"Kocham i podziwiam motywy wielkie, klasyczne , dobrze obmyślane, odznaczające się czarem gry świateł i cieni, które obok kultury i wyobraźni artystycznej uwidoczniają pewien wysiłek twórczy danego artysty. Fotografję bowiem uważam za znakomite narzędzie dla twórczej fantazji i nie mogę się pogodzić z nowoczesnymi prądami, usiłującymi zepchnąć fotografję do roli tylko reprodukcyjnej. Tyle jest piękna obok nas w przyrodzie, że naprawdę nie pojmuję, jak można znajdować zadowolenie w oddawaniu rzeczy banalnych, chociaż technicznie doskonale sfotografowanych i o mikroskopowej dokładności, lub jak można gorączkowo i za wszelką cenę szukać coraz innych sposobów pseudo-oryginalnych i tryumfalnie ogłaszać, że wszystkie dotychczasowe zdobycze się przeżyły i nie mają racji bytu”  Tadeusz Wański, 1931