Chciałbym się dowiedzieć np. co takiego szczególnie twórczego, kreatywnego, poprawnego, oszałamiającego czy ciekawego od strony technicznej lub obróbki tego kadru jest, bym miał poprzeć to przedstawienie ?
- Myślę tutaj o ochronie tego portalu przed przeciętnością czy kadrami z albumów tzw. specjalistów od portretu balkonowego lub kronikarzy albumów osiedlowych...
- Na co mam zwrócić uwagę ?
- Czy na szarą i nie ciekawą a widoczna na fotografii XX wieczną zaniedbaną i opstrzoną zardzewiałymi antenami satelitarnymi architekturę ?
- Czy na modelką z ręcznikiem lub tandetną, orientalną chustą okalającą głowę i zakrywającą włosy ?
- Czy na biżuterię ciążącą wpiętą w uszy, której faktury mogę się jedynie domyślać ?
- a może na zniewalającą bawełnianą koszulkę, która miała być może mokra ?
- za przeproszeniem, nie widzę tutaj nic magnetycznego by nagradzać czy zapamiętywać ten jedynie dla autora zrozumiały kadr...
Wszystkich tych, których w moim komentarzu dotykam "nieprzełknięciem tutaj" tej "strawy" proszę o zrozumienie.

A na koniec w jednym zdaniu: nie wszystko jest dla mnie Maharani gdy moje gusta rani...

Serdecznie pozdrawiam i życzę wymarzonych i zapamiętanych "pozytywnie" przez wszystkich portretów :)

ja na tak
-fajna kompozycja

no więc właśnie... zobaczymy czy to się przełknie tutaj

Plusuję dla Maharani Waszego podwórka...ma w sobie jakiś magnetyzm to zdjęcie..

ot magnesik :)

afoto1 - dziękuję za życzenia i pozdrowienia. :)

no właśnie kompozycja fajna i spojrzenie przyjemne
lubię dobrze skrojone portrety/ilustracje naszych czasów
z biegiem lat tylko zyskują na wartości

A krakowski kamienice modernistyczne na Piasku (fakt XX wieczne, zaniedbania nie stwierdzono)... bardzo wygodne do życia :) nawet w naszych czasach, też zyskują na wartości, nie tylko fotki w nich czynione. Pozdrawiam ciepło :)

Podejrzewam Autora i wiem widzę że nie jest to taki sobie pstryk;-)
te ciemne balkony i zieleń plus modelka nadają równowagę kompozycji . Kolorki zaiste filmowe;-)

Ektar 100

Trochę to jak reklama dezodorantu :)

Interesujące i niebanalne foto.

Cieszę się, że nie dezodorant przynajmniej :)

Autor podziękował... Świat zardzewiałych anten satelitarnych, mikroświat mojego podwórka. W XX-leciu międzywojennym krakowski Piasek, był enklawą luksusu. Rzut beretem od Starego Miasta, modernistyczne kamienice z zabytkowymi windami, 120metrowe mieszkania, gięte drewniane poręcze, dziś zamieszkane w większości przez studentów. Kiedy dwa lata temu wchodziłem po raz pierwszy do mieszkania, do którego przynależy ów balkon, poczułem się jak dziecko. Moja babcia mieszkała 700 metrów w prostej linii stąd. Mój tato ścigał się na rowerze z bratem (moim stryjem) po pokojach (wystarczyło pootwierać wszystkie drzwi, żeby mieć mini cyklodrom), w swoim pokoju mieli stół pingpongowy i ... fortepian. Pewnego razu urządzili zawody w strzelaniu z łuku sportowego. Ze swojego pokoju przez otwarte drzwi do salonu, a w nim do zawieszonych na ścianie portretów. Dobrze, że nie w konie, bo jakby podziurawili Kossaka, to by ich ojciec (mój dziadek) wydziedziczył, albo przynajmniej wygarbował skórę.

Tego wszystkiego oczywiście nie ma na komentowanym zdjęciu. Ale jak czytam, że widok, który mam w tej chwili z okna w kuchni jest widokiem, na nieciekawą architekturę, to mnie strzela. A, że przytomny tatuś nie wyposażył mnie w swój łuk (został komisyjnie połamany przez dziadka po odkryciu dziur w obrazach i ścianie) to se postrzelam słowami.

I znów padło ba bogu ducha winnego przechodnia... (pardon) :)

Cała przyjemność po mojej stronie. :)

Oczywiście mieszkania zamieszkałe a nie poręcze... ;)

A w ogóle, żeby było zabawniej, to Wiktoria, która pozowała do tego zdjęcia (i kilku poprzednich też), gdy pierwszy raz przyszła do mnie na sesję od raz zaczęła po mieszkaniu chodzić jak po swoim, do czasu kiedy weszła do łazienki i się zdziwiła mocno, co ona tu robi. Jak się okazało, mieszkała jako dziecko piętro niżej, u swojego dziadka. Starszy pan o tym samym nazwisku, został niniejszym oswojony. Dystyngowany emeryt, za każdym razem gdy mówię mu dzień dobry na ulicy, ściąga nieodłączny kapelusik, wita się, i dopytuje skąd my się właściwie znamy. :) UROCZY

Jesu, coś mam z pisaniem dziś. Rzecz jasna Wiktoria zdziwiła się, co robi w tym miejscu łazienka a nie ona sama... ;P