2016-12-02 15:43:10
Ciekawy, bo ostry, lekko szemrany nastrój ma to zdjęcie. Patrzę na jego bohaterów i czuję się jak intruz. Jestem tylko w sklepiku, a czuję niepokój, przechodzi mnie dreszcz. Jest w tej scenie szczerość cenniejsza niż często wyuczona i udawana uprzejmości sprzedawców. Widzę ludzi w ich codziennej walce o przetrwanie w nużącym handlowym interesie. Namiętnością papierosowego nałogu zagłuszają w sobie egzystencjalną niepewność jutra. "Amatorskość" ujęcia i oświetlenie lampą wbudowaną nie są tu mankamentem, lecz służą tematowi, a ostrość ustawiona na ostatni plan nie przeszkadza.
Zdjęcie jest dobrym przykładem zastosowania w fotografii niemal kompletnej wolnej amerykanki, która może dać przyzwoity efekt.
Szkoda tylko, że sprzedawczyni nie wyszła bardziej naturalnie i nonszalancko, ponieważ migawka poszła w momencie, gdy pochylała się (zapewne przypadkowo), jakby szykowała się do ataku na fotografa. Ta jedyna składowa zdjęcia powoduje, że wyłamię się z trendu ocen i dam srebro. No ale przecież srebro to wciąż bardzo przyzwoita ocena.
2016-11-24 20:13:37
W surrealizmie, z jego natury, logiczny porządek rzeczywistości jest zburzony. Jednak dotyczy to raczej wyłącznie logiki racjonalnych mechanizmów funkcjonowania świata, a nie logiki samego obrazu, czyli takich rzeczy jak perspektywa, rozkład świateł, cieni itd. Właśnie dlatego dobry surrealizm ma dużą siłę oddziaływania na widza, że mami nas nierzeczywistymi wizjami artysty poprzez takie przedstawienie elementów, jakby naprawdę były w obrazie.
Dlatego, gdyby w Twoim obrazie była optyczna logika na styku falująca powierzchnia wody - dolna część obrazu, wszystko byłoby dobrze.
2016-08-06 15:26:14
Trudne są analizy obrazów, które mówią same i nie potrzebują komentarzy. Łatwo wtedy popaść w zbędną paplaninę i kiczowaty patos. Jednak napiszę kilka zdań, bo zdjęcie po prostu zasługuje na uwagę.
Ta fotografia jest dla mnie przykładem, jak dużo można zdziałać aparatem bez dziwnych artystycznych poszukiwań, bez tworzenia wydumanych kreacji, za to realizując temat w prosty, bezpretensjonalny sposób.
Realizm sceny ociera się o monument. Czuję krew pulsującą w żyłach robotnika. Bardzo dobrze w dynamicznej pozie ujawnia się jego siła i witalność. Jeszcze jedno małe zwycięstwo człowieka nad materią.
Obraz jest też zmysłowy. Przypominam sobie doświadczenie tych momentów, kiedy zwykła woda smakuje wyjątkowo, kiedy przez chwilę nie potrzeba niczego więcej do zaspokojenia ciała.
Malowniczy jest stos przerzuconych przez robotnika worów. Zanurzyłem się w ich brudnawe, obsiepane kształty. Są jak fragment obrazu naturalisty. Są też symboliczne. Może każdy, komu w głowie kłębią się pytania o sens, a kto przyjrzy się worom, zobaczy wśród nich swój.
Zdjęcie jest w tonacji niebieskiej. To kolor kojarzący się z transcendencją, stałością, ładem, spokojem, świeżością, pozytywną i twórczą energią, no i w końcu z wodą właśnie. Bohater zdjęcia zdaje się być uszlachetniony pracą. Błękit również to podkreśla.
2016-06-28 15:44:46
Krótko i na temat. Zdjęcie jest bardzo ładne, ciekawie pokazana woda z pięknymi falami przyboju. Dużo subtelności, kadr nieprzeładowany szczegółami, tchnie spokojem. Przy zdjęciu z tak dużym potencjałem i zważywszy na kategorię, kompozycja powinna być też idealnie dopracowana, a tu mamy głupi błąd.
Z lewej strony kompozycja zamyka się przerwą na lewo od skrajnego drewna, a z prawej jest otwarta cięciem po drewnie. Albo konsekwentnie powinno być z lewej również cięcie po drewnie (z tego ustawienia aparatu - zbyt na lewo - oznaczałoby to jednak zbyt duże przycięcie góry na horyzoncie), albo między skrajnym prawym drewnem a krawędzią kadru też powinien być prześwit z wodą. Drugi wariant byłby chyba lepszy w tej sytuacji, tylko czy w oryginalnym kadrze jest tam z prawej jakaś przerwa (choć mała) między palami?
2016-06-14 13:59:39
Ten słynny Herkules jest bez wątpienia piękny, oczywiście dla tych, którym piękne zdają się maszyny latające.
Na portalu takim jak ten, staramy się pokazywać zdjęcia, które są wynikiem albo solidnej fotograficznej roboty, albo stanowią efekt ambitniejszych poszukiwań artystycznych, w których w grę wchodzi pomysł, zaskoczenie, a jeśli nie, to chociaż harmonijna kompozycja, przyjemne dla oka przedstawienie czegokolwiek.
Nie czuję, żeby powyższe foto nosiło znamiona takich poszukiwań.
Ot, zrobione z tłumu na pokazach zdjęcie jakich tysiące. Dwaj fani lotnictwa na pierwszym planie szczególnie kadru nie ozdabiają, a sygnalizują jedynie kontekst, w którym zdjęcie zostało zrobione. Moim zdaniem to mało. Gdyby jeszcze na tym pierwszym planie był las oszalałych spotterów w ciekawych pozach, który to widok sam w sobie byłby zabawny, a całość dzięki temu efektowna, to tak - wtedy zdjęcie może broniłoby się wyświetlone pod szyldem Fotoferia.
Sam samolot w tym typowym ujęciu też szczególnie nie zachwyca, choć trzeba docenić, że Autor używał głowy stosując długi czas dla dobrego pokazania śmigieł.
Zdjęcie dobre na forum o lotnictwie, jak najbardziej.
P.S.
Kocham samoloty;-)
2016-04-25 12:51:26
Tysiąc razy bardziej wolę w kategorii "street" takie zdjęcia niż strzały w żebraków, z których nic ciekawego nie wynika, które tylko silą się na refleksję.
A powyższe foto jest lekkie, zabawne, ale też refleksyjne, a maskotki wystarczyły do odegrania metaforycznej sceny.
Upadek wielkiego inspirowany zbiorowym działaniem tłumu małych podłych intrygantów, którzy teraz udają, że nic się nie stało, albo żałują uświadomiwszy sobie swoją tchórzliwą bezwzględność.
Pluszowa personifikacja mechanizmów społecznych w dobrym, prostym fotograficznym ujęciu.
2016-04-24 18:09:10
To jest bardzo dobre zdjęcie.
Jego siła jest w tym, że w lekko zabawny sposób pokazuje sprawy istotne, ale nie ma tu prymitywnego podglądactwa, czy bezinteresownej kpiny z człowieka.
Każdy człowiek śpiący wygląda raz za razem mało wyjściowo. No i co z tego? Mało elegancko sypiają żebrak, biznesmen, profesor i na pewno też papież oraz królowa Elżbieta. Tylko co ten fakt ujmuje tym ludziom z ich godności? Absolutnie nic. Każda osoba mająca zdrowy dystans do siebie nie odbierze takiego zdjęcia jako negatywne czy złośliwe przedstawienie jej osoby. Mało tego, to zdjęcie szanuje godność kobiety, bo pokazuje jej los, pozytywną udrękę macierzyństwa, nie ważne czy to jest matka, babka, czy opiekunka dziecka. W zdjęciu jest więc przede wszystkim kawał humanizmu. Ludzie, którzy tego nie widzą, nie będą w stanie zrozumieć wielu innych spraw, w szczególności pogubią się w interpretacjach wielu zdjęć i obrazów, które pokazują coś istotnego, ale na nieczytelnym dla nich, bo zbyt wyrafinowanym poziomie.
Ciekawy, bo ostry, lekko szemrany nastrój ma to zdjęcie. Patrzę na jego bohaterów i czuję się jak intruz. Jestem tylko w sklepiku, a czuję niepokój, przechodzi mnie dreszcz. Jest w tej scenie szczerość cenniejsza niż często wyuczona i udawana uprzejmości sprzedawców. Widzę ludzi w ich codziennej walce o przetrwanie w nużącym handlowym interesie. Namiętnością papierosowego nałogu zagłuszają w sobie egzystencjalną niepewność jutra. "Amatorskość" ujęcia i oświetlenie lampą wbudowaną nie są tu mankamentem, lecz służą tematowi, a ostrość ustawiona na ostatni plan nie przeszkadza. Zdjęcie jest dobrym przykładem zastosowania w fotografii niemal kompletnej wolnej amerykanki, która może dać przyzwoity efekt. Szkoda tylko, że sprzedawczyni nie wyszła bardziej naturalnie i nonszalancko, ponieważ migawka poszła w momencie, gdy pochylała się (zapewne przypadkowo), jakby szykowała się do ataku na fotografa. Ta jedyna składowa zdjęcia powoduje, że wyłamię się z trendu ocen i dam srebro. No ale przecież srebro to wciąż bardzo przyzwoita ocena.
W surrealizmie, z jego natury, logiczny porządek rzeczywistości jest zburzony. Jednak dotyczy to raczej wyłącznie logiki racjonalnych mechanizmów funkcjonowania świata, a nie logiki samego obrazu, czyli takich rzeczy jak perspektywa, rozkład świateł, cieni itd. Właśnie dlatego dobry surrealizm ma dużą siłę oddziaływania na widza, że mami nas nierzeczywistymi wizjami artysty poprzez takie przedstawienie elementów, jakby naprawdę były w obrazie. Dlatego, gdyby w Twoim obrazie była optyczna logika na styku falująca powierzchnia wody - dolna część obrazu, wszystko byłoby dobrze.
Trudne są analizy obrazów, które mówią same i nie potrzebują komentarzy. Łatwo wtedy popaść w zbędną paplaninę i kiczowaty patos. Jednak napiszę kilka zdań, bo zdjęcie po prostu zasługuje na uwagę. Ta fotografia jest dla mnie przykładem, jak dużo można zdziałać aparatem bez dziwnych artystycznych poszukiwań, bez tworzenia wydumanych kreacji, za to realizując temat w prosty, bezpretensjonalny sposób. Realizm sceny ociera się o monument. Czuję krew pulsującą w żyłach robotnika. Bardzo dobrze w dynamicznej pozie ujawnia się jego siła i witalność. Jeszcze jedno małe zwycięstwo człowieka nad materią. Obraz jest też zmysłowy. Przypominam sobie doświadczenie tych momentów, kiedy zwykła woda smakuje wyjątkowo, kiedy przez chwilę nie potrzeba niczego więcej do zaspokojenia ciała. Malowniczy jest stos przerzuconych przez robotnika worów. Zanurzyłem się w ich brudnawe, obsiepane kształty. Są jak fragment obrazu naturalisty. Są też symboliczne. Może każdy, komu w głowie kłębią się pytania o sens, a kto przyjrzy się worom, zobaczy wśród nich swój. Zdjęcie jest w tonacji niebieskiej. To kolor kojarzący się z transcendencją, stałością, ładem, spokojem, świeżością, pozytywną i twórczą energią, no i w końcu z wodą właśnie. Bohater zdjęcia zdaje się być uszlachetniony pracą. Błękit również to podkreśla.
Krótko i na temat. Zdjęcie jest bardzo ładne, ciekawie pokazana woda z pięknymi falami przyboju. Dużo subtelności, kadr nieprzeładowany szczegółami, tchnie spokojem. Przy zdjęciu z tak dużym potencjałem i zważywszy na kategorię, kompozycja powinna być też idealnie dopracowana, a tu mamy głupi błąd. Z lewej strony kompozycja zamyka się przerwą na lewo od skrajnego drewna, a z prawej jest otwarta cięciem po drewnie. Albo konsekwentnie powinno być z lewej również cięcie po drewnie (z tego ustawienia aparatu - zbyt na lewo - oznaczałoby to jednak zbyt duże przycięcie góry na horyzoncie), albo między skrajnym prawym drewnem a krawędzią kadru też powinien być prześwit z wodą. Drugi wariant byłby chyba lepszy w tej sytuacji, tylko czy w oryginalnym kadrze jest tam z prawej jakaś przerwa (choć mała) między palami?
Ten słynny Herkules jest bez wątpienia piękny, oczywiście dla tych, którym piękne zdają się maszyny latające. Na portalu takim jak ten, staramy się pokazywać zdjęcia, które są wynikiem albo solidnej fotograficznej roboty, albo stanowią efekt ambitniejszych poszukiwań artystycznych, w których w grę wchodzi pomysł, zaskoczenie, a jeśli nie, to chociaż harmonijna kompozycja, przyjemne dla oka przedstawienie czegokolwiek. Nie czuję, żeby powyższe foto nosiło znamiona takich poszukiwań. Ot, zrobione z tłumu na pokazach zdjęcie jakich tysiące. Dwaj fani lotnictwa na pierwszym planie szczególnie kadru nie ozdabiają, a sygnalizują jedynie kontekst, w którym zdjęcie zostało zrobione. Moim zdaniem to mało. Gdyby jeszcze na tym pierwszym planie był las oszalałych spotterów w ciekawych pozach, który to widok sam w sobie byłby zabawny, a całość dzięki temu efektowna, to tak - wtedy zdjęcie może broniłoby się wyświetlone pod szyldem Fotoferia. Sam samolot w tym typowym ujęciu też szczególnie nie zachwyca, choć trzeba docenić, że Autor używał głowy stosując długi czas dla dobrego pokazania śmigieł. Zdjęcie dobre na forum o lotnictwie, jak najbardziej. P.S. Kocham samoloty;-)
Tysiąc razy bardziej wolę w kategorii "street" takie zdjęcia niż strzały w żebraków, z których nic ciekawego nie wynika, które tylko silą się na refleksję. A powyższe foto jest lekkie, zabawne, ale też refleksyjne, a maskotki wystarczyły do odegrania metaforycznej sceny. Upadek wielkiego inspirowany zbiorowym działaniem tłumu małych podłych intrygantów, którzy teraz udają, że nic się nie stało, albo żałują uświadomiwszy sobie swoją tchórzliwą bezwzględność. Pluszowa personifikacja mechanizmów społecznych w dobrym, prostym fotograficznym ujęciu.
To jest bardzo dobre zdjęcie. Jego siła jest w tym, że w lekko zabawny sposób pokazuje sprawy istotne, ale nie ma tu prymitywnego podglądactwa, czy bezinteresownej kpiny z człowieka. Każdy człowiek śpiący wygląda raz za razem mało wyjściowo. No i co z tego? Mało elegancko sypiają żebrak, biznesmen, profesor i na pewno też papież oraz królowa Elżbieta. Tylko co ten fakt ujmuje tym ludziom z ich godności? Absolutnie nic. Każda osoba mająca zdrowy dystans do siebie nie odbierze takiego zdjęcia jako negatywne czy złośliwe przedstawienie jej osoby. Mało tego, to zdjęcie szanuje godność kobiety, bo pokazuje jej los, pozytywną udrękę macierzyństwa, nie ważne czy to jest matka, babka, czy opiekunka dziecka. W zdjęciu jest więc przede wszystkim kawał humanizmu. Ludzie, którzy tego nie widzą, nie będą w stanie zrozumieć wielu innych spraw, w szczególności pogubią się w interpretacjach wielu zdjęć i obrazów, które pokazują coś istotnego, ale na nieczytelnym dla nich, bo zbyt wyrafinowanym poziomie.