2018-05-29 19:46:00
Niestety nie wiem jaki jest wynik głosowania,ale parę słów pragnę napisać. Zdjęcie bardzo mnie poruszyło. Tego miejsca nie wspominam dobrze, a te zwisające pasy kojarzą mi się tylko z jednym mianowicie z wyciętym około półrocznym okresem mojego życia. Każdy kto tego nie przeżył nie zrozumie. Mimo słabej jakości zdjęcia ,jego wymowa jest doskonała. Ten bukiecik leżący na krześle to taka nadzieja na lepsze jutro. Nadzieja ,że więcej mi się to nie przytrafi. Fakt , dawno nie odwiedzałam już tego miejsca, ale nikt nie wie czy kiedyś tam nie zawita. Jako pacjent albo odwiedzający. Zdaje sobie sprawę,że autor jako odwiedzający to miejsce ,mógł przeżyć szok. Tak naprawdę wszystko zależy gdzie się trafi. Niestety moja wrażliwość na takie zdjęcia i podobne sprawy jest ogromna nie moge głosować , ale mogę napisać publikuj bo " życie jest tak kruche, ulotne a nikt z nas tak naprawdę nie wie co , kiedy i gdzie los mu zgotuje, dokąd zaprowadzi i czy normalny świat jest tak naprawdę normalny czy ten po drugiej stornie to ten właściwy"
2018-03-12 12:53:34
A ja pozwolę sobie posprzeczać się z kolegą. Bo coś co mi się podoba ma właśnie zapierać dech w piersiach,a skoro nie zapiera to coś jednak z pomysłem i realizacją jest nie do końca jak trzeba. Tekstura tworzy tło , które powinno być zadbane, to może być pomalowana deska, jak najbardziej ale niech to będzie zadbane pomalowanie ,pasujące do całości fotografowanej martwej natury, albo niech odbiega od niej na tyle żeby było ciekawie.A tutaj akurat ani kolor ani faktura nie przekonują. Tak też jestem kucharką jak każda matka , żona i babka :) i kruszenie kłosów nie jest mi obce ,ale kruszone kłosy dają ich więcej niż to co widać na fotografii czyli kilka "kruszków" ni jak nie ma się to do kruszenia kłosów. Poza tym szaro-brązowy kolor tła-tekstury nie zachęciłby by mnie do kupienia produktu z takim logo.
Niestety nie wiem jaki jest wynik głosowania,ale parę słów pragnę napisać. Zdjęcie bardzo mnie poruszyło. Tego miejsca nie wspominam dobrze, a te zwisające pasy kojarzą mi się tylko z jednym mianowicie z wyciętym około półrocznym okresem mojego życia. Każdy kto tego nie przeżył nie zrozumie. Mimo słabej jakości zdjęcia ,jego wymowa jest doskonała. Ten bukiecik leżący na krześle to taka nadzieja na lepsze jutro. Nadzieja ,że więcej mi się to nie przytrafi. Fakt , dawno nie odwiedzałam już tego miejsca, ale nikt nie wie czy kiedyś tam nie zawita. Jako pacjent albo odwiedzający. Zdaje sobie sprawę,że autor jako odwiedzający to miejsce ,mógł przeżyć szok. Tak naprawdę wszystko zależy gdzie się trafi. Niestety moja wrażliwość na takie zdjęcia i podobne sprawy jest ogromna nie moge głosować , ale mogę napisać publikuj bo " życie jest tak kruche, ulotne a nikt z nas tak naprawdę nie wie co , kiedy i gdzie los mu zgotuje, dokąd zaprowadzi i czy normalny świat jest tak naprawdę normalny czy ten po drugiej stornie to ten właściwy"
A ja pozwolę sobie posprzeczać się z kolegą. Bo coś co mi się podoba ma właśnie zapierać dech w piersiach,a skoro nie zapiera to coś jednak z pomysłem i realizacją jest nie do końca jak trzeba. Tekstura tworzy tło , które powinno być zadbane, to może być pomalowana deska, jak najbardziej ale niech to będzie zadbane pomalowanie ,pasujące do całości fotografowanej martwej natury, albo niech odbiega od niej na tyle żeby było ciekawie.A tutaj akurat ani kolor ani faktura nie przekonują. Tak też jestem kucharką jak każda matka , żona i babka :) i kruszenie kłosów nie jest mi obce ,ale kruszone kłosy dają ich więcej niż to co widać na fotografii czyli kilka "kruszków" ni jak nie ma się to do kruszenia kłosów. Poza tym szaro-brązowy kolor tła-tekstury nie zachęciłby by mnie do kupienia produktu z takim logo.