tak jak obiecalam tak tez czynie( sie zastanawialam czy w formie komentarza to zrobic czy w formie analizy, sprobuje analizy i zobacze czy mi wyszlo)

Dziecko, to co nam jest najdrozsze, postawione przez Autora zdjecia pod wielka, przeogromna/niekonczaca sie w oczach Dziecka , sciana kojazy mi sie jedynie z peletonem egzekucyjnym - w tym, przypadku - emocjonalnym peletonem egzekucyjnym, mowa ciala Dziecka - "H" w tym kadrze jest przerazajaca, niby sie usmiecha, bo osoba ktora ja tam postawila, to ta najukochansza i jedyna osoba, od ktorej nie powinno "H" spotkac zadne zagrozenie, jednak "H" sie boi jest oniesmielone, chce z tamtad odejsc lecz nie moze bo kazano mu tam tak stac... 1000 mysli przelatuje przez "H" mala glowke, dobre mysli, zle mysli, "H" jest bliski lez ale nie moze plakac bo przeciez bedzie mialo zrobione zdjecie, a do zdjecia sie zawsze trzeba usmiechac... ta mala istota zostawiona tam pod ta sciana... sama...

Osobiscie jestem przeciwnikiem tego typu zdjec, bo nie powinno sie dziecka fotografowac w takich sytuacjach(czyt: zmuszac do takich sytuacji) , tak samo jak sie nie powinno robic zdjec dziecku choremu, w momentach jego slabosci, to zle wplywa na psychike dziecka, maluch chce jak naj szybciej zapomniec te chwile i nie byc o tych chwilach przypominany w formie slownej: "a pamietasz jakie glupstwa robiles...", w formie wizualnej za pomoca zdjec filmow itd, maluch staje sie niesmialy, skryty, jego poczucie wartosci osobistej upada.

To jest moje osobiste zdanie i odbior tego zdjecia, jestem swiadoma tego ze nie kazdy tak to widzi.

Kadr kompozycyjnie dobrze zlozony,
Na moja decyzje o publikacji zawazyly rowniez pozytywne tudzez polpozytywne interpretacje innych urzytkownikow :)

publikuj

Ciekawe, czy ktoś z Was ma pomysł na interpretację. Chodzi mi, czy był zamysł przy tym fotogramie. Nie koniecznie musi to być zgodne z myślą autora ,ale warto sobie coś opowiedzieć . ZA

Jak już musimy silić się na interpretacje, to moja jest taka, że przede wszystkim Autor chciał uciec od sztampy portretu dziecięcego. Take uciekanie od standardu bywa naciągane i pretensjonalne, ale tu jeszcze tego tak nie odbieram. Fotograficznie niezłe, bo i kompozycja zgrabna, i paski na ubranku swoją orientacją stawiają opór linią desek.
Filozoficznie patrząc, pusta ściana może być metaforą tej klasycznej tabula rasa umysłu dziecka, ale też sugestią mnóstwa otwartych możliwości wyboru drogi życiowej. Gorzka jest natomiast refleksja, że nawet kiedy podrośnie, nie będzie w pełni bezpieczny od pułapek błędnych wyborów.

* - stawiają opór liniom desek

Coś mi się dzisiaj paluchy plączą po klawiaturze, chyba przez pogodę.

Ja mam prostszą, kazdy z nas staje kiedyś pod ścianą, trza się przyzwyczajać od małego ;]
A bez zbednych interpretacji, bardziej to o kompozycji dla mnie, może pewnym zagubieniu.
Tak.

Ja az tak pozytywnej interpretacjii jak Wojtek to nie mam, dlatego zostawie ja sobie w tym przypadku dla siebie. Bardzo wymowna fotografia, ktora rzeczywiscie mozna na wiele sposobow interpretowac. Publikuj.

Iso, no nie wiem, czy taka pozytywna. Nie chciałem wcale sugerować beztroskiego optymizmu, dlatego moje ostatnie zdanie miało raczej cierpki nastrój.

Wojtus wiem.dokladnie co wyraziles w swoim komentarzu, ale... ale... (tak tak mam ale ;) ) Nawet to ostatnie zdanie jest pozytywne w stosunku do tego co ja sobie zinterpretowalam widzac to zdjecie :)))

Iso, cholera, pesymista trafił na pesymistkę.

To teraz się zastanawiam, które paski Iso ma w interpretacji :)

Wojtek napisze co mysle jak z pracy przyjde bo nie wiem czy po moim wywodzie, dam rade pozniej wszystko dokonczyc ;) kip smajling :)))))

Wywołałem, to teraz ja, od razu wpadł mi do obraz perspektywy małego dziecka, na wszystko patrzy się do góry,wszytko wielkie i dalekie . Pamiętam jak zadzierałem głowę do góry w kościele na sufit, figury,ambonę .Byłem runem leśnym w ludzkim lesie. Po latach zupełnie się to zmieniło, przybliżyło. Mina modelki nie pewna, onieśmielona, zderzenie . Wszystkie interpretacje dobre. Pzdr

serdecznie dziękuję za zwrócenie uwagi w stronę Mojej fotografii, jest mi niezmiernie miło czytać wszystkie komentarze i analizy pod swoją fotografią.... to daje chęci do dalszego działania :)
krótko z mojej strony może o tej fotografii, nie fotografuję zbyt często ludzi tym bardziej dzieci... nie jest to moja mocna strona fotografii aczkolwiek uważam ze warto próbować nowych rzeczy :)
fotografia powstała w bardzo spontaniczny sposób, w ogrodzie botanicznym napotkaliśmy na bardzo malowniczy domek który zawierał werandę, która jest obita pionowymi deskami.... Moja córka (na zdjęciu) przebiegła na tle tych desek kiedy jest robiłem zdjęcie... wtedy mnie natchnęło... niestety Moja mała modelka nie ma zwyczaju pozować (i chyba cierpliwości do taty) stąd taka mina i pozycja :) próbuję ukazywać na fotografiach jak najmniej ale z jak największym przekazem... tutaj dziewczynka pośród wysokich i pionowych linii pomimo dziecięcego wzrostu jest jeszcze pomniejszana poprzez tło... bezbronność i dziecięca bojaźń podsycona niepewną mimiką twarzy pozwala nam odebrać fotografię w lekko negatywny sposób... smutny... dziecko przyparte do ściany z niepewnością oczekuje dalszego rozwoju wydarzeń.... niestety na co dzień dość często zdarza nam się taka sytuacja gdzie zostajemy przyparci do ściany przez życie i jedyne co możemy zrobić to czekać na dalszy rozwój wydarzeń.