Byłem na tak z uwagi na historię, bez przyglądania się teksturom i innym "wdziękom". Ale z innego powodu postanowiłem napisać tę "niby analizę".
Marzenie inspirowane tą dyskusją i tym zdjęciem: gdyby wytrzymały to serwery portalowe, gdyby Administracja określiła zasady, gdyby Autorzy mieli taką chęć, gdyby Użytkownikom chciało się tam zaglądać to zaproponowałbym opcję bloga autorskiego. Takie i tym podobne historie dobrze wpisywałby się w taką konwencję blogową.
Odnoszę wrażenie (poparte własnymi doświadczeniami), że Galeria Prywatna jest nieżywa.Nikomu specjalnie nie chce się tam zaglądać. Może formuła bloga ożywiłaby chęć pokazywania własnych dokonań, tych dokonań, które z różnych powodów nie powinny lub nie mogą znaleźć się w podstawowych galeriach.
Trudno to nazwać propozycją - raczej jest to refleksja.

Będą z tego pisklęta? :P
Publikuj.

Kto wie...może może..jak coś to dam ogłoszenie - oddam do adopcji :D

bez tekstury-uff:)

A idź mi teksturofobie jeden :P

Pamiętacie wydarzenie, które opisałam nie dawno? Na parapet pod moje okno przylatywał gołąbek. Komunikował się z naszą papużką Johnnym. Po kilku dniach zniknął. Dziś pojawił się ponownie - tym razem wleciał przez balkon do naszego mieszkania, usiadł sobie na półce w salonie i zaczął higienizować swoje piórka ;)
Po krótkim czasie zapadł w małą drzemkę. Dał się nawet wziąć na rękę. Udało mi się stworzyć taki krótki reportażyk. Gołąbek był bardzo zaciekawiony domownikami. Ptaszki tym razem zetknęły się ze sobą bezpośrednio :D Mieliśmy na prawdę niesamowite przeżycia.
Na pierwszym foto Mark pozujący do zdjęć. Drugie i trzecie ujęcie było już niezaplanowane, papużka dołączyła niespodziewanie do modeli, czwarte prawie pozowane, bo chłopcy zachowywali się spontanicznie.

Papugo-gołąb? Hmm.... Może byłby smaczny! ;)

Jesteś na czarnej liście - adopcji nie będzie, nie dla Ciebie! ha ha :P

To pozbieram tylko skorupki :)

Acha! A jaja na twardo pewnie byś ugotował ;)

Lub jajecznica na jajach papugo-gołębich... Myślę, że byłoby niezłe połączenie swojskiego smaku z nutką egzotyki :))

Nie w tym życiu;)

Jak się skończy mania ładowania tekstury do wszystkiego co się da( i nie) przestanę być teksturofobem. O ile przy martwych naturach jestem w stanie i zrozumieć i zaakceptować tak przy tego typu pracy-nie. Podstawowe w tym wypadku pytanie-po cholerę? Takie działanie przypomina zachowanie małych dziewczynek zakładających na siebie wszystkie możliwe ozdóbki znajdujące się w zasięgu wzroku i nie tylko. Potwierdzone empirycznie-(córka i wszystkie małe kobietki w rodzinie:))
Na szczęście wyrosła i teraz jest raczej minimalistką pod tym względem.
No ale widzę że nie wszyscy wyrastają:P

iii tam ;) W takim razie będę długo cieszyć się jeszcze młodością ;)

Zdziecinnienie jako oznaka młodości? Hmmm-dziwne...
To raczej na pytanie dlaczego dziadkowie łatwo się dogadują z wnukami pada zazwyczaj odpowiedź-" Bo człowiek na starość dziecinnieje" :)
A na poważne-nie odpowiedziałaś na proste pytanie-co owa tekstura ma wnosić do wiadomej foty-nie widzę żadnego uzasadnienia

Maniaku...kiedy czuję wenę twórczą edytuję zdjęcie w różnej "fazie wrażliwości". Kieruję się często intuicją, wówczas - wzrokowe bodźce są kompatybilne z emocjami .... Dla mnie ważne są pierwsze odruchy podczas postprodukcji, często tak czynię i przeważnie wychodzi mi to na dobre. Tyle co mam do powiedzenia od siebie ;)

Tu jeszcze dla ciekawskich, zachowanie gołąbka po wlocie do naszego salonu ;)
https://s8.postimg.cc/uptunhcut/DSC_2300_kolor-horz.jpg

Czasem też po jakimś czasie analizuję jakąś moją pracę i zastanawiam się dlaczego coś zrobiłam tak, a nie inaczej - myślę, że dziś wykonałabym je w inny sposób. Podświadome informacje często próbują się wydostać na zewnątrz - wtedy interpretuję je do swoich celów - a to jest katalizator do samorozwoju, niekoniecznie twórczego.

ja byłem na nie

Dobrze, dziękuję za uczciwy głos :)

Czyli nie wnosi kompletnie nic.
No może kilka plusów u bezrefleksyjnych fanów ozdóbek wszelakich coby nie rzec jarmarcznych.
Można i tak-ale ja tego nie kupuję. I nadal będę teksturofobem:) Ba z jeszcze większą zaciętością zwalczał bedę takie kompletnie nieuzasadnione ... Również uszlachetniacze analogowością. Jak wspominałem wcześniej wielokrotnie, to tani ohydny wyrób czekoladopodobny, dla którego nie powinno być miejsca w szanującym sie sklepie...

Dla Ciebie nic nie wnosi, dla mnie tak...tylko jestem zdania, że nie powinnam wykonywać czegoś pod innych, ale tak jak czuję. Tak czułam i już. A czy to spotka się z uznaniem czy potępieniem nie jestem w stanie przewidzieć.

Dla mnie tekstura nadała tej pracy lekko surrealny nastrój ;)

Aaa... teraz doczytałem, że to 2 chłopaki... Piskląt z tego związku nie będzie... Chociaż w dzisiejszych czasach nic nie wiadomo ;)

Nie wiem...nie znam płci gołąbka, może to samiczka ;)

Propozycja z quasi-analizy Andrzeja ciekawa - plus myślę, że najnowsze wpisy na takich mini blogach musiałby być promowane gdzieś na stronie głównej czy bocznym panelu, tak żeby łatwiej można było je wyłapać i dotrzeć.

Dzięki Andrzej za analizę. Ubolewam, że nie ma możliwości umieszczenia fotoreportażu w całej serii. Fakt, zapachniało blogerskim tonem + moja grafomania nie do zniesienia :D
Miłego dnia!

Modele widać wyrośli jak na drożdżach ;) Publikuj

Czyli pamiętasz ich z poprzednich fotografii, to miło ;) Rosną teraz jak grzyby po deszczu.Najbardziej odczuwalne po wyrastaniu z odzieży w ekspresowym tempie.

A jednak wrocil i ma sie dobrze golabek :)

Tak...dziś też rano był i gulgotał nam pod oknem ;)

Kilka ujęć i całkiem fajne opowiadanie powstało,
bardzo się podoba :)

Dziękuję :)

Skoro nie będzie tej jajecznicy, to zostawię żółtko... ee.. to znaczy złotko ;)

ŻÓŁTKO? Ja z chęcią dam, jajkiem po głowie :D

Jak na bloga przystało, informuję, że ptaszek dziś znów wleciał do naszego mieszkania i spędził z nami 2 godziny. Trzeba go było wręcz wypędzać. Zdrzemnął się u nas na półce (tam gdzie płyty CD). Zrobiłam kilka portretów, ale trwało to tylko 5 minut, aby nie męczyć stworzenia. Pozdrawiam!