2020-04-24 17:01:35
Witam.
Wstrzymałem się z napisaniem analizy na równe dwa tygodnie, ponieważ uznałem, że inni mają prawo decydowania nie pod wpływem tego co skreślę. Jednocześnie nie chciałem by zaniżono oceny Autorowi pracy.
Do meriutum:
Na moim świecie jakim ja żyje woda w naczyniu zawsze trzyma poziom. Jakiekolwiek by to naczynie nie było, ale jeśli Autor uważa że poziom to złudzenie nie będę się spierał. Prosty horyzont w fotografii krajobrazu to priorytet i żadne złudzenia tego nie zmienią. Wystarczyło się posłużyć narzędziem jakim jest linijka i było by widoczne że kadr łamie się na prawo, bez żadnych złudzeń.
Moim zdaniem zdjęcie powino być poprawione i wrzucone ponownie. Czarnych gwiazd nie wystawiam, a brąz też powinien być przy pracach, które nie łamią podstawowej zasady jakim jest prosty horyzont w krajobrazie.
Teraz proszę wszystkich, którzy wystawili gwiazdy, o nie polecanie tej analizy, wszak horyzont w krajobrazie może być krzywy, a jeśli jednak powinien być prosty proszę o refleksję nad ocenami. Dziękuję i pozdrawiam.
2020-04-04 18:26:25
Witam, zacząłem od komentarza, ale troszkę się rozpisałem, więc powstała tak jakby anatomia pracy.
Podstawowym problemem, jest tutaj z kompozycja, jedna koleina na lewo druga na prawo, które w sumie prowadzą do donikąd, a chciało by się do tego pięknego drzewka w oddali. Dodatowo w krajobrazie dobrze jest unkac ingerencji człowieka, a tutaj 33% kadru to ślady po ciągniku i rozpadający się płot. Kompozycyjnie leży na łopatkach, a to za sprawą niezdecydowania Autora w którą stronę iść, czy do złotego drzewa (mocny punkt fotogragii podąża za nim wzrok że względu na umieszczenie go w kadrze, ale i inność kolorów zatrzymuje), czy drogą (prawa strona kadru). Ten kadr jest jakby podzielony na dwie części, a za sprawą jej prawej strony byłem na "Tak" bo nastrojem przypomniał mi wiersz ks. Jana Twardowskiego "Zaufałem drodze"
"Zaufałem drodze
wąskiej
takiej na łep na szyję
z dziurami po kolana
takiej nie w porę jak w listopadzie spóźnione buraki"
Drugim podstawowym problemem nie broniącym pracy jest światło. Niech Autor się wybiera na takie miejscówki godzinę przed wschodem, a kadry przy większym rozważeniu same będą wchodzić do GN bez większej umiejętności w programach graficznych. Skoro Autor już rozpoznał sprawę miejscówki warto wrócić tam jeszcze raz.
Kontra
Witam. Wstrzymałem się z napisaniem analizy na równe dwa tygodnie, ponieważ uznałem, że inni mają prawo decydowania nie pod wpływem tego co skreślę. Jednocześnie nie chciałem by zaniżono oceny Autorowi pracy. Do meriutum: Na moim świecie jakim ja żyje woda w naczyniu zawsze trzyma poziom. Jakiekolwiek by to naczynie nie było, ale jeśli Autor uważa że poziom to złudzenie nie będę się spierał. Prosty horyzont w fotografii krajobrazu to priorytet i żadne złudzenia tego nie zmienią. Wystarczyło się posłużyć narzędziem jakim jest linijka i było by widoczne że kadr łamie się na prawo, bez żadnych złudzeń. Moim zdaniem zdjęcie powino być poprawione i wrzucone ponownie. Czarnych gwiazd nie wystawiam, a brąz też powinien być przy pracach, które nie łamią podstawowej zasady jakim jest prosty horyzont w krajobrazie. Teraz proszę wszystkich, którzy wystawili gwiazdy, o nie polecanie tej analizy, wszak horyzont w krajobrazie może być krzywy, a jeśli jednak powinien być prosty proszę o refleksję nad ocenami. Dziękuję i pozdrawiam.
Witam, zacząłem od komentarza, ale troszkę się rozpisałem, więc powstała tak jakby anatomia pracy. Podstawowym problemem, jest tutaj z kompozycja, jedna koleina na lewo druga na prawo, które w sumie prowadzą do donikąd, a chciało by się do tego pięknego drzewka w oddali. Dodatowo w krajobrazie dobrze jest unkac ingerencji człowieka, a tutaj 33% kadru to ślady po ciągniku i rozpadający się płot. Kompozycyjnie leży na łopatkach, a to za sprawą niezdecydowania Autora w którą stronę iść, czy do złotego drzewa (mocny punkt fotogragii podąża za nim wzrok że względu na umieszczenie go w kadrze, ale i inność kolorów zatrzymuje), czy drogą (prawa strona kadru). Ten kadr jest jakby podzielony na dwie części, a za sprawą jej prawej strony byłem na "Tak" bo nastrojem przypomniał mi wiersz ks. Jana Twardowskiego "Zaufałem drodze" "Zaufałem drodze wąskiej takiej na łep na szyję z dziurami po kolana takiej nie w porę jak w listopadzie spóźnione buraki" Drugim podstawowym problemem nie broniącym pracy jest światło. Niech Autor się wybiera na takie miejscówki godzinę przed wschodem, a kadry przy większym rozważeniu same będą wchodzić do GN bez większej umiejętności w programach graficznych. Skoro Autor już rozpoznał sprawę miejscówki warto wrócić tam jeszcze raz. Kontra