I oto znowu mamy piękny przykład jak siła prostoty i detalu działa na całość obrazu. Kadr został pięknie podzielony przez poziomą linię zamglonego horyzontu oraz ułożone perspektywicznie linie śladów kół (?) U zbiegu tych linii znajduje się postać nadająca pracy charakter inny niż tylko krajobraz. Układ w kadrze zdało by się do bólu centralny powinien nudzić oko oglądającego ale tak nie jest. Dlaczego? Z dwóch powodów. Po pierwsze z lewej strony obrazu lekko zarysowuje się wzniesienie przenosząc ciężar pracy nieco w tym kierunku, a po drugie w dole kadru na pierwszym planie rośnie sobie samotny maczek stanowiąc nie tylko mocny punkt kolorystyczny dla całej pracy ale także budując nieco skośną linię wraz z postacią i wspomnianym wzgórzem. Dzięki postaci, jak rozumiem grającej stracha na wróble oraz makowi praca może być odbierana jako żart, lub jak kto woli nieść jakieś nostalgiczne przesłanie. Wniosek? Szukajmy wyłącznie samotnych maków całe pole często bywa trudne do ogarnięcia. Świetna kompozycja, bardzo dobry plan, zdolne oko. Gratulacje.

ha!!!!! to ten pan, który medytował na pomoście spowity pięknym światłem :)... tu równie sprzyjające warunki świetlne i kadrowe... i ten maczek ;)
oczywiście jestem za publikacją !

Tak, to ciągle ten sam niestrudzony...Dzięki Magdo:)

swietna praca !

Bardzo dobra fota

;)

pobiegać na golasa po rosie-bezcenne:-)
a tak serio, to i kadr i warunki sprzyjają tego typu zamysłowi. bardzo mi się widzi.

świetne ;)

Jest zacnie :)

piekna barwa.