Cały ciężar kompozycji zebrał się właściwie w PD rogu, na przecięciu linii ludka i łyżki. A co z resztą kadru?

Puste miejsce powyżej rozluźnia dolne spięcie ;) myślę że w tej fotografii nie potrzeba już nic więcej... ale dziękuję za komentarz...

Evene... chcesz mieć spięcia w całym kadrze? W kilku miejscach? Takie jak to w PD?

Okej rozumiem, że chodzi Tobie o równowagę...
Równowaga jest... możę ciut tylko za dużo góry...ale i ta ma ostatecznie swój urok.

Ja tę pracę zaczynam Czytać od Twarzy naszego Coghito... podazająć wzdłuż jego sylwetki, wzrok mój zostaje skierowany bardzo szybko na łyżeczkę i dochodzę do jej "finalnej czesci", w której zazwyczaj mieści się strawa... jak to przy tego typu narzedziach kulinarnych... Wzrok mój wraca na Twarz Pana Coghito... Później idę w tę przestrzeń ponad nim i zastanawiam się... to miejsce na jego utrapienie, marzenie o lepszym dniu, po spozyciu basenu kawy liczy na swoistego rodzaju przebudzenie ? Zastanawiam się czy nie powinno tam być chmury z monologiem naszego bohatera... bo ta praca to jeden wielki monolog.
Odważę się nawet na komentarz, że to może być autoportret...


Lubię takie spięcia. Wybijanie z równowagi w statycznych kompozycjach ma również ciekawe znaczenie dla mnie jako widza. Więc ta prtzestrzeń ponad głową... zresztą to żadna nowość!
Luibię równowagę... ale czasem burzenie tej też ma sens.

Dla mnie... Wartościowa praca.

Serdecznie dziękuję za bardzo miłą dla mnie interpretacje i odbiór fotografii...

Dziękuję bardzo!

- Komentarz usunięty przez moderatora dnia: 2017-03-27 07:12:05 -

hmm... czymże jest spowodowane takie nastawienie?