Bardzo specyficzna narracja, która w tym i wielu podobnych obrazach, jak sądzę tego samego Autora, opiera się na konfrontacji przybysza, zazwyczaj staromodnie ustylizowanego z groteskowym obiektem, którego pierwotne przeznaczenie i forma są w sposób fantazyjny przekonstruowane czyniąc obraz właściwym dla irracjonalnego świata z pogranicza marzeń lub ułudy sennej. Specyficzne upozowanie postaci skłania do przypuszczeń, że na jego niewidocznej twarzy maluje się zaskoczenie, może zdziwienie, a może jeszcze niepewność lub zakłopotanie. Najważniejszym jednak składnikiem tego przekazu jest sam odbiorca stojący poza kadrem, którego perspektywa stawia w bardzo uprzywilejowanej roli - bezpiecznej, pozwalającej snuć przeróżne spekulacje na temat wymowy znaczeniowej zastanej sytuacji. Sądzę, że z tego powodu tak chętnie bierzemy udział w serwowanym przez Autora spektaklu, stając się mimo woli jednymi z jego aktorów i podlegając osobliwej manipulacji, ale też czerpiąc niewątpliwą radość w kontakcie z kreowaną tym sposobem sztuką. Jej forma bowiem jest perfekcyjna, a stopień ułudy porażający, za co słowa uznania. Jako jeden z tych, którzy ulegli urokowi tej iluzji i podążają krętym labiryntem, może bez wyjścia, za myślą Autora, głosuję na tak. :)

uwielbiam te prace

ja wśród podziwiających :)

jak poprzedniczka

tak, tak

Bardzo dziękuję!

Gratulacje, świetna praca