TAG
Tam bym dała kielich z kwiatami, troszkę góry ciachnęła i ten fragment parapetu wy.......waliła.
To nie PhotoVogue

Izis, to moja praca.
Nie rozumiem co chcesz powiedzieć przywołując PhotoVogue.

Nic szczególnego... tam nie zwracają uwagi na "przeszkadzajki" lubia tak otwarte kadry.
A tak sobie chlapnęłam - nie w celu drażnienia, raczej zabawy ;)

To nie chlap po próżnicy :DDD
W Vogue lubią czasem dziwne rzeczy, publikują takie foty, które na FF w szybkim tempie wylądowałyby w ciemni. Ale z drugiej strony, to oni wyznaczają światowe trendy, no i szanują wizję autora.

Tak czy siak... przeszkadza mi usadowienie kielicha na przekroju deski.
Zbyt centralnie. A ja szanuję Twoją pracę. Poddaję tylko sugestii co bym inaczej zrobiła, aby mnie bardziej kompozycja współgrała.

Plamy na ścianie też wchodzą w skład kompozycji ...tak więc od lewej górnej jest pustka i odczuwam to, jako brak równowagi...No ale to takie moje patrzenie.
Innym może się podobać i nie będą mieć zastrzeżeń.

Żeby było centralnie kielich powinien stać bardziej po prawej.
W tym układzie jest na przekątnej, ale co ja tam wiem :))

W takim razie wybacz mi moją ignorancję. To ja już nic nie wiem, bo aby było całkiem centralnie, kielich powinien być wyżej, a nie po prawej :/

Centralnie, w moim odczuciu nie zawsze oznacza po środku, ale nie ma o co kruszyć kopii.
To tylko jedna z wielu fotografii. Ja ją lubię, ale innym może się nie podobać.

...i wszystko jasne :)
Ciekawa jestem jak potoczą się losy ten nietuzinkowej, prowokacyjnej pracy.
Ja nie głosowałam, jakby co ;)

Wyląduje w ciemni, bo za mało się dzieje, bo nie chciało się wejść na PE itd.
Wiesz, ja lubię ją właśnie za kompozycję, za kolor i te samotne, delikatne niezapominajki.
Czasem patrzę na ikony malarstwa i zdarza mi się odkryć, że na FF spadły do ciemni właśnie za kompozycję.
O wartości dzieła/przedmiotu decyduje również to w jakich okolicznościach powstało i kto je stworzył.

Pamiętam jak byłam małą dziewczynką i jeździłam na wakacje do babci zrywałam po miedzach i łąkach polne kwiatki. Wstawiałam je w gliniane dzbanuszki i cieszyły oczy domowników. Do tej pory mam sentyment do skromnych, dzikich kwiatków.
Bardzo podoba mi się nastrój tego zdjęcia, surowość otoczenia, subtelność roślin. Brak mi tylko jakiegoś skromnego dzbanuszka zamiast tego szkiełka.
Jak chodzi o kompozycję dałabym mniej tego stołka z lewej, więcej parapetu i kwiatki centralnie. Ale to Twoja wizja autorze :)
Publikuj

Dzięki. Szkiełko babcine, więc musi być. Mam do niego i niezapominajek bardzo osobisty stosunek. Moje patrzenie na tę fotografię jest bliskie twojemu. Też spędzałam wakacje u babci. Pamiętam te cudne zapachy lata, smak marchwi wyrwanej z zagona i agrestu, który niemal spadał z krzaka.

Doskonale Cię rozumiem. Trzeba patrzeć na swoje prace przedmiotowo, jako jedne z wielu, jako jedne z docenionych lub jako jedne z niedocenionych i już.
Dzięki takiemu podejściu do sprawy wyleczyłam się z "cierpień", że któreś ma mniej "lajków" czy zaliczyło Ciemnię ;) Nie to, to inne ;)

No i wszystko jasne ;)

Skoro szkiełko babcine- musi być. To przecież Twoje wspomnienie.
Smak marchwi prosto z zagonu...o mamo, aż mi ślinka leci :)

Ojjej! Skad tyle glosow na nie? To chyba najczesciej ostatnio pisane zdanie przeze mnie. Praca nie wolna od wad ale publikuj, jak najbardziej - klimat poezja. Ja bym go (kielicha) dal o tu Y

Bo tej jesieni czerwień w modzie ;)

Sadze, ze jest rowniez za slabo przeostrzone. Autorka da clarity max na prawo i zlota gwiazdke ma u mnie, jak nic.

Z tą ostrością jest różnie. W makro pożądana w innych obrazach nie jest obowiązkiem.
To taki, zwykły obrazek. Ot, niedbale odstawiony wazonik z zerwanymi przed chwilą kwiatkami.
Zrobiony na potrzeby domowego archiwum z czasem nabrał mocy.