Z przyjemnością rozłożyłabym się tutaj z koszykiem piknikowym,
spektakl chmurny wielce efektowny i uroczo zdobi górną część kadru, nieco nasycenia zdjęłabym z roślinności, ale że nastrajać fotka ma na tęsknotę do lata, tudzież na tak jestem... :)

przyjemny to obrazek ...:)

W takim razie Akci, z przyjemnością Cię na taki piknik pod chmurami zaproszę ;D - jak tylko zrobi się ciepło - to naprawdę niedaleko jest... ;)
Arturze, dziękuję pięknie za "moc" komentarzy ;). Cieszę się, że spodobało Ci się to zdjęcie.
Pozdrawiam!

yyy nie - nijak nie czuję tej kompozycji

Podoba mi się styl i technikalia .. średnio czuję kompozycję i temat.

Maka, tematem miało być zderzenie wiosennych "mocy", składających się na ogólną energię tej pory roku ;). Stąd też, w dużej mierze, wynika kompozycja (w moim odczuciu chmura ze wzgórkiem porośniętym makami w dużym stopniu się równoważą), jest ona jednak taka także dlatego, że zdjęcie zrobione zostało w mieście :), w kadrowaniu byłem więc dość mocno ograniczony przez wielu architektów...;)
Dziękuję za komentarze :).

czemu niebo takie wyblakłe???

No nareszcie uwaga której się spodziewałem! ;) Odpowiedź poniekąd w pierwszym zdaniu mojego poprzedniego komentarza... Dodam, że z oryginalnym kolorem nieba robiła się z tego kompletna landryna, gubiła się faktura i trójwymiarowość chmur, a nie taki efekt chciałem osiągnąć. Ale jasne, taka wizja nie musi się podobać i rozumiem to doskonale ;).

Błękit nieba, fajnie by kontrastował z czerwienią, teraz trochę to nienaturalnie wygląda. pzdr

Nie no jasne, że nienaturalnie ;) Taki miałem pomysł na to ujęcie po prostu.
Również pozdrawiam!

Mnie się akurat zbicie niebieskości tutaj podoba ... sam tak robię :)

gdyby kobieta ubrała się tak kolorystycznie, z pewnością stałaby się obiektem drwinek i obgadywanek. a naturze uchodzi na sucho :) ładnie uchodzi..

Widząc kwiatki mój poziom percepcji od razu przestaje być żadnym poziomem bo skala dochodzi do zera. Być może jestem fotograficznym szowinistą i nie cierpię kwiatków na zdjęciach w przeciwieństwie do kobiet ale to tylko z jednego powodu. Przesycenia. Tutaj jest jako tako, gdyby nie to niebo, które nawet wbrew kwiatkom lubię ogólnie to posłałbym to zdjęcie do ciemni bez wahania.

Inna sprawa, że niebo może być wklejone, a wtedy nie będzie cmokania nad kwiatkami.

Acrux, z tego co zrozumiałem, to cmokania i tak by być nie mogło nad nimi, skoro ich nie cierpisz ;). Jak już pisałem wcześniej, to nie miało być zdjęcie kwiatów, ani o kwiatach li tylko (również nie jestem entuzjastą takiej fotografii). One są tutaj, a raczej miały być, w moim założeniu rzecz jasna, elementem bardzo istotnym, ale nie tematem.
W odniesieniu do nieba - zapewniam, że nic tutaj wklejone nie zostało - stąd też taki, a nie inny wybór kategorii. Ingerencja polegała zasadniczo na zastąpieniu granatu nieba barwą... ""stali" (nie była to oczywiście jedynie prosta desaturacja) oraz selektywnych zabawach z kontrastem. Z ujęciem czekałem na moment, w którym maki dostaną "strzał" światła spomiędzy chmur - stąd też ich jaskrawość, której wrażenie dodatkowo zdaje się potęgować przyjęta tonacja nieba.

Ciekawe zestawienie kolorów, dość odważny zabieg, niemniej efekt końcowy interesujący.