na razie bez głosu ;)
czekam na tekst mhihihihih

skoro sama fotografia opowiada to znaczy że jest sens . publikuj

@spd opowiada? a o czym?

Zależy od obrazu, uważam,że nie w każdym przypadku, P.

Co do tego obrazu, potrzebny. Ogólnie widać jakieś zmęczenie, radość kobiety chwilą wytchnienia, ale czy to mama dziewczynki, nie wiem.

Wszystko jest czytelne,nawet to z jaką przypadłością u dziecka,musi się borykać matka,która patrzy na nie z wielką miłością ...można ?...można :-) na TAK !

Dla mnie jako kategoria "reportaż" nie jest czytelne (chyba, że kategoria człowiek byłaby to). Pierwsze zdjęcie pokazuje chore dziecko (nie wiadomo czy jest w szpitalu, czy we własnym mieszkaniu z podpiętą aparaturą medyczną, czy to chłopiec, czy dziewczynka, obstawiam na to drugie). Na drugiej fotografii widać kobietę. I tu już potrzeba informacji. Nie wiadomo kim jest dla niej chore dziecko, może siostrą, może matką, może ciocią? A może to wolontariuszka współpracująca ze szpitalem na oddziale dziecięcym?
Potrzeba więcej informacji, to reportaż, więc nie można tu sobie dopowiadać, interpretować o swojemu. Jako widz chcę autentycznych wiadomości.

Za @pawelpch, publikuj.
Wolontariuszka z takim oddaniem i miłością w oczach?...wątpię.

Ups, wdarł się błąd logiczny w mojej powyższej wypowiedzi.
Miało być nie wiadomo, kim jest kobieta dla chorego dziecka, a nie kim jest dla niej chore dziecko ;)

A starsza siostra nie patrzy na młodsze rodzeństwo z miłością? Może to dziecko nie ma matki, a wychowuje ją starsza pełnoletnia siostra? Ludzie mają przeróżne zawirowania życiowe, dzieci też.

Czasem wystarczy tutuł, czasem potrzebny również opis, czasem może być bez tekstu a czasem jest on obowiązkiem.
Tutaj być może wystarczyłby tytuł, może jedno zdanie opisu.
Osobiście lubię interpretować obrazy po swojemu, zawsze tak robię...ale później zastanawia mnie jednak, o czym autor chciał mi opowiedzieć.
Dla uparciuchów, którzy nie lubią tytułowania prac, po prostu niech ich nie czytają i się nad tekstami nie zatrzymują... ja lubię czasem poczytać.

Prowokacja udana...
Na koniec daj tytuł ;)

Gdybym chciał być wstrząsający nazwałbym tą sekwencję: "Post Mortem", myślałem, że gruba czarna linia rozdzielająca osoby dramatu jest wystarczająco czytelna...

Zdjęcie po lewej wskazuje, że dziecko jest poważnie chore, nie chodzące ( pilot do łóżka medycznego, podejrzewam, że jest też materac przeciw odleżynom ), w rogu zestaw do inhalacji. Dziecko choruje na astmę oskrzelową, a może ma zapalenie oskrzeli? Mogę przyjąć, że jest po ataku duszności. Kobieta patrzy na dziecko z spokojem, być może kilkanaście minut temu doszło do silnej obturacji, ale udało się to opanować, obyło się bez RM i szpitala. Zakładam, że zdjęcia mogły być zrobione w zupełnie innych okolicznościach i tylko ze sobą zestawione.

Ja pozwolę sobie zacytować słowa Rafała " Czasem wystarczy tytuł, czasem potrzebny również opis, czasem może być bez tekstu a czasem jest on obowiązkiem".

Tak właśnie. Wszystko raczej zależy kto jest na zdjęciu i jak został sfotografowany ( w jakich okolicznościach ). Tutaj chciałabym poczytać.

Publikuj.

Do poczytania jak brak opisu może całkowicie zniekształcić odbiór zdjęcia. Artykuł tym ciekawszy, że jest to jedno z najsłynniejszych zdjęć w historii fotografii, nagrodzone Pulitzerem i mające opinię takiego, które broni sie samo. Całkowicie błędną, jak widać.

http://blogbiszopa.pl/2010/05/fotografia-ktora-przegrala-wojne/

Ta praca jest dla mnie natychmiast czytelna i nie wymaga opisu. Opis oczywiście będzie wartościowy, nie zaszkodzi go przeczytać. Będą go szukać na pewno ludzie o wyższym poziomie empatii, wrażliwi na losy innych, lubiący znać ze szczegółami trudne historie innych.
Przy braku danych odczytuję, że to matka i córka, a obraz mówi wszystko.
W rzeczywistości może to nie jest matka, tylko inna krewna albo opiekunka.
Tak czy inaczej, to akurat zdjęcie w moich oczach broni się i z opisem i bez.

Za dużo tu się gada!!! Obraz ma mówić, i tak tu jest. Publikuj!

Tylko na tyle Was stać?

Gdybym chciał być wstrząsający nazwałbym tą sekwencję: "Post Mortem", myślałem, że gruba czarna linia rozdzielająca osoby dramatu jest wystarczająco czytelna...

Widocznie nie.
I może to jest odpowiedź na Twoje pytanie, czy warto dawac opis.

Oczywiście, że nie liczyłem na czytelność tego skromnego zabiegu. To jest zagranie podprogowe... Napisałem o tym, żeby unaocznić jak niewiele w tej historii powie obraz pozostawiony bez kontekstu.

Autorze na białym passe partout czarna linia rozdzielająca obie fotografie byłaby wyrazista i pewnie mniej z nas przeszłoby obok tej "krechy" obojętnie.

Oglądając na PE i czarnym passe partout krecha ta traci na symbolice.

Można teraz się spierać o to i tamto...
Dla pewności odpowiedniej interpretacji widza, w takich przypadkach warto dawać w tytule bądź opisie słowo klucz, używać mocniejszej symboliki albo pokazywać tylko bystrym widzom, których "stać na więcej" ;)

Prawda jest taka, że nie chciałem dać białego tła, właśnie żeby uniknąć błyskawicznych skojarzeń oraz z innego powodu. W ogóle te dwie prace 'skleiłem' tylko na potrzeby tej prezentacji. Oczywiście to jest prawdziwa sekwencja, jedno zdjęcie po drugim zrobione w tym samym miejscu. Ale wciąż nic nie wiecie o tym, co się tam działo, kim są uwiecznione osoby, jak to się skończyło... Nikt nawet nie zbliżył się na strzał z łuku.

Uważam Twój eksperyment za udany... i podzielam Twoje zdanie w sprawie tytułowania opisywania fotografii reportażowej.

odpowiedziałem tylko na samo pytanie o czarną krechę... albo w opisie, albo zwiększyć moc symboliki, której jak sam mówisz, nie zawsze jest nam podrodze robić bo miesza i w kompozycji i w temacie.

:) :/ :(

Autorze, ja się wcale z Tobą nie spieram. Uwazam, ze do wielu prac, zwłaszcza reportazowo-dokumentalnych, opis jest konieczny.
I bystrość odbiorcy nie załatwia niczego, może co najwyzej sprzyjać wielości interpretacji. Interpretacja "Post mortem" nie byłaby pierwszą moją (choć można się pewno spierac co do mojej bystrości ;]).
I powstaje też pytanie, na ile w reportażu/dokumencie pozostawianie zbyt wiele dla interpretacji jest słusznym. Z linkowanego przeze mnie wyżej artykułu wynika, że niekoniecznie, z Twojej wypowiedzi również.

Nie rozumiem. Sam autorze w opisie zaproponowałeś dyskusję, użytkownicy wypowiadają się,a widzę,że usilnie chcesz udowodnić, że ten obraz nie trzeba tłumaczyć. Scenki poszczególne rozumiem,ale połączenia ich nie zrozumiałem, w sensie kto jest kim dla kogo. Pozdrawiam

Nie mam pojęcia w którym miejscu napisałem, że tego obrazu nie trzeba tłumaczyć... Wręcz odwrotnie - napisałem, że oprócz mnie w tym wątku nikt nie ma pojęcia, o co chodzi w prezentowanym zestawieniu.

Jaka niedoskonałośc odbiorcy azet? Jakie masz tu przeslanki do stwierdzenia, że jest to historia pośmiertna?
Tak nawiasem mówiąc Autorze, ta gruba czarna linia nie bardzo wyglada jak gruba czarna linia, tylko jak rozdzielenie dwóch zdjęc dyptyku (w moim odbiorze).

biorąc pod uwagę fakt, że to jakiś piąty dyptyk w moim życiu, oraz to, że powstał w jakieś dwie minuty, pod wpływem impulsu spod innego zdjęcia zamieszczonego na FF, to tyle miałem czasu na tą linię, co by stwierdzić, że musi być nieadekwatnie szeroka. I jest. Ale to jest najmniej ważna sprawa tutaj.

Azet, Ty nie wspominałeś. Autor wspominał. "Post mortem" znaczy "po śmierci". Jak rozumiem Autor wie, co fotografował. Odbiorca może nie wiedzieć, a nawet nie musi, i trzeba mu napisać.
I co ma do tego głosowanie?

I tu też się mylisz, bo tytuł "post mortem" jest nie-dosłowny. Wywołałem ten film dopiero po śmierci młodszej z bohaterek.

INFINITY

To aparatura medyczna, jak rozumiem, a jej nazwę można interpretować różnie. Albo w ogóle jej nie interpretować. Zresztą łatwiej o interpretację, kiedy się już wie, o co chodzi.

zaraz znów ktoś wyskoczy, że bije się tu pianę :P

:))))))

Nie, dlaczego? Bardzo pouczajaca dyskusja, zwłaszcza wobec nie tak dawnego obwieszania psami opisów zdjęć.

Oraz faktu rozpoczęcia specjalnego forum o biciu fotograficznej piany - chyba znacznie lepiej tutaj. Przynajmniej na względnie jeden temat a nie od Sasa do Lasa.

Ale ja Autorze wcale nie napisałam, że ten film wywołałeś przed śmiercią bohaterki, ani że tytuł jest dosłowny. To by było zresztą bez sensu, bo nie miałam po temu żadnych danych. Np. opisu ;]
Ta rozmowa zaczyna być coraz bardziej irracjonalna ;)

stop jej zatem :)

Pragnę tylko zaznaczyć, że powyższe fotografie oraz szereg innych wykonanych do tego samego materiału (tytułu nie zdradzę oraz tematyki) nigdy nie ujrzały światła dziennego. Minęły już cztery lata a ja wciąż nie mam siły opowiedzieć tej historii. Dlaczego zatem znalazły się tutaj?

Bo nagle poczułem, że muszę zareagować. Mam setki, jeśli nie tysiące zdjęć zrobionych do długoterminowych projektów dokumentalnych. A co wpadnę na Fotoferię to widzę wrzucone pojedyncze facjaty bezdomnych, złapanych na ulicy, bez pomysłu, bez ciągłości, fota z więzienia, która wyzwoliła u mnie płomyczek na końcu lontu, to samo (choć autor w pewien sposób się wybronił) mam poczucie, że to się wrzuca 'dla draki' - patrzcie jaki jestem gieroj - cykam meneli, jadę w Bieszczady wypalać węgiel drzewny... Mocne materiały? A może słabe...

Fotografia poza sferą wizualną i znaczeniową to jeszcze etyka i poczucie obowiązku. I mam nieodparte wrażenie, że o tym, to już po sekwencji zapisz do weba - nikt nie pamięta.

No pewnie, że rozmowa pouczająca. Tak samo jak pod wilkami. To drugie zagadnienie w krótkim czasie, które warto poruszać pod konkretnymi fotografiami... Tu opisy pod fotografią i tytułowanie prac. Pod wilczkami temat sensu powielania tematu x6.

Warto rozmawiać!

Tekst o biciu piany oczywiście znów nieadekwatny :-) to tylko żart sytuacyjny z mojej strony, na przewietrzenie tego co pod klapkami na o....

;-)

Autorze...

Wnioskujemy o możliwość dodawania serii zdjęć jako pojedynczej pracy?

Sam mam sporo materiału którego nie pokażę... Teraz.
Może i Ci od bezdomnych mają coś ciekawego do pokazania, Ci od więźniów i fantastyków?

Bo też mam czasem wrażenie bezsensowności wielu publikacji...

Ja bym z chęcią widział możliwość publikowania serii

chociaż skomentuj moją propozycję Ejjj ;)

Doskonale wiesz, że projekty, których sam się imasz, praca z ludźmi z ośrodków w jakich bywasz, to nie jest lekki chleb. Oczywiście daje taka misja sporo satysfakcji ale i niestety sumienie strasznie ciąży...

Jak nauczyć ludzi fotografować tak jak byś chciał? Jak nauczyć fotografować z zamysłem dłuższej i złożonej pracy, z pomysłem, uczuciem, oddaniem... z sensem?
Jak nauczyć kogoś patrzenia i fotografowania tak aby mógł temat przedstawić widzowi na tyle dobrze na ile temat jest tego wart?

Ja osobiście uważam, że nauka taka powinna zacząć się np na takim portalu jak ten.
W nauce budowania serii fotograficznych.

Nie punktując za beztroskie pojedyncze kadry.
Jak sam napisałeś, cytuję: "Mam setki, jeśli nie tysiące zdjęć zrobionych do długoterminowych projektów dokumentalnych. A co wpadnę na Fotoferię to widzę wrzucone pojedyncze facjaty bezdomnych, złapanych na ulicy, bez pomysłu, bez ciągłości,..."

Może warto pokazać ludziom jak należy opowiadać historie? Może trzeba przestać "lamentować" nad nieurodzajem tej ziemi, a ją nieco urzyźnić, zreformować, pokazać prostym chłopom jak należy siać i zbierać plony ?

Chyba, że masz to gdzieś, i za kilka tygodni znów wejdziesz na FF, i napiszesz, że nosi Cię, kiedy czytasz o tym, co wielu ma do powiedzenia odnośnie tytułowania prac, i pojedyncze facjaty " Upadłych " bezdomnych, chorych i bitych... znów Cię zniesmaczą.

A ja osobiście uważam, że na portalu, nawet najlepszym, nie nauczy się tego, czego uczą np. na programie mentorskim w Sputniku.

I nie lamentuję - potrząsam szklanką z fusami na dnie, może się zrobi z tego herbata. A może wróżba tysiąclecia.

Ważki problem, czytelny przekaz emocjonalny, interesująca relacja pomiędzy odbiorcą a dwiema częściami obrazu, z których ta z lewej podana jest z perspektywy osoby widocznej po prawej. Przemyślana i niebanalna narracja.

Słowa lament użyłam dla podkolorowania powagi sytuacji ;)

Napisałem już dwa razy wcześniej. To potrząsanie ma sens i uważam, że eksperyment udany. Ale może tak przejść do ofensywy ciągłej

Bo jeżeli tylko Sputnik to może by tak zlikwidować FotoFerię i pojechać do Sputnika ;) ?


Ja uważam, że fotografowania, i bycia dobrym fotografem można nauczyć się wszędzie.Ale musi się na to składać kilka składników, m.in. chętnie dzielący się ogromną wiedzą nauczyciele, ambitni i utalentowani uczniowie, praca, praca i praca...!!!

Ale żeby portal internetowy był optymalnym miejscem do takiej nauki, musi być portalem ambitnym....

Serie to jakość, nie ilość. Portale niestety idą na ilość w ostatnich czasach.

Przepraszam Autorze ale dla mnie bardzo słaby reportaż :(

Za co przepraszasz? Za to, że oceniłeś fotografie przez pryzmat kategorii? Wszak tam jest łamane przez dokument. Żaden z tego reportaż... Za to projekt dokumentalny, do którego zbierałem materiały dwa lata, a którego te dwie fotografie są zaledwie maluteńką częścią - wydaje mi się być dość mocny. Dla mnie wręcz, za mocny. W ogóle ocenianie tej prezentacji nie ma sensu, bo nie dla ocen wyrwałem dwie prace z kontekstu i skleiłem je na łapu capu. Gdybym chciał ocen, to bym kompletny i dobrze wyedytowany (w prasowym rozumieniu pracy edytora a nie obróbki) wysłał na jakiś w miarę poważny przegląd fotografii dokumentalnej względnie prasowej. Albo przynajmniej wydał z tego fotoksiążkę... Ale nie mam siły. Temat mnie przerósł i chyba już go na zawsze pogrzebię. Tu - powtarzam - służy jedynie jako pretekst do rozmowy. Cały czas mnie nikt nie przekonał, że można zrozumieć zestawienie tych dwóch zdjęć, bez opisu.

Oj Autorze łatwo oceniać innych.
Nie uważam się za Gieroja że fotografuje Węglarzy tematem tym zająłem się trzy lata temu widząc że świat ten pomału odchodzi chcę go przynajmniej udokumentować fotograficznie. Trudno na FF przedstawić cały reportaż dokument mając do dyspozycji dwa zdjęcia tygodniowo. Wracając do zdjęcia ZK nie dałem opisu z wielu powodów może wymienię te najważniejsze. Nie chciałem krytyki osoby znajdującej się na zdjęciu, nie chciałem żeby fotografia była oceniana przez pryzmat czynów modela. Czułem wewnętrznie że nie mam prawa publicznie wyciągać jego grzechów.

Jak uważacie że bez opisu ta fotografia nie ma wartości dlaczego w Inferi był tylko jeden głos na nie. I do Galerii Niskiej skoczyła po pięciu godzinach.

Przykro mi że wywiązałem taką dyskusję i jestem oceniany przez ludzi którzy nie mają o mnie pojęcia.

Zbyt pochopne wnioski, napisałem w tym wątku wyraźnie: "fota z więzienia, która wyzwoliła u mnie płomyczek na końcu lontu, to samo (choć autor w pewien sposób się wybronił)". To wybronienie się znam z korespondencji prywatnej i mnie to wystarczy. A pozostałą część przypisujesz sobie 'na wyrost'. Jednym tchem wymieniam w tym wpisie: bezdomnych, meneli, węglarzy... Widuję setkami takie foty, i tyluż mają autorów. Nie przypisywałem ich Tobie, ani nie Ciebie oceniałem. Błagam o trochę dystansu, staram się poruszyć wg mnie ważką sprawę, ale absolutnie nie było moim celem personalne wycieczkowanie. Powtarzam, ostatnio na FF kilkukrotnie powtórzono zarzuty pod adresem opisów, jak i braku opisów. Uznałem to za bardzo ważną rzecz do przywołania.

I niech Ci nie będzie przykro, że zapalnikiem była też Twoja fotografia. Dyskusja jest ważna. Może komuś coś akurat da. :)

Pax vobiscum.

Dodam , a kto o kim ma pojęcie poprzez net. Z nikim Was osobiście się nie spotkałem i nie ma pojęcia o Was jak osobach prywatnych, ani nawet poprze zprezentowane zdjęcia. Nie docierają do mnie argumenty, że /nie macie pojęcia jaki jestem/

sam sobie kreski postawię
=======================================================

Kumite nie chodzi mi o życie prywatne tylko o dorobek fotograficzny. Nie czuje że jestem Gierojem bo fotografuje w ZK .

Nie oceniam Twojego dorobku, ani życia prywatnego, nie znam Cię, ani Twoich zdjęć poza tym ostatnim. A może znam, tylko nie przypisuje konkretnej osobie. Przykro mi, że bierzesz tyle na klatę... ;)

Yamayka, to przez Ciebie ta dyskusja?
Ja miałam bardziej w pamięci zdjęcie, pod którym opis był i Autorka została obwieszona psami, własnie dlatego ze ten opis dała. Zupełnie bez sensu IMO, tak nawiasem mówiąc, no ale od tego zaczął się problem.

Dajcie mi człowieka, a paragraf się znajdzie.
Cholipa.

78 komentarzy - to jedno zdanie o nich:
Bełkot, pycha, która wynika moim zdaniem z przeświadczenia komentujących, że posiedli pełną, zamkniętą nie dającą się poszerzyć wiedzę o fotografii.

A zdjęcie.
Widzę matkę czuwającą przy chorym dziecku.
Zmęczoną, tracącą nadzieje. Właśnie najwyższym wysiłkiem zdobyła się na uśmiech.
Uśmiech jak gdyby ostatni.

Okularze, podobne interpretacje zdjęcia do Twojej pojawiły się już wyżej. Czy to znaczy, ze przemawia przez Ciebie pycha?

Autor stwierdził, że nikt nawet nie zbliżył się na strzał z łuku. Czy to znaczy, że Twoje słowa to bełkot?

Trochę umiaru i szacunku.

O ile mogę prosić :)