Niestety nie wiem jaki jest wynik głosowania,ale parę słów pragnę napisać. Zdjęcie bardzo mnie poruszyło. Tego miejsca nie wspominam dobrze, a te zwisające pasy kojarzą mi się tylko z jednym mianowicie z wyciętym około półrocznym okresem mojego życia. Każdy kto tego nie przeżył nie zrozumie. Mimo słabej jakości zdjęcia ,jego wymowa jest doskonała. Ten bukiecik leżący na krześle to taka nadzieja na lepsze jutro. Nadzieja ,że więcej mi się to nie przytrafi. Fakt , dawno nie odwiedzałam już tego miejsca, ale nikt nie wie czy kiedyś tam nie zawita. Jako pacjent albo odwiedzający. Zdaje sobie sprawę,że autor jako odwiedzający to miejsce ,mógł przeżyć szok. Tak naprawdę wszystko zależy gdzie się trafi. Niestety moja wrażliwość na takie zdjęcia i podobne sprawy jest ogromna nie moge głosować , ale mogę napisać publikuj bo " życie jest tak kruche, ulotne a nikt z nas tak naprawdę nie wie co , kiedy i gdzie los mu zgotuje, dokąd zaprowadzi i czy normalny świat jest tak naprawdę normalny czy ten po drugiej stornie to ten właściwy"

kadr taki se, ale jest historia i to bardzo szalona historia ;)
Publikuj!

Jakosc zdjecia jest slaba. Zawartosc wraz z tytulem go nie ratuje.
Ja na "nie".

Jakość nie przeszkadza, a nawet nadaje jej charakterku. To nie jest zła fotografia.
Ale zapewne nie zostanie doceniona, a ja nie mam takiej mocy sprawczej, by walczyć z wiatrakami :(

być może nie jest aż tam tak źle na codzień, nie byłam pacjentem tylko w odwiedzinach, pierwsze wrażenie szokujące...

Mysle, ze warto oddzielic emocje od oceny chlodnym okiem. Ja osobiscie uwazam, ze slaba jakosc zdjecia (w tym przypadku) nie powinna byc usprawiedliwiana w zaden sposob. Nie wynika ona z poruszenia ani z z klopotow ze swiatlem itp.
Emocjonalny ladunek ta praca na pewno ma (i to nie maly), ale moim zdaniem to za malo zeby ja bezkrytycznie bronic.
Analiza jest tutaj emocjonalnym komentarzem i tak ja traktuje.

Tomek zdjęcia są emocjonalne ,może Ty tego tak nie pojmujesz. Jeśli robie fotografię to podchodzę do tego emocjonalnie. Nie myślę wtedy ,że robię ją po to by podobała się na FF lub FB lub gdziekolwiek indziej. Ja kocham fotografować , to jest moja pasja a jednocześnie miłość i tak podeszłam tu emocjonalnie bo na tym dla mnie polega fotografia ,na przekazywaniu emocji a jeśli dla Ciebie fotografia to nie emocje to już w ogóle Cię nie rozumiem, kompletnie . Dla mnie emocje i fotografia łączą się nierozerwalnie.

Ewa1313, chodzilo mi o emocje zwiazane z ocena zdjecia. W tym Twoje, co w "analizie" podkreslalas.

Za @brownsville .

Ja jeszcze mało co moge ale jak to pomoże to moje EMOCJONALNE KONTRA!!! bo jak już pisałam dla mnie fotografia to EMOCJE i czy będę fotografować kwiatki to też emocje bo wtedy chcę żeby wyglądały jak na obrazie Van Gogha , czy robaczki, pajączki itp. to wtedy też żeby coś sobą wyrażały ,żeby to nie był jakiś mdły motylek czy robaczek na patyczku, bo akurat moje emocje mówią mi ,że to ma być naturalnie czyli łąka kwiaty i motylek :) i nieważne ,że one idą do ciemni bo tu jest inny wymóg ,ja chcę żebyście te emocje widzieli i patrzyli na to moimi oczami UFFF ależ od rana mam emocje :)) ale to dobrze ,z emocjami lepiej się żyje ,teraz moge iść sprzątać :)) pozdrawiam wszystkich i miłego dzionka. Agnieszka dzięki za polecenie analizy, nie liczyłam na ani jedno, chciałam po prostu aby inny przeczytali ,że zdjęcia bez emocji nie istnieją. Że nie zawsze najważniejsza jest technika, kadr i te wszystkie rzeczy które są na pewno ważne,ale emocje przede wszystkim !!!

i ja kontrę dorzucam.

Emocje emocjami, ale uważam, że publiczne obnażanie się z psychicznych problemów zdrowotnych nie powinno mieć miejsca - nie o to zapewne Autorowi chodziło ( a my Userzy nie musimy, a nawet nie chcemy -bynajmniej ja - o tym wiedzieć - każdy ma prawo do zachowania prywatności w takich sprawach i możecie z tego prawa skorzystać).

Zdjęcie atmosferą szaleństwa powiewa i to się udało Autorowi. Stokrotki zwiędną, jeśli do wazonu z woda ich nikt nie włoży - ja tu wtedy nie widzę nadziei na lepsze jutro ;)
KONTRA

podoba mi się ten komentarz. pozdrawiam :)

Izis to nie jest obnażanie się, mamy XXI i nie żyjemy w ciemnocie. Poza tym połowa społeczeństwa choruje psychicznie bo to jest własnie choroba tego wieku, za 10 lat problemy psychiczne będzie mało 80% Polaków. Poza tym mam nadzieję ,że mówisz za siebie. Bo dziwnym trafem napisałaś " a my Userzy nie musimy, a nawet nie chcemy" nie musicie to nie czytajcie, nie wgłębiajcie się. Miałam emocjonalną potrzebę to ją wyraziłam, bo fotografia poruszyła taką a nie inną stronę mojej duszy.Poza tym prywatność :) mam ją cały czas, nie znasz mnie, nigdy nie widziałaś na oczy, nie znasz moich danych a ja nie widzę powodu wstydzić się czegokolwiek. jeden ma HIV a drugi choruje psychicznie, jeden ma katar a drugi grypę. Agnieszka napisałam analizę, bo chyba jeszcze tych zdjęć z analizą się nie usuwa a czułam ,że jak trafi do ciemni to autor usunie z automatu.

Nowikowa, zamiast pisac brednie odnosnie mojej osoby ("ktos nam proponuje..." itp.) lepiej sie wczytaj w to co napisalem. A jesli nadal nie rozumiesz sensu mojej wypowiedzi, to nie trac czasu i energii na jej komentowanie tylko lepiej wykorzystaj je kreatywnie przy swoich wycinankach.

Opowiadanie o swoich doświadczeniach psychiatrycznych publicznie jest taką troszkę niezdrową formą lansowania się (no bo przecież Van Gogh - wieki artysta cierpiał na zaburzenia psychiczne). Takie sprawy to raczej na priv ;)
Ewo, nie mogę nie czytać tych treści, gdyż nie jestem w stanie z góry przewidzieć, co jest w nich zawarte (a pierwsza wzięłam udział w dyskusji, więc czytam, jako zainteresowana opinią o tej fotografii).
Kadr Maluczkiego też ok.

Kontra

Kontra.

Czy mógłby ktoś uzasadnić powody wnioskowania o kontrę?

Ja już Andrzeju napisałam, dlaczego byłam na tak. Do mnie gada i jest ciekawa, dramatyczna historia.
Kontra według mnie to dobre miejsce dla tej pracy.

W przypadku tego kadru, mysle tak sami jak Izis. Sama tresc i przekaz jest dla mnie jasne i klarowne.
Jak zobaczylam ten kadr to przeszly mnie ciary. Nie wiem, moze zbyt wrazliwa jestem na ludzkie cierpienie. Uwazam, ze kontra to odpowiednie miejsce dla tego zdjecia ze wzgledu na przeslanie i ladunek emocjonalny.
Mialam kiedys kolezanke pielengiarke, ktore pracowala na odziale psichiatrycznym dla kobiet. Czesto ja odwiedzalam. Widzialam rozne sytuacje na oddziale i wspomnienia powrocily. A bylo to jakies 25 lat temu.
Ps. Te stokrotki mnie rozczulily. Dobry zabieg Autora.
Czasami slaba jakos zdjecia moze okazac sie atutem tak jak w tym przypadku. Dla mnie jest to surowy kadr bez zbednych upiekszen. Oddaje sytuacje zastana i to mi wstarczy ( oprocz stokrotek? :)

i właśnie na taki odbiór liczyłam przede wszystkim :) Dziekuję i pozdrawiam.