Mnie się widzi :)

Dzięki.

a mnie się zupełnie nie widzi

wiele tu sie dzieje, każda postać żyje swoją przestrzenią, a kolorek dodatkowo wzmacnia treść, nadając baśniowego charakterku...Publikuj!

Ale to trzeba widzieć.
Dziękuję.

Zatrzymane w kadrze, w bezruchu i wszystko fajne ale dla mnie bez tego horyzontu (tylko w górach) byłaby zupełnie inna i mniej dynamiczna statyka fotografii :))) Dla mnie bardzo fajne

;-)

Podoba mi się, że każdy sobie, a @Autor jeszcze to podkreślił, wszystkich równo potraktowawszy w PP. :)

Evene, nie przestawiałem nikogo;-)

Jak ilustracja z książki do nauki języka.
Każdy ma własną historię.
Zatrzymuje.

Wiele świetnych fotografii wczoraj, wyróżniamy trzy spośród nich.
Gratulacje ZD!

Dziękuję.

Dołączam do @amatorkafot i innych, podobnie komentujących. Gratuluję wyróżnienia.

:-)

https://www.facebook.com/183974284968547/photos/a.190578870974755.45467.183974284968547/1229121183787180/?type=3&theater

ZASŁUŻONE BRAWA!

@Autor - "Evene, nie przestawiałem nikogo;-)" - przyglądałam sie dokładnie i przestawek nie wykryłam. ;-)
Piekny to widok, gdzie nikt nie gapi się w komórkę.
Gratuluje wyróżnienia :)

:-)

graty :)

Dziękuję za oceny.

SimCity ;)

Nie znam się kompletnie na komiksach, ale doceniam gatunek.

...Ale "Tytus, Romek i Atomek" jak najbardziej mi znane i czytane!

Miałam na myśli grę komputerową (Sim nie Sin ;)), w którą wprawdzie nie grałam, ale jest na tyle popularna, ze orientuję się na czym polega (na symulacji życia codziennego z grubsza, tu pewne odniesienia widzę też) i znam grafikę (skojarzyła mi się z obrazkiem jw).

No i ma ona (ta gra) bardzo mocne odniesienia do mechaniki kwantowej, jak się okazuje, ale o tym przy okazji ;)

Aj, rzeczywiście, teraz skojarzyłem.

Mechanika kwantowa???
Dawaj dawaj!

obudzilo we mnie wspomnienia z dziecinstwa :) a nie komorki i inne gierki ktore psuja kolezenstwo

Dziękuję.

;-)

Trafiłam na takie, dość rozbudowane porównanie, w jednym z programów popularnonaukowych.

Chodzi z grubsza o to, że rzeczywistość na podstawowym, kwantowym poziomie składa sie z pikseli, podobnie jak gra komputerowa i nie jest możliwe powiększenie obrazu powyżej pewnej skali, bez rozpadu na piksele.

Ciekawsze jest jednak to, że podobnie jak w Simach, rzeczywistość kwantowa istnieje tylko, jeśli ją obserwujemy. Możemy poruszac się i przemieszczać w dowolnym kierunku cyfrowego miasta i ono będzie istnieć, ale tylko wtedy, gdy będziemy na nie patrzeć. Jesli przestajemy i skupiamy się na czym innym - nieobserwowany fragment znika. Tę realność kształtuje nasza wola i nasze widzenie, podobnie jak to się dzieje w mechanice kwantowej.

Możesz sobie zresztą obejrzec sam, nie jestem zbyt dobra w streszczaniu, zwłaszcza, ze tu jeszcze wżenione rozważania transcendentne ;)
http://www.cda.pl/video/12029253?a=1

Dla mnie to klasyczna ilustracja z Falskiego, w którym każda akcja, egzystuje niezależnie zarówno w obrazie, jak i w opisie. Podobnie zdefiniowani są przedstawiani bohaterowie. Tym samym spełniony jest wymóg elementarności i jednoznaczności przekazywanej treści. Przeczy to wprawdzie podjętej tu próby przywołania kwantowej nieoznaczoności, ale wzbogaca wartość interpretacyjną obrazu. :) Ocenę podtrzymuję z przekonaniem.

Dzięki.

Jedne swoje zdjęcia lubię bardziej, inne mniej, niezależnie od ich ocen z zewnątrz. To akurat jakoś szczególnie polubiłem, bo nastraja mnie filozoficznie i przypomina o czasie jako pojęciu absolutnie powszechnym, ale nie mającym do dziś definicji. Nie ma chyba drugiego tak bardzo dotyczącego nas wszystkich pojęcia, które by było jednocześnie tak abstrakcyjne. Tak, wciąż nie wiadomo, jak zdefiniować czas. Mało tego, jest problem z zaliczeniem go w ogóle do jakiejkolwiek kategorii. Czwarty wymiar czasoprzestrzeni - bez wątpienia tak jest. No ale to nie jest raczej definicja, która zadowoli filozofów, bo ignoruje ona wszelkie znaczenia psychologiczne i biologiczne czasu, do których bardziej jesteśmy przyzwyczajeni.

Oczywiście, czas na zdjęciu jest zatrzymany, to czysty trywializm, ale "natężenie", "gęstość" tego zatrzymania w tym kadrze nastrajają mnie po prostu refleksyjnie.

Panthomasie, to nie była próba przywołania, ino przywołanie - i to nawet nie związane ze zdjeciem, tylko dokonane na wyrazne życzenie Autora, który sobie objasnienia relacji z Simami zazyczył.

Dygresja, znaczy ;]

Akua, abstrahując od zdjęcia, dygresja o takim zabarwieniu zawsze mnie ożywia. Dziękuję. Nie odnoszę się tu jednak do inspiracji grą, jakakolwiek by nie była. :)