków świetlnych, świeże, żywe barwy, nadające przyjemny odbiór zdjęciu.

Dzięki Konrad za analizę,pozdrawiam :)