Klasyczny urok dobrej czarno-białej fotografii.
Mała niewinna dziewczynka cieszy się na widok śniegu.
Ale czy ona aby taka zupełnie niewinna?
Tego nie jestem pewien i w tym cały blues (prócz gustownego c-b, oczywiście).

Przepiękna fotografia !!!

Magia sypiącego się z nieba puchu...
Ładnie

Wspomniana w komentarzu Wojtka niewinność, odwołuje się tu w moim odbiorze do specyficznego upozowania modelki, przywodzącego na myśl formę i ciepłą wymowę nieskalanej otwartości, właściwych dla figurek kojarzonych z kultem religijnym i podkreśloną, w tym znaczeniu, centralną pozycją w kadrze. Spojeniem obrazu postaci oraz świetnie zdefiniowanej przestrzeni w tle polem snujących się śnieżynek uosabiających delikatność, a w oprawie podobnym do rozgwieżdżonego nieba, tę percepcję uwiarygadnia. Owo uduchowienie, wyartykułowane między innymi delikatnym odchyleniem głowy doskonale wyraża się na portrecie Jeanne Hebuterne Modiglianiego (1919), który powyższy obraz wywołał z mojej pamięci.