2011-03-09 17:43:18
Przeglądam portfolio Autora i wydaje mi się że ta praca jest jego najlepszą jak dotąd. I choć to właśnie w poprzednich choć trafiły do GN, coś bym poprawił, to tu właśnie pasuje mi wszystko. Nie można uznać za błąd tezy iż w śród elementów tego fotomontażu nie ma spójności, gdyż w opiniach części komentujących widać że im ta spójność odpowiada. Co do zarzutu "sztuczności", to przecież większość filmów z gatunku "fantastyki" proponuje surrealistyczne "połączenia". Nie zawsze tylko "klarowne" przejścia wciągają widza, raczej te "inne" wywołują większe emocje. Ta praca wciąga swoją "innością" i "oryginalnością", której coraz mniej jest na FF. Jest prawidłowo skadrowana, w ciekawej konwersji i bez wad technicznych które by ją dyskwalifikowały do GN.
2011-02-15 17:31:14
Autor nie zaskoczył pozytywnie tą fotografią. Przede wszystkim szaro i smutno. Taka konwersja jest niestety w tym przypadku nie trafiona. Trzeba było zagrać kolorem, który przez różnorodność barw, podzielił by plany w kadrze tak, żeby wszystko było czytelne i wciągało widza. Tutaj wszystko się zmieszało. Mamy zlewające się na pierwszym planie skały z resztą, tworząc płaski obraz bez głębi i perspektywy. Uciekające z lewej strony kadru chmury, nie pomagają temu obrazkowi w odbiorze wizualnym, nie mówiąc o tych po prawej które proszą się o wystemplowanie. Podsumowując, piękne miejsce o dużym potencjale twórczym zostało nie zdobyte.
2011-02-13 16:02:08
Autor wyciągnął jak widać wnioski z ostatniej próby i przedstawił nam lepszą odsłonę tego wydarzenia. Widać już ogrom zjawiska, a nawet akcent pokazujący że to się dzieje w Polsce. Gestykulacja tłumu buduje pewną atmosferę. Nie ma niestety jednoznacznego "akcentu" że jest to właśnie msza na cześć Wielkiego Polaka. Ponadto pewna pani w centrum kadru rozprasza, robiąc "złą minę do tej gry". Kontrowersję wzbudza górna część kadru. GO sprzyjało bowiem cięciu na wysokości tłumu, co zwiększyłoby potencjał wizualny liczebności.
2011-02-12 00:55:13
W tej fotografii Autor dość ciasno wszystko upakował. Kompozycja jest przetłoczona powodując chaos w odbiorze tej pracy. Pewnie był to świadomy cel, ukazujący ogrom tego zjawiska, ale w tej całej ciasnocie zamknięte są również emocje. Autor zapomniał że swoim zabiegiem wizualnym zamknął im drogę, nie pozwalając odebrać odbiorcy planowanego przekazu. Tak prosta i głęboka zarazem czynność jak tytułowa modlitwa, kłóci się z chaosem i ciasnotą graficznej otoczki...Można było ubrać ten "pomysł", budując kompozycję w kadrze z wykorzystaniem ciekawej perspektywy, GO, czy geometrii.
2011-02-10 15:20:20
Banalność tego ujęcia, jak również nie odpowiednie cięcia góry i dołu kadru, są bardzo słabą stroną tej pracy. Drugi plan jest jak najbardziej przypadkowy i nic nie wnosi do całej pracy. Ponadto pomiędzy nogami odnajdujemy ginący zalążek, być może fajnego ujęcia. Gdyby Autor wyczekał chwilę i zrobił ujęcie mijających się osób. Zadbał o złapanie ciekawego spojrzenia, grymasu, a dodatkowo pokusił się o konwersję do b/w...A tak jest bez wyrazu, bez opowieści i z brakami technicznymi.
2011-02-10 15:12:00
Oto praca która jest całkowitym przeciwieństwem, analizowanej przed chwilą nieudanej próby opowieści surrealistycznej. W tej pracy właśnie doświadczamy surrealizmu. Surrealizmu który objawia się tutaj przez "ucięcie" nóg, pomimo ekspresji i energetyczności pracy. Pomimo statyczności samego ujęcia, mamy zdjęcie pełne dynamiczności i ruchu. To tutaj widać jak włosy i tkanina tańczą w kwartecie z powietrzem i grawitacją. Poprawność techniczna tej fotografii dopełnia całości, sprawiając że oglądanie tej pracy to czysta przyjemność.
2011-02-10 14:58:25
Fotografia w której na próżno szukać elementów surrealizmu. Choć Autor chciał nam pokazać tę pracę jako surrealistyczną opowieść, to jedynie sam tytuł może nosić znamiona surrealu. Sama fotografia zaś takiego przekazu nie niesie. Kadr jest przypadkowy i chaotyczny. Postać zmierza w kierunku "wyjścia z kadru", schodząc, ewentualnie zbiegając z wzniesienia. Nie ma tu tańca! Nie tańczy postać, nie tańczy wiatr, nie tańczy nic. Ponadto, oprócz złego zbudowania kompozycji są błędy ekspozycyjne, ostre światło bardzo dominuje tu w postaci licznych przepaleń. Dodatkowo nieumiejętność "ujarzmienia" ruchu, pozbawia całkowicie atrakcyjności tej fotki.
2011-02-08 14:36:30
O ile dobrze rozumiem że skrót "spn" ma wskazywać na serię, to poprzednia odsłona była bardziej spójna kompozycyjnie, mająca ciekawe GO i "smaczek" minimalizmu... Mamy w prawdzie dość ciekawy i niebanalny układ linii uciekających zgrabnie w głąb kadru. Mamy też ciekawe, malarskie niebo co prawda z pewnym przepaleniem, ale dobrze wpisanym swą miękkością w całość. Mamy też ciekawy dół, z różnorodnością faktur. I jak oglądam tę pracę w dwóch częściach (osobno górę i dół)dzieląc ją linią horyzontu, jest nawet ciekawie. Pomijając oczywiście przepalenia, które powinno się nieco przygasić. W całości jednak mam wrażenie jakby było wszystkiego za dużo. Może to wina przepaleń?
2011-02-07 19:59:10
To nie fair, zmieniać opis zdjęcia w trakcie publikacji. W tej chwili moja analiza nijak się ma do obecnego opisu, w porównaniu do wcześniejszego opisu, w którym chodziło o śmierć konkretnej osoby - Papierza Polaka.
2011-02-07 18:39:33
Oczywiście Autorze, zwracam honor, obecnego stulecia... Ale to tyle. Argumenty mnie nie przekonują. A w szczególności nie ten, iż zdjęcie samo mówi, o wspomnianym w opisie wydarzeniu. Bez tego jak to wspomniałeś "bonusa", zdjęcie ma zupełnie inny przekaz. Co do reszty, nie będę się powtarzał. Obrona pracy w stylu: pewnych rzeczy jeszcze nie było, lub że to co mogłoby się znaleźć na tej pracy, ma się na innej, jest zupełnie bez sensu.
2011-02-07 17:32:42
Gdyby nie było tego zdania opisu pod tytułem, nikt zapewne nie domyśliłby się, że owa fotografia dotyka jednego z najważniejszych wydarzeń minionego stulecia. Ale czy to wystarczy? Na fotografii brak jest jakiegokolwiek akcentu związanego z tą tragedią. Postać księdza wykonująca swe mszalne obowiązki, może świadczyć o mszy, ale o mszy każdej jednej i wszędzie. Jest owszem tłum, ale nie widać ogromu tego zgromadzenia wiernych. Można było się pokusić i pojechać bardziej do przodu i pokazać skalę tego wydarzenia. Po za tym, spojrzenie każdego z tych ludzi jest chaotyczne i przypadkowe. Każdy patrzy w inną stronę. U jednych obserwujemy zadumę, u innych zaś radość. Barak jest chorągiewki, proporczyka, fotografii z wizerunkiem, czy jakiegokolwiek innego symbolu, który świadczył by że odszedł tak Wielki Człowiek.
2011-02-07 16:59:09
O ile poprzednia fotografia z "quadem" w roli głównej miała pewne zalążki sportowego ducha, to ta już niestety nie. Jest pewna nieostrość na kołach i garść rozbryzgów, świadcząca o ruchu, ale to jest wszystko. Te szpryce wyrzucanego błota po obu stronach, mogły być bardziej widowiskowe, gdyż efekt ruchu w tej pracy jest raczej "ślimaczy". Niekorzystne jest również kadrowanie. Jest nieco banalne, a spojrzenie "sportowca" prosto w kadr, trąca pozowaniem. Ponadto, włażąca od dołu w kadr nieostrość, jest dość sporą przeszkadzajką.
2011-02-06 21:14:01
Przeglądając tę pracę, zastanawiam się gdzie Autor ukrył ową misterność. Szukam jej w linii średniego, czy wysokiego napięcia. Szukam na pobliskiej gałęzi. Tylko nie wiem czy tej na górze kadru, czy może tej w LD. Być może misterne były chęci Autora, gdyż fotografia jest kompletną klapą i to pod względem kompozycyjnym jak i ekspozycji.
2011-02-05 11:52:29
Kolejny przykład dyskwalifikacji zdjęcia już na starcie, ze względu na rozmiar pracy. Autor prawdopodobnie nie miał wyjścia, celowo zmniejszając format, gdyż w dalszych partiach kadru widoczny jest szum. Nie pomógł również zabieg konwersji do B/W, zwiększając tylko nieatrakcyjność tej pracy w tym wydaniu. Zatem dalsze partie z widocznym potencjałem, zupełnie nie wykorzystane. Zaś pierwszy plan zdominowany jest przez prezentację różnych gatunków polnych roślin na ekranie przepalonego lustra wody. Szkoda potencjału miejsca
2011-02-04 17:43:41
Fotografia ukazująca szereg błędów, czyniąc tę pracę nieatrakcyjną. Wypełnienie LD kadru z ludzkim palcem, na dodatek z widocznymi liniami papilarnymi. Białe zbyt sterylne, płaskie i bez wyrazu tło. Nieatrakcyjna, zaszumiona faktura motyla, brak szczegółów w partii głowy i odwłoka, z kłującym brakiem ostrości. Ogólna ciasnota i układ w kadrze.
2011-02-04 17:09:52
Doskonała próba przełamania stereotypu, jakoby kategoria "reportaż", była zarezerwowana wyłącznie dla sytuacji gdzie prezentowana scena musiałaby "posiadać" człowieka w roli głównej. Tak było do dzisiaj, gdyż autorowi udało się przełamać definicyjne pojęcie, dopisując do niego także inne istoty żyjące. Mamy wszystko co powinniśmy mieć w udanym reportażu. Doskonałe wprowadzenie, akcję, niebanalną sytuację życiową, zgrabną kompozycję w kadrze. A mamy coś jeszcze - doskonałą jakość techniczną w postaci świetnej ostrości i braku szumów, co czyni z tej pracy znakomity "reportaż"
2011-02-04 09:56:51
Przykro mi że jestem zmuszony do tłumaczenia się ze swojej analizy. Otóż drogi "papa_rdelle"! Gdybym uprawiał zarzucaną mi tautologię, napisałbym że: bokehy są w odcieniach niebieskich i pomarańczowych, że pająk ma cienkie nóżki i jest czarny, że gałązka otoczona jest żółtym światłem itp.
Ja napisałem swoją analizę, na podstawie tego co czuję. Sztuką jest również grogi kolego, ubrać zwyczajne słowa w taki sposób aby umiały się zgrać z tym co widzimy. Więc w tym przypadku moja analiza jest konstruktywną recenzją o artystycznych walorach tej pracy. Bo technicznie jest bez zarzutów...Więcej pokory drogi kolego - nie ma ocen obiektywnych, są tylko subiektywne.
2011-02-03 23:43:57
Fotografia ukazująca szereg błędów zarówno tych technicznych jak i kompozycyjnych. Mały rozmiar pracy, nieciekawy fragment "lecącej" architektury, niedostateczna ostrość to pierwsza sprawa. Zastanawiająca jest idea stworzenia tej pracy, gdyż nie ma ona żadnego przesłania, zwłaszcza że ubrana w chaotyczną szatę kompozycyjną, ze świata "mroku", bez widocznej szczegółowości na pierwszym planie, z mnóstwem przeszkadzajek min. góra kadru, stawia w mrocznym świetle tę pracę. Pracę która niestety milczy.
2011-02-03 23:25:56
Tym razem, autor sprezentował nam piękną opowieść. Opowieść która rzuca ciekawe i nietuzinkowe światło, na prezentację natury. Otóż oprócz pędzli z farbą, a może przede wszystkim, autor maluje przepięknym światłem. Światłem, które tańcząc z cudownymi bokehami, tworzy urzekający spektakl w tle. Światło które niczym neon otulający gałązkę, wydaje się być drogowskazem dla tajemniczego "podróżnika". I w końcu samego podróżnika którego odnóża tworzą oryginalne figury geometryczne. Ów postać domykając w całość kompozycję, zapewnia nam finalnie moc wrażeń, pozostający na dłużej w naszych zmysłach.
2011-02-02 12:58:57
Choć autorowi tego zdjęcia zależało na przekazie, umknął on jednak pozostając tylko zamysłem. Nieciekawa konwersja, oraz trochę przypadkowa kompozycja, po prostu nie wciąga. Nasuwa się pytanie czy owa architektura nie dotyczy przypadkiem zajmującego bliższy plan drzewa, gdyż ta "prawdziwa" przygaszona gdzieś z tyłu, ginie nie ukazując nam faktycznego przekazu autora, czyli "grabieży"
Przeglądam portfolio Autora i wydaje mi się że ta praca jest jego najlepszą jak dotąd. I choć to właśnie w poprzednich choć trafiły do GN, coś bym poprawił, to tu właśnie pasuje mi wszystko. Nie można uznać za błąd tezy iż w śród elementów tego fotomontażu nie ma spójności, gdyż w opiniach części komentujących widać że im ta spójność odpowiada. Co do zarzutu "sztuczności", to przecież większość filmów z gatunku "fantastyki" proponuje surrealistyczne "połączenia". Nie zawsze tylko "klarowne" przejścia wciągają widza, raczej te "inne" wywołują większe emocje. Ta praca wciąga swoją "innością" i "oryginalnością", której coraz mniej jest na FF. Jest prawidłowo skadrowana, w ciekawej konwersji i bez wad technicznych które by ją dyskwalifikowały do GN.
Autor nie zaskoczył pozytywnie tą fotografią. Przede wszystkim szaro i smutno. Taka konwersja jest niestety w tym przypadku nie trafiona. Trzeba było zagrać kolorem, który przez różnorodność barw, podzielił by plany w kadrze tak, żeby wszystko było czytelne i wciągało widza. Tutaj wszystko się zmieszało. Mamy zlewające się na pierwszym planie skały z resztą, tworząc płaski obraz bez głębi i perspektywy. Uciekające z lewej strony kadru chmury, nie pomagają temu obrazkowi w odbiorze wizualnym, nie mówiąc o tych po prawej które proszą się o wystemplowanie. Podsumowując, piękne miejsce o dużym potencjale twórczym zostało nie zdobyte.
Autor wyciągnął jak widać wnioski z ostatniej próby i przedstawił nam lepszą odsłonę tego wydarzenia. Widać już ogrom zjawiska, a nawet akcent pokazujący że to się dzieje w Polsce. Gestykulacja tłumu buduje pewną atmosferę. Nie ma niestety jednoznacznego "akcentu" że jest to właśnie msza na cześć Wielkiego Polaka. Ponadto pewna pani w centrum kadru rozprasza, robiąc "złą minę do tej gry". Kontrowersję wzbudza górna część kadru. GO sprzyjało bowiem cięciu na wysokości tłumu, co zwiększyłoby potencjał wizualny liczebności.
W tej fotografii Autor dość ciasno wszystko upakował. Kompozycja jest przetłoczona powodując chaos w odbiorze tej pracy. Pewnie był to świadomy cel, ukazujący ogrom tego zjawiska, ale w tej całej ciasnocie zamknięte są również emocje. Autor zapomniał że swoim zabiegiem wizualnym zamknął im drogę, nie pozwalając odebrać odbiorcy planowanego przekazu. Tak prosta i głęboka zarazem czynność jak tytułowa modlitwa, kłóci się z chaosem i ciasnotą graficznej otoczki...Można było ubrać ten "pomysł", budując kompozycję w kadrze z wykorzystaniem ciekawej perspektywy, GO, czy geometrii.
Banalność tego ujęcia, jak również nie odpowiednie cięcia góry i dołu kadru, są bardzo słabą stroną tej pracy. Drugi plan jest jak najbardziej przypadkowy i nic nie wnosi do całej pracy. Ponadto pomiędzy nogami odnajdujemy ginący zalążek, być może fajnego ujęcia. Gdyby Autor wyczekał chwilę i zrobił ujęcie mijających się osób. Zadbał o złapanie ciekawego spojrzenia, grymasu, a dodatkowo pokusił się o konwersję do b/w...A tak jest bez wyrazu, bez opowieści i z brakami technicznymi.
Oto praca która jest całkowitym przeciwieństwem, analizowanej przed chwilą nieudanej próby opowieści surrealistycznej. W tej pracy właśnie doświadczamy surrealizmu. Surrealizmu który objawia się tutaj przez "ucięcie" nóg, pomimo ekspresji i energetyczności pracy. Pomimo statyczności samego ujęcia, mamy zdjęcie pełne dynamiczności i ruchu. To tutaj widać jak włosy i tkanina tańczą w kwartecie z powietrzem i grawitacją. Poprawność techniczna tej fotografii dopełnia całości, sprawiając że oglądanie tej pracy to czysta przyjemność.
Fotografia w której na próżno szukać elementów surrealizmu. Choć Autor chciał nam pokazać tę pracę jako surrealistyczną opowieść, to jedynie sam tytuł może nosić znamiona surrealu. Sama fotografia zaś takiego przekazu nie niesie. Kadr jest przypadkowy i chaotyczny. Postać zmierza w kierunku "wyjścia z kadru", schodząc, ewentualnie zbiegając z wzniesienia. Nie ma tu tańca! Nie tańczy postać, nie tańczy wiatr, nie tańczy nic. Ponadto, oprócz złego zbudowania kompozycji są błędy ekspozycyjne, ostre światło bardzo dominuje tu w postaci licznych przepaleń. Dodatkowo nieumiejętność "ujarzmienia" ruchu, pozbawia całkowicie atrakcyjności tej fotki.
O ile dobrze rozumiem że skrót "spn" ma wskazywać na serię, to poprzednia odsłona była bardziej spójna kompozycyjnie, mająca ciekawe GO i "smaczek" minimalizmu... Mamy w prawdzie dość ciekawy i niebanalny układ linii uciekających zgrabnie w głąb kadru. Mamy też ciekawe, malarskie niebo co prawda z pewnym przepaleniem, ale dobrze wpisanym swą miękkością w całość. Mamy też ciekawy dół, z różnorodnością faktur. I jak oglądam tę pracę w dwóch częściach (osobno górę i dół)dzieląc ją linią horyzontu, jest nawet ciekawie. Pomijając oczywiście przepalenia, które powinno się nieco przygasić. W całości jednak mam wrażenie jakby było wszystkiego za dużo. Może to wina przepaleń?
To nie fair, zmieniać opis zdjęcia w trakcie publikacji. W tej chwili moja analiza nijak się ma do obecnego opisu, w porównaniu do wcześniejszego opisu, w którym chodziło o śmierć konkretnej osoby - Papierza Polaka.
Oczywiście Autorze, zwracam honor, obecnego stulecia... Ale to tyle. Argumenty mnie nie przekonują. A w szczególności nie ten, iż zdjęcie samo mówi, o wspomnianym w opisie wydarzeniu. Bez tego jak to wspomniałeś "bonusa", zdjęcie ma zupełnie inny przekaz. Co do reszty, nie będę się powtarzał. Obrona pracy w stylu: pewnych rzeczy jeszcze nie było, lub że to co mogłoby się znaleźć na tej pracy, ma się na innej, jest zupełnie bez sensu.
Gdyby nie było tego zdania opisu pod tytułem, nikt zapewne nie domyśliłby się, że owa fotografia dotyka jednego z najważniejszych wydarzeń minionego stulecia. Ale czy to wystarczy? Na fotografii brak jest jakiegokolwiek akcentu związanego z tą tragedią. Postać księdza wykonująca swe mszalne obowiązki, może świadczyć o mszy, ale o mszy każdej jednej i wszędzie. Jest owszem tłum, ale nie widać ogromu tego zgromadzenia wiernych. Można było się pokusić i pojechać bardziej do przodu i pokazać skalę tego wydarzenia. Po za tym, spojrzenie każdego z tych ludzi jest chaotyczne i przypadkowe. Każdy patrzy w inną stronę. U jednych obserwujemy zadumę, u innych zaś radość. Barak jest chorągiewki, proporczyka, fotografii z wizerunkiem, czy jakiegokolwiek innego symbolu, który świadczył by że odszedł tak Wielki Człowiek.
O ile poprzednia fotografia z "quadem" w roli głównej miała pewne zalążki sportowego ducha, to ta już niestety nie. Jest pewna nieostrość na kołach i garść rozbryzgów, świadcząca o ruchu, ale to jest wszystko. Te szpryce wyrzucanego błota po obu stronach, mogły być bardziej widowiskowe, gdyż efekt ruchu w tej pracy jest raczej "ślimaczy". Niekorzystne jest również kadrowanie. Jest nieco banalne, a spojrzenie "sportowca" prosto w kadr, trąca pozowaniem. Ponadto, włażąca od dołu w kadr nieostrość, jest dość sporą przeszkadzajką.
Przeglądając tę pracę, zastanawiam się gdzie Autor ukrył ową misterność. Szukam jej w linii średniego, czy wysokiego napięcia. Szukam na pobliskiej gałęzi. Tylko nie wiem czy tej na górze kadru, czy może tej w LD. Być może misterne były chęci Autora, gdyż fotografia jest kompletną klapą i to pod względem kompozycyjnym jak i ekspozycji.
Kolejny przykład dyskwalifikacji zdjęcia już na starcie, ze względu na rozmiar pracy. Autor prawdopodobnie nie miał wyjścia, celowo zmniejszając format, gdyż w dalszych partiach kadru widoczny jest szum. Nie pomógł również zabieg konwersji do B/W, zwiększając tylko nieatrakcyjność tej pracy w tym wydaniu. Zatem dalsze partie z widocznym potencjałem, zupełnie nie wykorzystane. Zaś pierwszy plan zdominowany jest przez prezentację różnych gatunków polnych roślin na ekranie przepalonego lustra wody. Szkoda potencjału miejsca
Fotografia ukazująca szereg błędów, czyniąc tę pracę nieatrakcyjną. Wypełnienie LD kadru z ludzkim palcem, na dodatek z widocznymi liniami papilarnymi. Białe zbyt sterylne, płaskie i bez wyrazu tło. Nieatrakcyjna, zaszumiona faktura motyla, brak szczegółów w partii głowy i odwłoka, z kłującym brakiem ostrości. Ogólna ciasnota i układ w kadrze.
Doskonała próba przełamania stereotypu, jakoby kategoria "reportaż", była zarezerwowana wyłącznie dla sytuacji gdzie prezentowana scena musiałaby "posiadać" człowieka w roli głównej. Tak było do dzisiaj, gdyż autorowi udało się przełamać definicyjne pojęcie, dopisując do niego także inne istoty żyjące. Mamy wszystko co powinniśmy mieć w udanym reportażu. Doskonałe wprowadzenie, akcję, niebanalną sytuację życiową, zgrabną kompozycję w kadrze. A mamy coś jeszcze - doskonałą jakość techniczną w postaci świetnej ostrości i braku szumów, co czyni z tej pracy znakomity "reportaż"
Przykro mi że jestem zmuszony do tłumaczenia się ze swojej analizy. Otóż drogi "papa_rdelle"! Gdybym uprawiał zarzucaną mi tautologię, napisałbym że: bokehy są w odcieniach niebieskich i pomarańczowych, że pająk ma cienkie nóżki i jest czarny, że gałązka otoczona jest żółtym światłem itp. Ja napisałem swoją analizę, na podstawie tego co czuję. Sztuką jest również grogi kolego, ubrać zwyczajne słowa w taki sposób aby umiały się zgrać z tym co widzimy. Więc w tym przypadku moja analiza jest konstruktywną recenzją o artystycznych walorach tej pracy. Bo technicznie jest bez zarzutów...Więcej pokory drogi kolego - nie ma ocen obiektywnych, są tylko subiektywne.
Fotografia ukazująca szereg błędów zarówno tych technicznych jak i kompozycyjnych. Mały rozmiar pracy, nieciekawy fragment "lecącej" architektury, niedostateczna ostrość to pierwsza sprawa. Zastanawiająca jest idea stworzenia tej pracy, gdyż nie ma ona żadnego przesłania, zwłaszcza że ubrana w chaotyczną szatę kompozycyjną, ze świata "mroku", bez widocznej szczegółowości na pierwszym planie, z mnóstwem przeszkadzajek min. góra kadru, stawia w mrocznym świetle tę pracę. Pracę która niestety milczy.
Tym razem, autor sprezentował nam piękną opowieść. Opowieść która rzuca ciekawe i nietuzinkowe światło, na prezentację natury. Otóż oprócz pędzli z farbą, a może przede wszystkim, autor maluje przepięknym światłem. Światłem, które tańcząc z cudownymi bokehami, tworzy urzekający spektakl w tle. Światło które niczym neon otulający gałązkę, wydaje się być drogowskazem dla tajemniczego "podróżnika". I w końcu samego podróżnika którego odnóża tworzą oryginalne figury geometryczne. Ów postać domykając w całość kompozycję, zapewnia nam finalnie moc wrażeń, pozostający na dłużej w naszych zmysłach.
Choć autorowi tego zdjęcia zależało na przekazie, umknął on jednak pozostając tylko zamysłem. Nieciekawa konwersja, oraz trochę przypadkowa kompozycja, po prostu nie wciąga. Nasuwa się pytanie czy owa architektura nie dotyczy przypadkiem zajmującego bliższy plan drzewa, gdyż ta "prawdziwa" przygaszona gdzieś z tyłu, ginie nie ukazując nam faktycznego przekazu autora, czyli "grabieży"