Patrzenie obiektywem w mieście do góry może dać zaskakujące efekty. Szczególne pole do popisu mają ci, którzy mieszkają w tych miejscach, gdzie istnieje (choćby rozsiana) rodzina "drapaczy chmur". W punktach, w których sąsiadują ze sobą, spoglądanie ku górze daje szczególnie ciekawe efekty. Z tym zdjęciem miałem pewien kłopot. Początkowo nie przypadło mi do gustu. Pomyślałem sobie: "na niebie nic się nie dzieje, kolorystyka chłodna, brak akcji jest". Ale popatrzyłem na nie drugi raz. I trzeci. I doszedłem do wniosku, że - cholera jasna - te drapacze chmur to przecież siedlisko technokratycznego biznesu, zimnych kalkulacji. Kolorystyka zatem, chociaż zapewne zastana (umówmy się, to nie jest blask zachodzącego słońca) oddaje istotę tych miejsc ludzkiej egzystencji. Przyczepić się można (jeśli już) do kadru. osobiście starałbym się ukazać te budynki jako studnię, aczkolwiek rozumiem ograniczenia w ogniskowej (ja czasami kładę się na chodnik i dzięki temu "pogłębiam" obszar działania). Podsumowując, jestem za publikacją.