Ciekawe.
Wstrzymam sie z glosem, ciekaw jestem jakie maja zdanie znawcy tej kategorii.
Mnie sie wydaje, ze laczenie desek (to ukosne) za mocno "ciagnie" cala kompozycje na lewo.

pewnie trochę ciągnie, ale ściana nie miała żadnego elementu, który by pociągnął/wyrównał w prawo :)

Świetnie zagrane, nienajgorzej oświetlone, scenografia klasyczna (w swoim gatunku),
ale dla tak bardzo niezrównoważonej kompozycji - wieloma składowymi, trudno znaleźć wytłumaczenie.

Może Autor coś nam opowie?

nie umiem się wytłumaczyć, wydało mi się ciekawe i tyle :)

Któryś już nasty raz z kolei tutaj zaglądam, próbuję rozgryźć ten nieład i tylko jedno mi się na myśl nasuwa. Znając wiele innych prac autora domniemywam że usiłował on coś w zasadach złamać,zrobić inaczej, pod prąd i niezgodnie z nurtem. Oczywiście udało mu się, połamał wszystkie zasady od światła w akcie począwszy na kompozycji skończywszy. Wyszła z tego awangarda ale nie jest zła. Przyjmuję światło w całości kompozycję również pomimo zdecydowanej przewagi na jedną stronę natomiast nie leży mi taki układ kadru. Po prostu większość z nas jest praworęczna, prawie cały świat jest tak zorientowany, no powiedzmy oprócz tych co po lewej stronie mają fajerę, więc ten jeden aspekt odwróciłbym i kadr mi zagra. Spróbuj autorze to zdjęcie odbić w poziomie, myślę że efekt Cię zaskoczy.
Zdjęcie na tyle kontrowersyjne że dobre. Mnie osobiście podoba się.

dziękuję, myślę, że na tym to polega, żeby coś inaczej zrobić, bo mielibyśmy miliony takich samych fotografii nagiego,perfekcyjnie oświetlonego i upozowanego ciała ludzkiego :) dziękuję

Do ulu zabrał i tyle. Pozdrawiam.

Umieszczenie modelki (i pozostałych elementów) w LD jest jedynym elementem równoważącym; odbicie spowoduje jeszcze większe dociążenie narożnika - PD jest bowiem formalnie najcięższym narożnikiem w każdej kompozycji.

Liczba elementów powodujących brak równowagi w tym kadrze jest tak duża, że nie da się jej przywrócić używając konwencjonalnych możliwości postprodukcji.

Otwartą kwestią pozostaje, czy jest to zamierzone działanie - a jeśli tak, to co chciał Autor tym brakiem równowagi opowiedzieć widzowi.

Stąd moje pytanie w poprzednim komentarzu.

zamierzone i przemyślane i policzone :)

Pytanie brzmiało, jaki był cel pozbawienia kompozycji równowagi. :)

Alternatywnie, zmieniając kilka elementów, w tym najważniejszy - kierunek spojrzenia modelki - możemy osiągnąć częściową równowagę:

https://www.fotoferia.pl/files/altc.jpg

no tak, zasady zasadami, ale mi się spodobało właśnie TO spojrzenie i TA mina, uznałam, że się nie przewróci na lewo - mimo wszystko :)

@vita, nie chcę się spierać w kwestii rozkładu ciężarów w kompozycji aczkolwiek mam przed sobą autorytet, natomiast jak zawsze pobrałem sobie zdjęcie i wykonałem mirror bo jak nie zobaczę to nie uwierzę i pomimo znanych mi zasad kompozycji w tym niezrównoważonym układzie jest siła i równowaga pozorna. Otóż dzieje się tak dla tego że ogromna połać ściany też jest ciężarem w kompozycji i będąc z prawej zgodnie ze wszystkimi prawidłami ciągnie tę kompozycję zgodnie z zasadą prawego dołu a przenosząc ją na lewą stronę pomimo obciążenia PD pięknie równoważy obraz. Takie moje zdanie zaznaczam spierał się nie będę albowiem wszyscy postrzegamy inaczej.
Powiem jeszcze że powyższa Twoja propozycja mnie w ogóle nie leży.

Dla celów edukacyjnych - waga ściany zależy od jej położenia względem modelki, a częściowo również tonacji zdjęcia (dlatego w mojej propozycji zdjąłem ciepły ton). Ściana po prawej stronie modelki zawsze będzie cięższa, niż po jej lewej strony (strony z puntu widzenia oglądającego), nawet jeśli będzie jej powierzchniowo tyle samo.

Po odwróceniu ściana będzie lżejsza, a tym samym PD cięższy, dociążony wtedy wszystkimi z użytych elementów.

Autor oczywiście mógł chcieć osiągnąć konkretny efekt narracyjny (a niezrównoważona kompozycja jest użytym środkiem artystycznym), ja jednak nie potrafię tego odczytać (co może być moim problemem - stąd pytanie do Autora) i jedyne co widzę, to całkowicie zaburzona równowaga i towarzysząca jej irytacja :)