lack of quality, lack of interesting light...
keep trying ;)

Tak przez pomylke skompresowalem skompresowane juz zdjecie dlatego tak jakosc poleciala co do interesujacego swiatla to jest go tu mnostwo.
Pozdrawiam.

Na obrazku nie wygląda to jakby Matka Natura zgotowała w tym momencie jakieś specjalnie szałowe widowisko, ale wierzę Autorowi na słowo. Dla mnie przede wszystkim też sam kadr niespecjalnie udany, taki nijaki... zwłaszcza pierwszy plan nie zachwyca. Chyba spróbowałbym wyeksponować lepiej jezioro, poszukać jakiejś konkretnej kompozycji nad jego brzegiem, albo pomyślał o szerszym ujęciu z któregoś z tych wierzchołków.

Chetnie zobacze na twoich zdjeciach gdzie" Matka Natura zgotowała w tym momencie jakieś specjalnie szałowe widowisko" masz chociaz jedno ?
Pewnie nie i nie wazne, wiekszosc zdjec kture robimy sa niestety zupelnie codzienne , te wyjatkowe trafiaja sie b.zadko niestety.
Kwestja kadrowania , szukania kadru gdzie indziej ;) zaufaj mi ze wiem co robie i znam to miejsce lepiej od ciebie aczkolwiek to co robie wcale nie musi ci sie podobac ;)
pozdrawiam

Jak juz pisalem do kolegi wczesniej pomylilem zdjecia i jakos przy kompresji poleciala, dlatego smialo prosze glosowac na ciemnie.

Autorze, żebyśmy się źle nie zrozumieli nie oczekuję, że za każdym razem musi być dosłownie "szałowe widowisko". Ale często sama złota godzina czy jej okolice nie zapewniają odpowiedniej magii, gdy np. na niebie panuje nuda albo sam wschód słońca jest mdły i niemrawy.... Tu mam zwyczajnie wrażenie, że czegoś brakło, tego czegoś co zmienia sympatyczną pamiątkową fotkę z trekkingu w pejzażową fotografię.

Czy ja mam coś z szałowym widowiskiem to nie wiem, zresztą żaden ze mnie autorytet. Najbardziej szałowe widowisko w życiu oglądałem stojąc w strugach deszczu rozświetlanego zachodzącym słońcem i obserwując wielką tęczę tworzącą łuk nad całą doliną poniżej z położonym pośrodku niej klasztorem. I nie mogłem nawet wyjąć aparatu, bo nade mną była taka ulewa jakby mi ktoś nieustannie kubły wody wylewał na głowę :) A takiego obłędnego światła nie widziałem nigdy wcześniej ani później. Czy żałuję, że nie dałem rady wtedy robić zdjęć - nie, bo i tak najważniejsze jest to co po takich wycieczkach pozostaje nam zakodowane w korze mózgowej, a nie na matrycy aparatu... Pozdrówki.

Kompozycja dusi się górą.