Świetne foto.
Trochę szkoda, że ostrość na pacjencie nie jest idealna.

Po co to zielone tło? Nie lepiej dać neutralne, żeby zdjęcie miało silniejsze oddziaływanie?

Dla mnie ostrość jak na takie szkło ok.
Lubię pajęczyny w tle. Podobają mi się kolory i światło. Osobiście dałabym trawkę całkiem pionowo. Ale to ja, nie przejmuj się. Mam fioła na punkcie takich odchyłów, niektórzy mówią na mnie poziomica

To nie jest idealny kadr i Autor miał tego świadomość, ale Autor lubi to ujęcie i ciężko nad nim pracował. Trudno było w środek pajęczynki wstawić wywijającego się delikwenta. Autor ma masę innych ujęć z super ostrym ślimolem, ale już kompozycyjnie nie podobało się Autorowi jego ułożenie. Patyczek rzeczywiście, mógł Autorzyna podprostować ;)

Dzięki za komentarze :)

Gratulacje ZD!

oł je!

Gratulację dla autorki i tresowanego modela :)

Bokeh rządzi, Meczato! ;)
Dziękuję! Modele mają ze mną przerąbane. Jak jednemu pokiwam palcem i szepnę, że mu rogi obetnę, zaraz chodzi jak zegarek ;)

A tak na poważnie w tym sezonie mam jobla na punkcie pajęczyn..a że na punkcie ślimolków też, to połączyłam jedno z drugim ;)
Teraz byłam na łące w niedzielę, ale nici z pajęczyn. Wszystkie pajączki już pochowane. Siedzą teraz w tych swoich puszystych i cieplutkich kokonikach i nawet odwłoków nie chcą wystawić :/

Miło,że góra docenia czasem takie bokehowe fotki. Bo ostatnio to raczej trendy szare, bure i ponure. Ale nic to trzeba robić swoje:)

Pajęczyny uwielbiam, byle nie na twarzy:)
Mam w galerii kilka zdjęć z ich udziałem. Na pająki wybieram się od dwóch lat, ale w lecie zawsze w końcu ganiam za motylami. Jesień tak jakoś szybko mi przelatuje, że jak wyjdę na łąkę to już pająków nie ma. Czasu na zdjęcia z każdym rokiem coraz mniej. I jeszcze ta niby zima przed nami, fuj :(

Pofoć sobie w sezonie pająki. Szczególnie polecam to osobom z arachnofobią. Miałam silny lęk przed pająkami, a gdy zaczęłam je fotografować i dostrzegłam, jak to one bardzo się mnie boją. Gdy taki maluch się wystraszy, nic go już z kryjówki nie wykurzy, trzeba szukać nowego obiektu.

Sezonowa "sesja z pająkami" była dużym krokiem do przezwyciężenia fobii, autentycznie!
Dowód? Kiedy w moim mieszkaniu widziałam pająka w panice brałam kapcia i waliłam nim o ścianę tak długo, aż nie ukatrupiłam biedaka. Tak, to było okrutne, ale człek pod wpływem strachu, jest zdolny do wszystkiego. W chwili obecnej biorę przerażonego malca do słoika i wypuszczam do ogródka, a w najlepszym wypadku, te długonogie za nogę i siup za okno :D

W mojej miejscowości motyli znikoma ilość. Sporo czasu zmarnowałam na łąkach w ich poszukiwaniu i dałam sobie spokój.

Ja pająków się nie boję. Mimo,że użarł mnie kiedyś krzyżak.
Boję się złych ludzi i żmij- panicznie. Z ludźmi się oswoiłam, na sesję ze żmijami się nie zdecyduję. Chyba że im ktoś najpierw zęby jadowe powybija:)

Oodważna z Ciebie bohaterka. Mnie jeszcze żaden nie użarł.
Dobry pomysł z jadowitymi wężami ;)
Miłego dnia!

Gratuluję ZD, fajny pomysł.
Ostrości na modelu chciałoby się więcej, wiec ocenka z minusikiem :)
PS Ja tez boję się pająków, więc może skorzystam z propozycji :)

Dzięki. Później może wrzucę innego z tej serii, ostrzejszego ;) Ale to już nie to!