Jak zauważył Roland Barthes w "Światło obrazu": "Portret fotograficzny jest zamkniętym polem działających sił. Krzyżują się tam, ścierają ze sobą i odkształcają wzajemnie cztery wyobrażenia. Przed obiektywem jestem jednocześnie: tym, za kogo się uważam, tym, za kogo chciałbym, aby mnie brano, tym za kogo ma mnie fotograf, i tym, którym on posługuje się, aby ujawnić swoją sztukę".

I tak zastanawiam się nad wyobrażeniem Modelki: czy akceptuje siebie taką jaka jest, czy akceptuje to jak Ją zaprezentowano, co myśli o Niej fotograf. I wreszcie czy fotograf wykazał się kunsztem aby "ujawnić swoją sztukę". Nie poznam myśli i odczuć Modelki. Natomiast co do Fotografa ? w tym wypadku przemawia Jego praca.

Głosowałem przeciwko publikacji. Dół zbędny (głównie poprzez lukę między ręką , a tułowiem; i zbędny prawy dolny narożnik). Centralny kadr niczego nie wnosi. Można było podjąć próbę zbudowania diagonalnej kompozycji w oparciu o linię futerka. A to co rzuciło mi się w oczy szczególnie, to pokazany od dołu nos. I aż szkoda tej śnieżnej atmosfery.

Zdjęcia tak szybko spadają, że pisanie analiz straciło sens.